Drogę do świętości Jana Pawła II wyznaczał maryjny chrystocentryzm: posłuszeństwo względem Jezusa Chrystusa i Jego Matki. Zaznaczył to po raz pierwszy w dniu wyboru na Stolicę Piotrową, 16 października 1978 r., pozdrawiając wiernych z okna bazyliki św. Piotra w Watykanie. W papieskim herbie, pod wizerunkiem krzyża umieścił literę „M”, a dewizą uczynił słowa Totus Tuus.
W trzecim dniu pierwszej pielgrzymki do Ojczyzny, 4 czerwca 1979 r., na Jasnej Górze Ojciec Święty mówił o formach zniewolenia, również tej, która w konsekwencji jest wyzwoleniem: o jasnogórskim Akcie Oddania w macierzyńską niewolę Bogarodzicy za wolność Kościoła w Polsce i świecie współczesnym, dokonanym przez prymasa Polski kard. Stefana Wyszyńskiego w Milllennium chrztu Polski 3 maja 1966 r. W tej perspektywie zniewolenie było formą miłości i zawierzenia Maryi, wskazywało na jedyną w swym rodzaju zależność i na bezwzględną ufność, a w kontekście sytuacji geopolitycznej Polski stanowiło podstawę wewnętrznej wolności, wolności bycia z Chrystusem. „Tak więc słowo «niewola», które nas zawsze boli – mówił papież – w tym jednym miejscu nas nie boli. W tym jednym odniesieniu napełnia nas ufnością, radością posiadania wolności! Tutaj zawsze byliśmy wolni!”.
Akt oddania Matce Bożej uświadomił Polakom istnienie wolności w wymiarze dojrzałym, która realizując się w Bożej miłości, pozwala przetrwać życiowe trudności i ograniczenia. Kontynuację tej myśli odnajdziemy w homilii wygłoszonej przez Ojca Świętego na Jasnej Górze podczas Mszy św. 19 czerwca 1983 r. Jan Paweł II ukazał wówczas rolę Maryi w historii naszego narodu. Wnosząc w polskie chrześcijaństwo rys macierzyństwa, Matka Boża dodaje nam otuchy, sił w trudnych dziejowo momentach. Doświadczenia przeszłości wyostrzyły wrażliwość Polaków na wymiar wolności narodu, jego prawa do urzeczywistniania właściwej mu podmiotowości i tożsamości, oraz swobodnego kształtowania się jako wspólnota duchowa określona przez jedność kultury, historii, języka. Dalej Ojciec Święty zwrócił uwagę, że jasnogórski wizerunek Maryi Królowej Polski był i jest dla Polaków symbolem wewnętrznej wolności i wytrwałości w walce o wolność zewnętrzną. „Trudno inaczej wyrazić to, czym stał się Obraz Królowej Polski dla wszystkich Polaków w czasie, kiedy ich Ojczyzna została wymazana z mapy Europy jako niepodległe państwo. Tak. Tu, na Jasnej Górze, gdzie mieszkała Królowa Polski, w jakiś sposób zawsze byliśmy wolni. Na Jasnej Górze też opierała się nadzieja narodu oraz wytrwałe dążenie do odzyskania niepodległości, wyrażane w słowach: «Przed Twe ołtarze zanosim błaganie – Ojczyznę wolną racz nam wrócić, Panie!»”.