Iluminacja - światło w ciemności

Iluminacja ma różne znaczenia, ale zawsze odnosi się do światła. Już św. Augustyn mówił, że prawdy wieczne można w pełni poznać tylko dzięki iluminacji, czyli nadprzyrodzonemu światłu udzielonemu umysłowi przez Boga. Współcześnie iluminacja dotyczy głównie oświetlenia obiektów architektonicznych na zewnątrz, jak i wnętrz. Dzięki niej są one widoczne nocą, wyeksponowane, a samo światło tworzy nastrój oraz pokazuje istotne detale.

Światło, oświetlenie zajmuje w liturgii Kościoła bardzo ważne miejsce, zwłaszcza w obrzędzie poświęcenia ołtarza kościoła i w liturgii Wigilii Paschalnej w Wielką Noc. Niezwykłe znaczenie światła polega na tym, że jest ono warunkiem wszelkich spostrzeżeń wizualnych. W nim objawia się piękno i niezależny od człowieka porządek we wszechświecie. Swym działaniem jest ono w stanie przeniknąć nawet tego, kto jest pozbawiony wzroku. Mimo przeprowadzonych badań naukowych i złożonych analiz fizykalnych, światło pozostaje dla człowieka niezgłębioną tajemnicą. Znane jest jego działanie, lecz nikt poza Stwórcą nie pojmuje jego istoty. Światło jak wszystko inne pochodzi od Boga i tak jak całe stworzenie – na Niego wskazuje. Dlatego jest szczególnym znakiem Boga. Jako najbardziej niematerialne zjawisko całego stworzenia jest odpowiednim symbolem duchowości Boga; ukazuje coś z Niego samego.

W Biblii światłość jest również atrybutem Boga; szatą, w którą On się przyodziewa (por. Ps 104, 2), „Słońcem sprawiedliwości” (por. Ml 3, 20). Eschatologiczna światłość realizuje się wraz z przyjściem Chrystusa. Wówczas „lud, który siedział w ciemności, ujrzał światło wielkie” (Mt 4, 16), bo jest to „światło na oświecenie pogan” (Łk 2, 32). To objawienie się Jezusa jako światłości – gdyż sam powiedział: „Ja jestem światłością świata” (J 8, 12; 9, 5) – uwypukla antytezę: światło-ciemności. Światłość oznacza królestwo Chrystusa. Ciemność natomiast jest synonimem królestwa szatana, czyli zła i nieprawości. Chrześcijanin jest depozytariuszem światłości; żyjąc jak prawdziwy syn światła, sprawia, że ono promieniuje na innych.

Światło to również znak czuwania i gotowości na przyjście Pana (por. Mt 25, 1-12; Łk 12, 35). Rozwijając tę myśl, można dostrzec również w iluminacji prefigurę stanu ostatecznego, właściwego niebieskiemu Jeruzalem, które budynek kościelny symbolizuje. Zgodnie z tekstem Ap 21, 22-23, światło jest wyrazem chwały Boga, która oświetla Jerozolimę oraz symbolizuje jedyną lampę miasta, czyli Baranka. Kościół z iluminacją zewnętrzną może więc stać się wyrazem tęsknoty do niebieskiego Jeruzalem; znakiem, na który każdy zwraca uwagę. Wierzącym w Chrystusa przypomina o Jego obecności pośród swego ludu, dla innych może stać się przyczyną do odkrywania piękna, którego źródłem jest Bóg. Taki zamiar przyświeca każdej instalacji iluminacji zewnętrznej.

Dzięki staraniom duszpasterzy par. Czernikowo: proboszcza ks. Piotra Siołkowskiego i niżej podpisanego wikariusza, oraz ofiarności i życzliwości parafian, 26 sierpnia iluminacji doczekał się kościół parafialny św. Bartłomieja. W uroczystość NMP Częstochowskiej, po Apelu Jasnogórskim, nastąpiło uroczyste załączenie lamp podświetlających budowlę.

Główna część świątyni została zbudowana w 1370 r., na miejscu poprzedniej z 1309 r. Jest zatem kościół św. Bartłomieja najstarszym i zdecydowanie najpiękniejszym obiektem zabytkowym miejscowości i gminy. Niewątpliwie stanowi wizytówkę Czernikowa, a jego piękno zasługuje na wyeksponowanie. Iluminacja świątyni służy również podkreśleniu znaczenia miejsca i budzi zainteresowanie, także uczestników ruchu drogowego na znajdującej się w pobliżu trasie Warszawa­­-Toruń.

Bogu nich będą dzięki za doprowadzenie do szczęśliwego finału zamierzonego przez parafię przedsięwzięcia! Niech On też sprawi, abyśmy wszyscy promieniowali wewnętrznym światłem.