24 lipca 1919 r. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej przyjął ustawę, na mocy której powołano Policję Państwową. Jej zadaniem była ochrona bezpieczeństwa, spokoju oraz porządku publicznego. 6 kwietnia 1990 r. Sejm III Rzeczypospolitej powołał (w miejsce istniejącej w PRL Milicji Obywatelskiej) obecną Policję Państwową. Ustanowienie Święta Policji w dniu 24 lipca jest nawiązaniem do przedwojennej tradycji. Warto wiedzieć, że dzieje polskich służb policyjnych sięgają czasów panowania króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. W 1775 r. Rada Nieustająca utworzyła Departament Policji; organ państwowy, który nadzorował działalność organizacji policyjnych w kraju poprzez komisje Dobrego Porządku.
W pierwszych latach istnienia policja ulegała transformacjom, których celem było podniesienie racjonalności jej działania. Wychodząc naprzeciw interesom służbowym oraz oczekiwaniom społeczeństwa, powołano m.in. instytucję dzielnicowego. Pierwszy dzielnicowy objął służbę w swym rejonie w październiku 1926 r.
Dzielnicowi odpowiadali za przeprowadzenie i wykonanie rozporządzeń administracyjnych, jak również za utrzymanie ładu i bezpieczeństwa w dzielnicy. Systematycznie gromadzili informacje nt. panujących w niej stosunków po to, by w razie jakiegokolwiek wydarzenia móc wykorzystać swą wiedzę. Musieli też znać wszystkich mieszkańców dzielnicy (niektórych z nazwiska, imienia i profesji). Prowadzili stałą inwigilację środowisk przestępczych, dysponowali wykazem nazwisk osób poszukiwanych.
W II Rzeczypospolitej funkcjonariuszy policji obowiązywał kodeks etyki zawodowej. Oto jego treść.
I. Honor i Ojczyzna – oto hasła, którymi w życiu Twoim masz się kierować.
II. Ojczyzna powierzyła Ci broń i oczekuje, że będziesz jej godny.
III. Ojczyzna przyznała Ci wyjątkowe prawa. Tych praw nie nadużywaj, gdyż nie są one przywilejem, lecz obowiązkiem, który sumiennie wypełniasz w służbie Narodu.
IV. Przestępstwo jest nieszczęściem. Zachowaj się wobec niego z powagą i ludzkością.
V. Pomóż temu, kto Twojej pomocy potrzebuje i obchodź się ze wszystkimi tak, jakbyś chciał, by się z Tobą obchodzono.
VI. Bądź odważny, sumienny, ostrożny i nie zawiedź nigdy zaufania przełożonego. Nadużycie zaufania jest hańbą. Mów prawdę, gdyż kłamstwo jest tchórzostwem.
VII. Pamiętaj, że nosisz mundur. Jak Cię widzą, tak Cię piszą. Bądź więc zawsze schludnie i czysto ubrany, i nie zaniedbuj wyglądu zewnętrznego.
VIII. Żyj skromnie; zachowasz przez to niezależność. Nie przyjmuj żadnych podarunków, gdyż to zobowiązuje. Jako policjant nie możesz mieć zobowiązań. Życie ponad stan jest hańbą i prowadzi do nieszczęścia. Pijaństwo zabierze Ci ludzką godność, staniesz się pośmiewiskiem rodaków i zasłużysz na pogardę dzieci.
IX. Pamiętaj, że Cię podsłuchują, więc nie mów publicznie o sprawach służbowych. Zachowaj umiar w mowie.
X. Bądź w życiu i służbie sprawiedliwy.
XI. W wystąpieniach przeciw wrogom Ojczyzny bądź bezwzględny; pamiętaj jednak, że dobry żołnierz gardzi okrucieństwem.
XII. Rozkazów przełożonych słuchaj bezwzględnie, bądź wzorem dla podwładnych, którzy Cię pilnie obserwują. Jeśli żądasz od innych, by byli dobrymi kolegami, pamiętaj sam o koleżeństwie.
XIII. Miej pogardę dla pochlebców.
XIV. Pamiętaj, że jesteś żołnierzem. Nie zaniedbuj ćwiczyć się w żołnierskiej sprawności i ucz się ciągle, pamiętając o tym, że obywatele widzą w Tobie człowieka, który musi widzieć wszystko.
Nawiązując do tradycji policji z okresu II RP, w 1990 r. przywrócono nazwy dawnych stopni i stanowisk. Co najważniejsze – doprowadzono do zmian wyrażających się w filozofii działania, tzn. silnie akcentowana jest apolityczność policji jako formacji, jak i jej funkcjonariuszy. Śledząc obecne uregulowania prawne o funkcjonowaniu Policji Państwowej można dostrzec wiele podobnych oraz identycznych obowiązków i zobowiązań (wynikających także z zasad etyki zawodowej), spoczywających na współczesnych funkcjonariuszach.
Obecnie w Polsce jest blisko 103 tys. policjantów. Na terenie diecezji za ich formację duchową odpowiedzialny jest biskup ordynariusz, który powołuje duszpasterzy tego środowiska. Kapelani spowiadają i przygotowują policjantów do przyjęcia sakramentów, pomagają w problemach zawodowych i osobistych. W skali ogólnopolskiej ich pracę koordynuje delegat Konferencji Episkopatu Polski ds. Duszpasterstwa Policji; obecnie funkcję tę pełni bp Marian Duś z Warszawy. Duszpasterzem policjantów w diecezji włocławskiej jest ks. prał. ppłk Zbigniew Szygenda.