Uczniowie zgromadzeni w Wieczerniku spotykają się ze Zmartwychwstałym, a On gromadzi ich wokół siebie i posyła. Niech przekazują światu potęgę Zmartwychwstania – Miłosierdzie!
Ze szczególną uwagą obserwujemy jednak Tomasza, którego akurat wtedy nie było między nimi. Kiedy przybył, apostołowie zaskakują go, mówiąc o spotkaniu z Panem. Nie wierzy ich słowom, bo to, o czym opowiadają, nie mieści się w ramach ludzkiego rozumu. Nie mogli Go widzieć, skoro umarł.
Jak bardzo się zdziwił, kiedy po ośmiu dniach sam zobaczył i dotknął Jezusa. „Uwierzyłeś, bo Mnie ujrzałeś; błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli”. Wierzyć w Niego to ufać Mu. A ufać to nie ograniczać się do praw i reguł. Boże Miłosierdzie sięga znacznie dalej – poza ciasne przestrzenie rozumu i nauki, ludzkiego pojęcia i wyobraźni.
Z tą samą uwagą, z jaką przyglądamy się Tomaszowi, spójrzmy na siebie: pełnych obaw i niepewności, zagubionych i wątpiących. Wierzymy w Boga i w Zmartwychwstanie. Trudno jednak nam czasem uwierzyć w bezgraniczną Miłość i wtedy to my musimy dotykać…
Wówczas przychodzi On i daje pokój.
Dagmara Walczyk