Żelazno to niewielka wieś położona niedaleko Osieka nad Notecią. Widoczna z daleka murowana świątynia stanowi centrum parafii pw. Przenajdroższej Krwi Pana Naszego Jezusa Chrystusa.

Wspólnota powstała z potrzeby duchowej wiernych. Obecnie należy do dekanatu Wyrzysk. Jej początki były bardzo trudne. Pomimo wielu sprzeciwów ówczesnej władzy państwowej, twarda postawa miejscowej ludności oraz pierwszego proboszcza zwyciężyła z totalitarnym zniewoleniem.

Cierpliwość i wytrwałość

Do parafii należą miejscowości: Bnin, Dąbki, Jadwiżyn oraz Żelazno. Od dwóch lat opieką duszpasterską jest również otaczana miejscowość Samostrzel, oddalona siedem kilometrów od kościoła. Warto zajrzeć do kart historii, które stanowi skrzętnie prowadzona kronika parafialna. Bnin i Jadwiżyn powstały około 1830 roku. Chłopi otrzymali wówczas po około pięć hektarów torfiastych łąk, które były rozrzucone w górzystym terenie. Nieurodzajna ziemia sprawiała, że w miejscowych rodzinach panowała bieda. Sytuacja poprawiła się po 1930 roku - w wyniku częściowej reformy rolnej i dzięki życzliwości hrabiny Marii Bnińskiej chłopi mogli dokupić trochę ziemi. Na przełomie XIX i XX wieku hrabina Emilia z Łąckich Bnińska podjęła starania o budowę kościoła w Żelaznie. Miał on stanąć na południowym skraju wsi. Zamiary te nie zostały jednak zrealizowane, a z przygotowanej cegły zbudowano… wielką stajnię!
Dopiero w 1906 roku w samym środku wsi postawiono maleńką kostnicę w stylu "pseudogotyckim". Jej głównym wyposażeniem był drewniany ołtarz i wiszący nad nim olejny obraz przedstawiający ukrzyżowanie Chrystusa. Od początku jej istnienia wierni zbierali się na wspólnej modlitwie. W maju i październiku codziennie odmawiali Różaniec, a w okresie Wielkiego Postu śpiewali Gorzkie żale. Swoją pomocą duszpasterską i katechetyczną służył im ówczesny kapłan z Sadek. To wszystko było dowodem wielkiego zapotrzebowania na samodzielną parafię.

Narodziny i plony

Ośrodek duszpasterski został utworzony 15 października 1967 roku. Samą parafię erygował ks. kard. Stefan Wyszyński 1 maja 1978 roku. Na początku wierni modlili się w kaplicy przedpogrzebowej. Jednak z każdym dniem rosły chęci wybudowania nowej świątyni. Wiele prac wykonywano nocą - w ukryciu przed reżimem państwowym. Trwały one blisko piętnaście lat. Przez ten czas modlono się tak jak w Asyżu - w drewnianej świątyni, wokół której wznoszono nowe mury.
Parafia liczy ponad 850 osób. W każdej wiosce istnieją róże różańcowe. Wierni tworzą Wspólnotę Krwi Chrystusa. Należą także do Stowarzyszenia Wspierania Powołań Kapłańskich. Przez ostatnie dwa lata została rozbudowana służba liturgiczna. Każdego roku są organizowane liczne pielgrzymki. Do tej pory mieszkańcy byli na Mazurach, w Wilnie czy Ostrej Bramie. Życie duszpasterskie w Żelaznie i okolicznych wsiach toczy się swoim rytmem. Tutaj kościół jest ciągle mocną ostoją religijności i polskiej kultury.