U źródeł radości

Europejskie Spotkanie Młodzieży w Hamburgu odbywało się w dniach od 29 grudnia 2003 do 2 stycznia 2004. Do tego ogromnego portowego miasta, leżącego na północy Niemiec, przybyło kilkadziesiąt tysięcy młodych ludzi, chcących wspólnie się modlić i wielbić Boga. Najliczniejszą grupę stanowiła młodzież niemieckojęzyczna - ok. 30 tysięcy. Z Polski przybyło ponad 11 500 młodych. Pod względem ilości uczestników zajęliśmy drugie miejsce. W Hamburgu spotkali się młodzi przedstawiciele niemal wszystkich krajów europejskich, a nawet Stanów Zjednoczonych, Kanady, Republiki Południowej Afryki, Rwandy czy Gwatemali.



Ten krótki, bo pięciodniowy pobyt, można było przeżyć w różny sposób. Pierwszy, najliczniej wybierany przez młodych, to uczestnictwo w życiu wspólnot parafialnych, czyli modlitwach, spotkaniach tematycznych czy grupach narodowych. Drugą możliwością była tzw. grupa pracy, składająca się z wielu małych międzynarodowych ekip, które czuwały nad sprawnym przebiegiem Spotkania, pomagały w wydawaniu posiłków, sprzątaniu, przygotowywaniu miejsc wspólnej modlitwy itp. Oprócz pracy młodzi z tej grupy uczestniczyli w spotkaniach refleksyjnych i we wspólnej modlitwie. Można też było zapisać się do tzw. grupy ciszy, która miała osobne zakwaterowania w salach. Centrum tej wspólnoty stanowiła modlitwa oraz wprowadzenia biblijne pod kierunkiem jednego z braci z Taizé.
W zasadzie każdy dzień był doskonale zaplanowany. Codziennie rano, po śniadaniu, młodzież gromadziła się w kościele na wspólnej modlitwie, która składała się z rozważań, próśb o pokój i jedność chrześcijan oraz śpiewaniu międzynarodowych pieśni. Potem odbywały się spotkania w grupach międzynarodowych. To właśnie wtedy była największa możliwość poznania życia duchowego i praktyk religijnych w innych państwach i w innych Kościołach.
Niektórzy uczestnicy Spotkania czasami wykraczali jakby poza jego ramy. Kiedy zabrakło tematów czy kworum do dyskusji, bardzo cennym doświadczeniem okazała się wizyta w domu starców. Gdzie niby wszystko było na wysokim poziomie, brakowało tylko obecności drugiego człowieka. Człowieka, który posłucha, powie cokolwiek, po prostu będzie.
Dla większości katolików niezwykłym przeżyciem był tak bliski kontakt z inną religią i kulturą. Chociaż tego nie okazywano, ale wzbudzały zdziwienie wiadomości, że członkowie Kościołów protestanckich nie przyjmują komunii, że nie spowiadają się i że pastor może mieć żonę.
W godzinach popołudniowych miały miejsce spotkania w czasie wspólnej modlitwy w grupach narodowościowych, podczas której rozważano słowa listu brata Rogera na 2004 rok. Brat Roger napisał: "Wielu ludzi na całej ziemi pragnienie pokoju, komunii i radości". Przyjął on, że istotą życia jest właśnie radość i dobroć serca, pragnienie ekumenizmu i wielkiej wspólnoty chrześcijan. Przywołał słowa papieża Jana XXIII, który mówił, że "nie będzie pokoju w społeczności ludzkiej, jeśli nie zakorzeni się on głęboko w sercu każdego człowieka". Brat Roger zachęcał nas także do modlitwy, prostej, zwykłej modlitwy, w której tak bardzo dostrzegamy obecność Boga.
Następnie odbywały się spotkania tematyczne. Ich różnorodność była ogromna, tak że każdy mógł znaleźć coś dla siebie. Wśród różnych możliwości były rozważania na temat tego, jak się modlić, jakiej chcemy Europy, jak odkryć Boże wezwanie, jak poznać na nowo smak życia. Można było też udać się na film o niemieckim teologu Dietrichu Bonhoefferze, na spotkanie z młodzieżą niepełnosprawną czy posłuchać fragmentów "Oratorium na Boże Narodzenie" Jana Sebastiana Bacha.



Szczególnym dniem był 31 grudnia. W dosyć mroźną, sylwestrową noc wszyscy uczestnicy Spotkania gromadzili się w swoich kościołach parafialnych i od godz. 23.00 modlili w łączności z innymi narodami o pokój na świecie. Tuż przed północą, wielbiąc Boga słowami: "Laudate omnes gentes, laudate Dominum" ("Wszystkie narody uwielbiają Boga"), wszyscy wyszliśmy przed świątynię, a dźwięk dzwonów oznajmił nam nadejście Nowego Roku. Wszyscy życzyliśmy sobie szczęścia, radości, pokoju. Polacy, Niemcy, Rumuni, Włosi, Francuzi, Rosjanie, Ukraińcy, protestanci, prawosławni czy katolicy - wszyscy, bez względu na narodowość czy dzielące nas różnice, wspólnie wołaliśmy: "Happy New Year". Tak było na Kadenburgstrasse, gdzie znajdował się nasz kościół i nasze miejsce zakwaterowania, ale także w innych świątyniach w całym Hamburgu. To wspaniałe, gdy tak różni, a jednocześnie tak podobni do siebie młodzi ludzie z całej Europy wzrastają ponad podziałami i jednoczą się w miłości chrześcijańskiej.
Po wspólnej modlitwie, życzeniach i pokazie fajerwerków wszyscy uczestnicy Spotkania, których zakwaterowanie mieściło się w granicach parafii, przybyli do sali parafialnej na wspólną zabawę noworoczną. Każda z narodowości zachęcała do swojej, narodowej zabawy, tańca, przedstawiała skecz czy wykonywała jakąś piosenkę. Zabawy było co niemiara.



Europejskie Spotkania Młodzieży cieszą się ogromnym zainteresowaniem i aprobatą. Swoje listy z poparciem dla inicjatywy Wspólnoty z Taizé przesłali m.in. Papież Jan Paweł II, Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych Kofi Annan, Arcybiskup Canterbury Rowan Williams czy Patriarcha Moskwy Aleksy II. Ojciec Święty napisał m.in.: "Obyście zawsze umieli patrzeć na innych ludzi i na samych siebie takim spojrzeniem, jakim Bóg patrzy na ludzką istotę, spojrzeniem czułym, miłosiernym i przebaczającym, które pozwala iść prosto po drodze życia w przyszłość pełną nadziei".
Takie spotkania ekumeniczne są nie tylko piękne i warte organizowania, ale i bardzo potrzebne. Wielu ludzi zwracało uwagę, że obecny świat nie podąża drogą miłości, ale zmierza w innym, złym kierunku. Uświadamianie młodym potrzeby jedności i kierowania się słowami Jezusa Chrystusa jest zadaniem koniecznym, pierwszorzędnym i, co najważniejsze, z pewnością owocnym. Elżbieta Lewandowska, Polka mieszkająca w Hamburgu, podkreśla, że dobrze się stało, że Europejskie Spotkanie Młodzieży odbywało się w 2003 roku właśnie w tym mieście. - Hamburg jest miastem niewierzących. Takie spotkania są bardzo potrzebne, szczególnie dla miejscowej młodzieży, której codziennie zagrażają sekty, złe otoczenie, narkotyki, rozwiązłość seksualna.
Korzystając z wolnej chwili, Polacy odwiedzili Polską Misję Katolicką, mieszczącą się przy ulicy Große Freiheit (Wielka Wolność), która stawiana jest przez miejscowych biskupów za wzór do naśladowania. Znajduje się tam kościół katolicki, którego proboszczem jest ks. Jan Śliwański, absolwent poznańskiego seminarium, mieszkający w Niemczech od 30 lat. - Uważam, że brat Roger należy do trzech wielkich postaci naszych czasów, obok Matki Teresy i Jana Pawła II. Swoją prostotą i uduchowieniem porywa wszystkich młodych ludzi szukających Boga - powiedział, podkreślając, że po raz pierwszy miał okazję brać udział w organizowanym przez Wspólnotę z Taizé spotkaniu młodzieży.
Sami młodzi ludzie są zadowoleni i już planują przyjazd na kolejne Spotkanie w 2004 roku, gdziekolwiek miałoby się ono odbyć. - Gdybym miał jeszcze raz wybierać, też bym tu przyjechał. Bardzo mi się podobało - mówi Krzysztof, kleryk I roku poznańskiego seminarium.
Podczas pobytu w Hamburgu młodzi ludzie napełnili się modlitwą i Duchem Świętym. Ale na tym coroczne spotkanie młodzieży się nie kończy, lecz trwa nadal, bowiem młodzi będą się dzielić swoją radością, miłością i jednością ze wszystkimi ludźmi. A będą to czynić tym bardziej, że pamiętają słowa Chrystusa przypomniane przez brata Rogera : "Kocham cię miłością, która się nie kończy. Nigdy cię nie opuszczę. Przez Ducha Świętego zawsze będę z tobą".