O roli i znaczeniu osób konsekrowanych w życiu Kościoła oraz osób świeckich z ks. Markiem Bednarkiem CM ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego á Paulo, diecezjalnym referentem ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, a także proboszczem bydgoskiej bazyliki
ROZMAWIA KATARZYNA JARZEMBOWSKA
Światowy Dzień Życia Konsekrowanego został ustanowiony niedawno, bo dopiero w 1997 r. Co Ojciec Święty Jan Paweł II chciał nam przez to powiedzieć, na co zwrócić naszą uwagę?
– W orędziu na I Światowy Dzień Życia Konsekrowanego Jan Paweł II określił jego potrójny cel. Po pierwsze, to potrzeba uroczystego uwielbienia Boga i dziękczynienia za wielki dar życia konsekrowanego, które ubogaca i raduje wspólnotę chrześcijańską poprzez swoje wielorakie charyzmaty. Po drugie, dzień ten ma za zadanie przyczynić się do poznania życia konsekrowanego i szacunku dla niego ze strony wiernych. Trzeci powód odnosi się bezpośrednio do osób konsekrowanych, które otrzymują w ten sposób wymierną pomoc. Jan Paweł II, ustanawiając ten dzień, wzywa nas, wzywa Kościół do wdzięczności za dar otrzymany od Boga, do pielęgnowania świadomości jego wielkości i znaczenia dla innych.
Sam papież nazywa życie konsekrowane „darem dla Kościoła”. Co to oznacza?
– Jan Paweł II od początku swojego pontyfikatu ukazywał wielką wagę i wartość życia konsekrowanego. Podkreślał, że jest to wybór drogi życiowej wedle ewangelicznych rad ubóstwa, czystości i posłuszeństwa. Nic dziwnego, że niewielu jest takich, którzy wybierają taką właśnie drogę. Osoby konsekrowane są więc rzeczywiście ewangeliczną solą albo tym ewangelicznym zaczynem w Kościele i świecie. Głównym tytułem podjęcia konsekracji jest dążenie do nadania swemu chrześcijańskiemu życiu maksymalnie radykalnego charakteru. Mając na uwadze radykalizm tej konsekracji, Jan Paweł II określa ją jako „konsekrację bezwarunkową i absolutną”. Wzywa osoby konsekrowane, aby były dla świata „solą, która nie traci smaku, światłem, które nie przestaje promieniować na otoczenie. Ludzie, zwłaszcza świeccy, bardziej niż dzieł oczekują od osób konsekrowanych świętości. Nasza świętość to nie tylko nasza sprawa. Świeccy nas potrzebują do zrealizowania swojej świętości. Jeżeli im nie pomożemy, zmarnujemy nie tylko swoją własną szansę, ale i ich”.
Osoby konsekrowane są wezwane do szczególnej odpowiedzialności za ewangelizację świata. Przecież to niezwykle trudne zadanie, zwłaszcza dzisiaj…
– Według Jana Pawła II, do osób konsekrowanych w szczególny sposób odnosi się wezwanie Chrystusa skierowane do uczniów, aby iść na cały świat i głosić Ewangelię wszystkim narodom. Niezgodne więc z naszym powołaniem byłoby jakiekolwiek zamykanie się czy nieinteresowanie się światem niewiary i ludźmi pozostającymi poza chrześcijaństwem. Osoby konsekrowane mają tu do spełnienia rolę wyjątkową. Świadectwo życia Ewangelią to podstawowy wymiar życia konsekrowanego. W ten sposób uwidacznia się odpowiedzialność nie tylko za świat, lecz także za Kościół.
Spoglądając na diecezję bydgoską, ile osób konsekrowanych żyje wśród nas?
– Na terenie diecezji bydgoskiej działa trzynaście zakonów żeńskich i dziewięć męskich. To ok. 150 sióstr i 100 zakonników. Siostry najczęściej posługują w parafiach jako katechetki, zakrystianki, zaangażowane są także w pracę charytatywną, działając w przedszkolach, domach opieki czy szpitalach. Zakonnicy prowadzą głównie duszpasterstwo parafialne.