Wzrastająca liczba zachorowań na cukrzycę, późne wykrywanie choroby, ograniczony dostęp pacjentów do nowoczesnej farmakoterapii to, jak mówią specjaliści – prosta droga do tego, by nie tylko o cukrzycy, ale także o jej powikłaniach mówić w kategoriach epidemii.
Cukrzyca nieleczona lub niewłaściwie leczona jest jedną z głównych bezpośrednich i pośrednich przyczyn inwalidztwa oraz wczesnej umieralności. Leczenie powikłań cukrzycy jest w Polsce około 8-krotnie droższe niż leczenie samej choroby. Do najgroźniejszych następstw cukrzycy należy: nefropatia, czyli choroby nerek, retinopatia, czyli choroby oczu, zawał, niewydolność serca, udar mózgu, choroba naczyń obwodowych np. stopa cukrzycowa – będąca najczęstszą przyczyną nieurazowych amputacji kończyn dolnych. Przed wystąpieniem powikłaniami skutecznie chronią nowoczesne leki. Analogi uzyskane w drodze biotechnologii różnią się od insuliny ludzkiej jednym lub kilkoma aminokwasami. Dzięki temu osiągnięciu w leczeniu cukrzycy włączone zostały dodatkowe bezpieczniki zapobiegające odległym powikłaniom.
Ryzyko wystąpienia powikłań, na które narażeni są chorzy na cukrzycę typu 2, związane jest z niedostateczną kontrolą glikemii, czyli poziomu cukru we krwi. Za konieczne uznaje się długoterminowy pomiar poziomu cukru HbA1 we krwi oznaczający hemoglobinę glikowaną. Niestety hemoglobina w krwinkach czerwonych stosunkowo łatwo dołącza cząsteczkę glukozy z krwi. Im wyższy poziom glukozy we krwi i im dłużej się utrzymuje, tym więcej dołącza się glukozy i więcej jest hemoglobiny glikowanej. Ponieważ krwinka czerwona żyje przeciętnie około 120 dni - poziom hemoglobiny glikowanej dokładnie odzwierciedla przeciętny poziom cukru we krwi w tym czasie. Dlatego wskaźnik ten stał się oceną skuteczności leczenia cukrzycy w dłuższych odcinkach czasu. Obniżenie poziomu HbA1c o każdy pojedynczy procent zmniejsza ryzyko uszkodzenia siatkówki, nerek i funkcji nerwów o 37 proc., a ryzyko śmierci związanej z cukrzycą o 20 proc.
Niezwykle istotny jest również pomiar stężenia cukru we krwi mierzony dwie godziny po posiłku (PPG), ponieważ istnieje związek między poposiłkowym poziomem glukozy a zwiększonym ryzykiem występowania chorób układu krążenia.
- skuteczne leczenie, intensyfikowane wraz z rozwojem choroby, w tym nowoczesna insulinoterapia
- kontrola poposiłkowej glikemii (PPG) i HbA1c (hemoglobina glikowana)
- samokontrola cukrzycy
- systematyczna kontrola w poradni diabetologicznej
- stosowanie się do zaleceń lekarskich
- okresowe wizyty u okulisty, neurologa, kardiologa, nefrologa
- zmiana stylu życia na bardziej aktywny i złych nawyków żywieniowych