Dlaczego Pan Jezus ustanowił sakrament pokuty, jeśli mówi się, że zbawił świat i nas odkupił z grzechu? Dlaczego jeszcze trzeba chodzić do spowiedzi i dlaczego jeszcze grzeszymy?
Bartłomiej
Pan Jezus istotnie jest Zbawicielem świata i Odkupicielem każdego człowieka. Przez Jego mękę, śmierć, zmartwychwstanie i uwielbienie (misterium paschalne) otrzymaliśmy darmową łaskę Bożą, niosącą nowe życie dzieci Bożych. Po co więc sakramenty święte? Nie dokonują one przecież niczego nowego i nic nie dodają do wypełnionej misji Syna Bożego. Są one jednak znakami, przez które dokonuje się uświęcenie człowieka. Sakramenty przynoszą łaskę Bożą i budują wiarę. Pozwalają dotknąć i doświadczyć obecności zmartwychwstałego Pana, przychodzącego do człowieka w potrzebie. Spotkanie z Jezusem w sakramentach różni się jedynie co do okoliczności od tych opisanych w Ewangeliach. Wiara wskazuje, że Pan przychodzi w sposób równie rzeczywisty.
Poszukując celu i sensowności sakramentu pokuty, przypominamy sobie opisane przez świętego Jana spotkanie Zmartwychwstałego z uczniami w wieczór owego pierwszego dnia po szabacie. Właśnie wówczas Pan udzielił zebranym apostołom władzy odpuszczania grzechów. Ewangelista opisuje to wydarzenie dość dokładnie: „Jezus tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane” (J 20, 22–23). Władza odpuszczania grzechów w imię Boga została im więc udzielona wówczas, gdy odkupienie było już faktem dokonanym.
Dobry Bóg, znając grzeszną słabość, ale i przewrotność człowieka, ustanowił sakramenty, a wśród nich sakrament pokuty, byśmy zawsze mieli możliwość powrotu do Ojca. Katechizm poucza, że „Nasz Pan Jezus Chrystus, lekarz naszych dusz i ciał, który odpuścił grzechy paralitykowi i przywrócił mu zdrowie ciała, chciał, by Kościół mocą Ducha Świętego kontynuował Jego dzieło uzdrawiania i zbawiania, które obejmuje także jego członki” (KKK 1421).