Oktawa Narodzenia Pańskiego, I Tydzień Psałterza

Poniedziałek, 27 grudnia
św. Jana Apostoła i Ewangelisty

1 J 1 ,1-4; J 20,2-8

"To wam oznajmiamy". Święty Jan, świadek tajemnicy wcielenia, świadek śmierci i zmartwychwstania, świadek Dobrej Nowiny, oznajmia nam to, co ujrzał własnymi oczami, na co patrzył, co słyszał, czego dotykały jego ręce. Potrzebujemy takich świadków wiary. Dzięki nim wzrastamy w wierze, dzięki nim nasza radość jest pełna i umacnia się nasza więź z Kościołem. Jan ujrzał i uwierzył. A my? Tyle już widzieliśmy i słyszeliśmy, a wciąż taka słaba nasza wiara. "Boże, umocnij wiarę naszą!".

Wtorek, 28 grudnia
św. Młodzianków Męczenników

1 J 1,5 - 2,2; Mt 2,13-18

"Herod kazał pozabijać wszystkich chłopców". Radość Bożego Narodzenia splata się ze śmiercią niewinnych dzieci, z cierpieniem i bólem ich matek. Maryja i Józef z Jezusem uciekają do Egiptu. Życie Jezusa od samego początku naznaczone jest cierpieniem. Bo to przecież Jego krew "oczyszcza nas z wszelkiego grzechu", to On jest "ofiarą przebłagalną", a Bóg, wierny i sprawiedliwy, odpuszcza nam grzechy i oczyszcza nas z wszelkiej nieprawości. On jest po naszej stronie, On jest naszą pomocą.

Środa, 29 grudnia

1 J 2,3-11; Łk 2,22-35

"Niebo i ziemia niechaj się radują", bo światłość rozbłysła wszystkim ludom i narodom. "Noc się posunęła, a przybliżył się dzień. Odrzućmy więc uczynki ciemności (...), żyjmy przyzwoicie, jak w jasny dzień. Tylko ten, "kto miłuje swego brata, ten trwa w światłości. Kto zaś swojego brata nienawidzi, żyje w ciemności". Chcemy żyć w świetle - w Chrystusie, który jest "światłem na oświecenie pogan". Niech świeci nasze światło przed ludźmi, aby nasze dobre uczynki i chwalili Ojca naszego!

Czwartek, 30 grudnia

1 J 2,12-17; Łk 2,36-40

"Nie miłujcie świata, ani tego, co jest na świecie". Dlaczego tak bardzo miłujemy ten świat? Dlaczego tak bardzo jesteśmy do niego przywiązani? "Jeśli kto miłuje świat, nie ma w nim miłości Ojca". Prorokini Anna ponad wszystko umiłowała Pana Boga, "sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą". Spróbujmy tak, jak ona kochać Pana Boga, służąc mu z oddaniem, bo tylko ten "kto wypełnia wolę Bożą, trwa na wieki".

Piątek, 31 grudnia

1 J 2,18-21; J 1,1-18

"Jest już ostatnia godzina". Ostatnia godzina roku. Dziękujemy Panu Bogu za wszystkie godziny, dni i miesiące, za wszystkich spotkanych w tym roku ludzi, za miłość, dobroć, życzliwość, przyjaźń. Przepraszamy za zmarnowany czas, za niewykorzystane natchnienia, za opuszczone dobro. W ostatniej godzinie, dziękując i przepraszając, przypominamy sobie najważniejsza prawdę, która nadaje sens wszystkim naszym dniom, całemu naszemu życiu: "Słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami".