Dziś
Na uroczystości, które odbyły się 14 czerwca, przybył pasterz diecezji włocławskiej bp Wiesław Mering. Najświętszą Ofiarę celebrowali ks. Krzysztof Kowalik i ks. prałat Jacek Szymański, rektor WSD we Włocławku, który wygłosił homilię. Następnie przedstawiciele parafian wyrazili wdzięczność Bogu za dobro, które dokonuje się za przyczyną ks. proboszcza Gembickiego, dziękowali kapłanowi za posługę duszpasterską. Przed udzieleniem wiernym błogosławieństwa ks. bp Mering ukazał rolę kościoła parafialnego – świątyni w życiu – nie tylko sakramentalnym – lokalnej wspólnoty. Prosił wiernych o aktywność w życiu publicznym. Zarazem przypomniał: to dzięki postawie wiernych TV Trwam otrzymała miejsce na tzw. multipleksie, a z programu Malta Festival 2014 zdjęto antychrześcijańską sztukę Golgota Picnic. Władze państwowe i samorządowe muszą się poważnie liczyć z tymi, którzy mądrze biorą sprawy we własne ręce; sprawy związane z wartościami chrześcijańskimi, którym hołduje większość Polaków.
Dalsza część uroczystości odbyła się w miejscowym Domu Kultury. Grupa uczniów gimnazjum przygotowała multimedialną projekcję dotyczącą czterech wieków kościoła parafialnego w Sławsku. W przygotowanie uroczystości włączyły się miejscowe jednostki OSP, członkinie Koła Gospodyń Wiejskich i uczniowie Zespołu Szkół w Sławsku.
Mówią wieki
Sławsk leży w Dolinie Konińskiej, w województwie wielkopolskim. Położenie nad Wartą sprzyjało komunikacji i rybołówstwu. W XII w. miejscowość została ofiarowana cystersom z Lądu, którzy w 1291 r. przekazali Sławsk Sędziwojowi Zarembie, podkomorzemu gnieźnieńskiemu. Odtąd miejscowość często zmieniała właścicieli. W XV w. był nim rycerz Marcin ze Sławska, który zapisał się w historii Polski jako doradca króla Władysława II Jagiełły i jego synów. Jak wiemy za sprawą kronikarskiego przekazu Jana Długosza, Marcin ze Sławska wystawił i poprowadził w bój pod Grunwaldem rodową chorągiew Zarembów (chorągiew, rota – w średniowieczu podstawowa jednostka organizacyjno-taktyczna jazdy rycerskiej, przyp. ŁB).
Najwcześniejsze udokumentowane wzmianki o parafii Sławsk (należała do archidiecezji gnieźnieńskiej) sięgają XV w. Zawierają jednak sugestię o wcześniejszym jej istnieniu. Spis beneficjów archidiecezji gnieźnieńskiej Liber beneficiorum Jana Łaskiego, prymasa i arcybiskupa gnieźnieńskiego, nie wspomina o świątyni, lecz wymienia ołtarz św. Marcina. Dokument wizytacyjny z 1608 r. mówi o drewnianym kościele św. Wawrzyńca w Sławsku.
Z biegiem lat
Kolejna zmiana właściciela Sławska przyniosła przebudowę świątyni. W 1614 r. Sabina Anna Racięska z Czarnotcza (zm. 1657 r.) ufundowała murowany kościół dedykowany św. Wawrzyńcowi. Rocznicę konsekracji kościoła obchodzono w niedzielę po uroczystości Wszystkich Świętych. Budynek składał się z nawy i prezbiterium oraz niewielkiej wieżyczki pomiędzy nawą a prezbiterium. W XVIII w. znajdowały się w nim cztery ołtarze: główny, dedykowany Matce Bożej, pozostałe św. Wawrzyńcowi, Świętemu Krzyżowi oraz św. Barbarze. W 1785 r. po pożarze świątynia została całkowicie odnowiona przez Stefana Zielonackiego. W ołtarzu głównym znajdowała się figura Matki Bożej piastującej Jezusa, zasłaniana wizerunkiem św. Barbary. Drugi ołtarz przedstawiał Jezusa Ukrzyżowanego, zasłaniany był wizerunkiem Najświętszej Marii Panny Bolesnej. W ołtarzu z obrazem patrona świątyni było z kolei przedstawienie koronowania Najświętszej Maryi Panny.
W 1818 r. parafia Sławsk została włączona do diecezji kujawsko-kaliskiej. W roku 1864 wzniesiono dzwonnicę, a pięć lat później do świątyni dobudowano okrągłą wieżę. Kolejne przebudowy (1864–1869, 1900 i 1929 r.) zmieniły pierwotny kształt architektoniczny budowli. Jest to kościół jednonawowy z prezbiterium zamkniętym półkolistą absydą, kryty stropem drewnianym. Nad dachem góruje okrągła wieża zwieńczona kopulastym hełmem z latarnią. Z wyposażenia wspominany jest główny ołtarz z figurą Matki Bożej zasłaniany obrazem św. Barbary; w zwieńczeniu znajdował się niewielki obraz NMP Częstochowskiej. Po prawej stronie usytuowany był ołtarz z obrazem św. Wawrzyńca, zasłaniany obrazem św. Benona, z wizerunkiem św. Nepomucena w zwieńczeniu. Ołtarz po stronie lewej, ku czci Serca Jezusowego, mieścił również przedstawienie Chrystusa Ukrzyżowanego i figurę Niepokalanego Poczęcia NMP, a uwieńczony był wizerunkiem św. Walentego.
W strasznych latach II wojny światowej nie zabrakło na ziemi sławskiej walecznych, niezłomnych Polaków. Działalność zbrojnego podziemia wspierał proboszcz parafii św. Wawrzyńca w Sławsku ks. Wacław Tołkacz, płacąc za to najwyższą cenę (25 września 1897–26 sierpnia 1942).
Dom Boży
Kościół parafialny w Sławsku, remontowany i restaurowany przez kolejnych proboszczów, odzyskuje dawny blask. Jako dom Boży jest znakiem Jego nieskończonej miłości do ludzi. Piękne wnętrze mieści skarby sztuki: wymieńmy XVI-wieczną rzeźbę Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus, obraz św. Wawrzyńca z 1746 r., XVII-wieczne ołtarze, krucyfiks z XVIII w., kamienną kropielnicę (najprawdopodobniej dawna misa kultowa) i rokokową ambonę. Dziękujmy Bogu za naszą polską przeszłość i teraźniejszość, i módlmy się o pomyślną przyszłość.