Niestety smutną prawdą jest, że od tych pejoratywnych postaw nie są wolni i kapłani.
Niemało jest diakonów i księży, którzy tuż po przyjęciu święceń nie potrafią powiedzieć, po co zostali wyświęceni, którym już po roku-dwóch znika gdzieś z oczu sens wybranej drogi. Są i tacy, którzy zachłysnęli się władzą, pozycją społeczną, prestiżem, zapominając, że kapłaństwo to „służba, ofiara, poświęcenie”.
Pewien kapłan postawił nawet diagnozę, że współczesny ksiądz niejednokrotnie cierpi na brak pokory. Jednak za większą winę uważa on lenistwo duchowe przejawiające się w zaniedbywaniu modlitwy. Czyżby więc z pracownikami winnicy Pańskiej było aż tak źle, że papież musiał temu jakoś zaradzić?
Rok Kapłański, ogłoszony przez Benedykta XVI i przeżywany obecnie w Kościele, nie ma być antidotum na wszelkie zło. Ma przede wszystkim uświadomić „nieodzowną rolę kapłana dla Kościoła i świata”, który domaga się, „aby nieustannie dążyli do świętości”. Ma przypomnieć im o ich powołaniu, obowiązkach i moralnym zaangażowaniu.
- Kościół potrzebuje świętych kapłanów, którzy pomogą wiernym zaznać miłosiernej miłości Pana, i być jej przekonanymi świadkami – mówił Benedykt XVI, otwierając Rok Kapłański 19 czerwca 2009 r. w Bazylice św. Piotra podczas Nieszporów na uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa. Ma to być rok modlitwy kapłanów, z kapłanami i za kapłanów.
„Nieustannie się módlcie”
Patronem Roku Kapłańskiego jest św. Jan Vianney. Benedykt XVI w „Liście na rozpoczęcie Roku Kapłańskiego” wskazuje na postać świętego proboszcza, jako wzór modlącego się kapłana i zachęcającego wiernych do trwania przed Bogiem. „Nie trzeba wiele mówić, by dobrze się modlić - wyjaśniał im Proboszcz - Wiadomo, że tam, w świętym tabernakulum jest Jezus: otwórzmy Mu serce, radujmy się Jego świętą obecnością. To jest najlepsza modlitwa". Zachęcał: "Bracia moi, przyjdźcie do Komunii, przyjdźcie do Jezusa. Przyjdźcie by Nim żyć, abyście z Nim mogli żyć... To prawda, że nie jesteście tego godni, ale Jego potrzebujecie!".
Papież podkreśla też, że „od Mszy św. zależy cała żarliwość życia kapłańskiego”, przywołując słowa św. Jan Vianneya: „Jak dobrze czyni ksiądz, dając siebie Bogu w ofierze każdego ranka!".
Życie wiarą splata się z życiem codziennym – „letni” ksiądz nie będzie wiarygodnym świadkiem Chrystusa. Dlatego też coraz bardziej potrzeba głębokiej duchowości, nieprzerwanego trwania na modlitwie. Św. Paweł zachęca: „nieustannie się módlcie” (1 Tes 5, 17).
Modlitwa – azyl każdej troski
Ma to być również rok modlitwy za kapłanów, szczególnego za nich orędownictwa. Prawdą jest, że to przede wszystkim my, świeccy, prosimy ich o modlitwę, uważając księży za „specjalistów w tej dziedzinie”. Ale oni także, a może jeszcze bardziej, potrzebują naszej modlitwy. I nie chodzi tu tylko o modlitwę w jakichś wyjątkowych sytuacjach, związanych z bolesnymi kwestiami czy trudnymi problemami. Do całej wspólnoty Kościoła należy mądra troska o kapłanów, przejawiająca się we wspieraniu ich także w życiu duchowym, w ich zwycięstwach, zmaganiach i upadkach. Wiele osób w różnych diecezjach objęło już duchową adopcją księży i codziennie się za nich modli.
Może warto zapoznać się też ze wskazówkami o. Marka Kirby OCist, kapłana jednej z amerykańskich diecezji, który, na zlecenie bp. Edwarda J. Slattery’a, w odpowiedzi na pytanie „co możemy uczynić dla kapłanów w Roku Kapłańskim?, przygotował „dekalog” modlitewnych propozycji. Może go podjąć każdy z nas. „Modlitwa bowiem jest azylem każdej troski”, zapewniał św. Jan Chryzostom.
O. Kirby zachęca, by wierni świeccy również sięgnęli po papieski list, skierowany do kapłanów, i podjęli nad nim refleksję. Chodzi bowiem o to, by papieskie dokumenty trafiły do jak największej liczby wiernych, by było żywo dyskutowane, a nie tylko zalegały biblioteczne półki.
Aby współpraca między kapłanami a świeckim była i dobra, i owocna, musi opierać się na dialogu i porozumieniu. W pierwszy czwartek miesiąca poprośmy ks. proboszcza o odprawienie Mszy św. wotywnej o Panu naszym Jezusie Chrystusie, Wiecznym i Najwyższym Kapłanie. Warto zasugerować zamieszczenie odpowiedniej informacji w biuletynie parafialnym i podanie do wiadomości wiernym w czasie niedzielnej homilii, aby zaprosić wszystkich do uczestnictwa w comiesięcznej Mszy św. o uświęcenie wszystkich kapłanów. Czwartek jest dniem ustanowienia sakramentu Eucharystii i kapłaństwa. Udajmy się na godzinną adorację Najświętszego Sakramentu w dziękczynieniu za dar i tajemnicę kapłaństwa oraz w ufnym błaganiu o uświęcenie wszystkich kapłanów. Pomocna może być Modlitwa Arcykapłańska Chrystusa zawarta w 17. rozdz. Ewangelii wg św. Jana.
W piątek (dzień Męki Pańskiej) odprawmy nabożeństwo Drogi Krzyżowej za kapłanów lub odmówmy Litanię do Przenajdroższej Krwi Chrystusa Pana lub Litanię do Przenajświętszego Serca Pana Jezusa w ich intencji. W każdą sobotę (dzień szczególnie poświęcony Najświętszej Maryi Pannie) ofiarujmy za księży tajemnicę Różańca św. lub Ave Maris Stella, liturgiczny hymn najbardziej odpowiedni do modlitwy wstawienniczej za kapłanów.
O. Mark Kirby zachęca również do przywrócenia pięknego katolickiego zwyczaju poproszenia księdza o błogosławieństwo, gdziekolwiek go spotkamy.
Każdy z nas zapewne spotkał w życiu oddanych, zaangażowanych kapłanów, którym wiele zawdzięczamy. Niekiedy przykład ich życia stał się impulsem do naszego nawrócenia. Wielu z nich już nie żyje. Modlitwa za nich będzie najlepszym znakiem naszej pamięci i wdzięczności. Ofiarujmy swoje cierpienia, czy to fizyczne, emocjonalne czy duchowe, w intencji uświęcenia wszystkich kapłanów.
Nikogo nie trzeba chyba przekonywać o mocy modlitwy, zwłaszcza gdy towarzyszy jej post. Wspomina też o tym św. Marek: „Ten rodzaj [złych duchów] można wyrzucić tylko modlitwą i postem” (Mk 9, 29). Jako zadośćuczynienie za grzechy popełniane przez kapłanów i uzyskanie dla nich łaski nawrócenia, wyzwolenia z notorycznych grzechów, podejmijmy post, abstynencję lub inną formę umartwienia za kapłanów w każdą środę. Z uwagi na szkody wyrządzone urzędowi kapłańskiemu przez oszczerstwa, krytykanctwo, plotki, uczyńmy postanowienie zaniechania wszystkich krytycznych, niemiłych i potępiających wypowiedzi na temat księży, a także nigdy nie powtarzajmy szkodliwych uwag, anegdot lub plotek dotyczących księży, ich grzechów i wad.
I pamiętajmy: „Kiedy wierni się modlą, zdobywają serce Boga, dla którego nie ma nic niemożliwego”, co podkreślał Jan Paweł II.
„Dekalog” pomocy kapłanom
1. Przeczytajmy papieski List na rozpoczęcie Roku Kapłańskiego i podejmijmy nad nim refleksję.
2. W pierwszy czwartek miesiąca poprośmy ks. proboszcza o odprawienie Mszy św. wotywnej o Panu naszym Jezusie Chrystusie, Wiecznym i Najwyższym Kapłanie. Warto zasugerować zamieszczenie odpowiedniej informacji w biuletynie parafialnym i podanie do wiadomości wiernym w czasie niedzielnej homilii, aby zaprosić wszystkich do uczestnictwa w comiesięcznej Mszy św. o uświęcenie wszystkich kapłanów.
3. W czwartek udajmy się na godzinną adorację Najświętszego Sakramentu w dziękczynieniu za dar i tajemnicę kapłaństwa oraz w ufnym błaganiu o uświęcenie wszystkich kapłanów.
4. W piątek odprawmy nabożeństwo Drogi Krzyżowej za kapłanów lub odmówmy Litanię do Przenajdroższej Krwi Chrystusa Pana lub Litanię do Przenajświętszego Serca Pana Jezusa w ich intencji.
5. W sobotę ofiarujmy za księży jedną tajemnicę Różańca św. lub liturgiczny hymn Ave, Maris Stella.
6. Poprośmy księdza o błogosławieństwo, gdziekolwiek go spotkamy.
7. Pamiętajmy o kapłańskich duszach w czyśćcu cierpiących.
8. Ofiarujmy swoje cierpienia w intencji uświęcenia wszystkich kapłanów.
9. Jako zadośćuczynienie za grzechy popełniane przez kapłanów i uzyskanie dla nich łaski nawrócenia, wyzwolenia z notorycznych grzechów, podejmijmy post, abstynencję lub inną formę umartwienia za kapłanów w każdą środę.
10. Z uwagi na szkody wyrządzone urzędowi kapłańskiemu przez oszczerstwa, krytykanctwo, plotki, uczyńmy postanowienie zaniechania wszystkich krytycznych, niemiłych i potępiających wypowiedzi na temat księży, a także nigdy nie powtarzajmy szkodliwych uwag, anegdot lub plotek dotyczących księży, ich grzechów i wad.