23 stycznia - 28 stycznia

Poniedziałek, 23 stycznia
2 Sm 5,1-10; Mk 3,22-30

„Kto by zbluźnił przeciw Duchowi Świętemu...”

Jezus zapowiada, że wszystkie grzechy mogą być odpuszczone, kto by jednak zbluźnił przeciw Duchowi Świętemu, nigdy nie otrzyma odpuszczenia. Bluźnierstwo przeciw Duchowi Świętemu to przypisywanie ciemnych spraw Jezusowi, który przychodzi jako wysłannik Boży i mocą Bożą wypędza złe duchy. Taka postawa świadczy o zatwardziałości i uporze, który niesłychanie utrudnia nawrócenie się i wiarę w Boskie posłannictwo Jezusa. Czyni tę wiarę moralnie niemożliwą. Ewangelista, aby wyrazić z naciskiem tę myśl, stwierdza, że taki człowiek nigdy nie otrzyma odpuszczenia.

Wtorek, 24 stycznia
św. Franciszka Salezego
2 Sm 6,12b-15.17-19; Mk 3,31-35

„Któż jest moją matką?”

Na wiadomość o tym, że Matka i bracia (chodzi tu o krewnych, o cioteczne lub stryjeczne rodzeństwo, a nie o rodzone siostry czy braci) Go szukają, Pan Jezus wyjaśnia, że Jego matką i braćmi są ci, co spełniają wolę Boga. Dzięki spełnianiu woli Bożej pomiędzy Jezusem a ludźmi tworzy się głęboka więź, rodzi się nowa wspólnota, oparta na wierze w Boga i miłości. Taka więź, taka wspólnota jest większa i ważniejsza aniżeli więź naturalna, jaką tworzą związki krwi. I dlatego Pan Jezus mówi, że ten, kto spełnia wolę Bożą, jest Jego bratem, siostrą i matką.

Środa, 25 stycznia
święto Nawrócenia św. Pawła
Dz 22,3-16 lub Dz 9,1-22; Mk 16,15-18

„Idźcie na cały świat”

Tym, który wziął sobie mocno do serca wezwanie do głoszenia Ewangelii całemu światu, był św. Paweł, zwany Apostołem Narodów. Jezus osobiście przekazał mu swoje polecenie. W drodze do Damaszku objawił mu swoją chwałę i powołał do misji głoszenia słowa.
Paweł posłuchał rozkazu Chrystusa. Wyruszył w drogę, aby zdobyć dla swego Mistrza cały ówczesny świat. Dzięki Pawłowi Dobra Nowina dotarła do Wiecznego Miasta i wielu innych miejsc.
Dziś też wielu, tak jak Paweł, wyrusza w drogę, aby nauczać wszystkie narody ziemi. Niech towarzyszy im opieka Apostoła Narodów!

Czwartek, 26 stycznia
św. Tymoteusza i Tytusa
2 Tm 1,1-8 lub Tt 1,1-5; Łk 10,1-9

„Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało”

Pan Jezus mówi o wielkim żniwie, które potrzebuje robotników. Jednymi z pierwszych, którzy wraz z innymi apostołami i uczniami zostali posłani na Boże żniwo, byli święci Tymoteusz i Tytus. Zostali posłani jak owce między wilki. Bez torby i bez sandałów. Zostali posłani, aby nieść ludziom Boży pokój, aby uzdrawiać chorych, aby zwiastować nadejście królestwa Bożego.
Dzisiaj też na Bożym żniwie potrzebni są nowi robotnicy, głosiciele pokoju, zwiastujący królestwo Boże. Prośmy Pana żniwa, żeby wyprawił robotników. Prośmy Pana żniwa, żeby nigdy ich nie zabrakło.

Piątek, 27 stycznia
bł. Jerzego Matulewicz
2 Sm 11,1-17.27c; Mk 4,26-34

„Z czym porównamy królestwo Boże”

Nauczając o królestwie Bożym, Jezus przyrównuje je do ziarna wrzuconego w rolę, które kiełkuje i rośnie w dzień i w nocy, albo do ziarnka gorczycy, które jest najmniejsze ze wszystkich nasion, ale wsiane w ziemię, wyrasta na największe drzewo.
Królestwo Boże nie objawia się od razu w całym blasku i wspaniałości, ale rozwija się niewidocznie i niepostrzeżenie. Z upływem czasu na pewno stanie się wielkie i wspaniałe. Jego rozwój jest pełen sukcesów. Tak było w czasach cesarstwa, tak może być i w życiu każdego z nas. „Z królestwem Bożym dzieje się tak...”.

Sobota, 28 stycznia
św. Tomasza z Akwinu
2 Sm 12,1-17; Mk 4,35-41

„Wicher się uspokoił i nastała głęboka cisza”

Zdaniem Ojców Kościoła uciszenie burzy ma wymiar symboliczny. Łódź Piotrowa symbolizuje Kościół, burza – życie i trudności, a Chrystus spełnia swoją zbawczą rolę, która trwa zawsze.Analizując tę scenę, musimy się zastanowić nad osobą Jezusa: „Kim właściwie On jest, że nawet wicher i jezioro są Mu posłuszne”. Jezusowi są posłuszne nie tylko burza i wicher, ale też złe duchy, choroby, śmierć. Wszystko poddane jest Jezusowi, jako królowi i Bogu. On zaś ratuje ludzi od wszystkiego zła. Ratuje ich i wybawia. Ratuj nas, Panie, przed zalewającymi nas falami niewiary i braku miłości.