Kontynuując tematykę związaną z wprowadzeniem nowych przepisów w roku 2005, należy wspomnieć o rozporządzeniu w sprawie orzekania o niezdolności.

Od 1 stycznia br. obowiązuje nowe, dwuinstancyjne postępowanie orzecznicze w ZUS. Najpierw ZUS kieruje chorego na badania do lekarza orzecznika, konsultanta, psychologa, a także na badania dodatkowe lub na obserwację szpitalną. Lekarz orzecznik ocenia niezdolność do pracy i jej stopień, ustala datę powstania choroby, jej trwałość lub przewidywany czas, przyczynę choroby lub śmierci oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji i celowość przekwalifikowania zawodowego. Lekarz wydaje orzeczenie po badaniu chorego i analizie dokumentacji. Jednocześnie lekarz musi uwzględnić takie okoliczności jak: decyzję Państwowej Inspekcji Pracy dotyczącą choroby zakaźnej oraz ustalenia starosty o braku możliwości przekwalifikowania zawodowego, a także orzeczenia w sprawie zdolności fizycznych i psychicznych pracowników związanych z ruchem kolejowym. Orzeczenie może być wydane także bez badania chorego, jeżeli pozwala na to dokumentacja dołączona do wniosku. Następnie na decyzję lekarza orzecznika ubezpieczony może się poskarżyć do nowej instytucji odwoławczej, którą jest obecnie komisja lekarska. Składa się ona z trzech osób i orzeka większością głosów. Nadzór nad komisjami sprawuje prezes ZUS za pośrednictwem naczelnego lekarza ZUS.
Nowością dla emerytów i rencistów są w tym roku nowe legitymacje, w formie kart z tworzywa sztucznego, dwustronnie laminowane. Zawierają one podstawowe dane emeryta lub rencisty, takie jak: imię, nazwisko, PESEL, numer legitymacji, rodzaj świadczenia i datę ważności. Osoby, które nabyły prawo do świadczeń przed 1 stycznia 2005 roku otrzymają nowe legitymacje emeryta lub rencisty w ciągu sześciu miesięcy. Natomiast gdy świadczenia te zostaną nabyte po 1 stycznia br., wówczas legitymacja wydana zostanie wraz z decyzją o ich przyznaniu.
Obowiązuje już rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 15.12.2004 r. w sprawie leczenia uzdrowiskowego. Zgodnie z tym przepisem, osoba ubezpieczona może zostać skierowana na leczenie uzdrowiskowe przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego. Wystawiając skierowanie, lekarz bierze pod uwagę m.in. aktualny stan zdrowia pacjenta i brak przeciwwskazań do leczenia uzdrowiskowego. Prawidłowo wypełnione skierowanie jest przekazywane do właściwego Narodowego Funduszu Zdrowia, gdzie zostaje zarejestrowane. Oddział Funduszu potwierdza skierowanie, jeśli lekarz specjalista zaaprobował celowość skierowania oraz istnieją wolne miejsca w odpowiednich zakładach lecznictwa uzdrowiskowego. Pobyt w uzdrowisku jest częściowo opłacany przez samego pacjenta. Wysokość opłat uzależniona jest od sezonu rozliczeniowego, w którym przypada pobyt w uzdrowisku (droższy - 1.05.-30.09., tańszy - 1.10.-30.04.) oraz od standardu wybranego pokoju.
Ponadto należy zauważyć, że od 1 stycznia 2005 r. wzrasta kwota minimalnego wynagrodzenia za pracę do kwoty 846 złotych.