Jak powstała Biblioteka Raczyńskich?
- Biblioteka Raczyńskich, pierwsza w Wielkopolsce książnica publiczna, powstała w Poznaniu 180 lat temu dzięki fundacji Edwarda hrabiego Raczyńskiego. Budowę gmachu, mieszczącego się przy dzisiejszym placu Wolności 19, Raczyński rozpoczął w latach 20. XIX w. Plany architektoniczne zamówił w Rzymie, za wzór obierając wschodnią fasa
dę paryskiego Luwru. Otwarcie Biblioteki nastąpiło 5 maja 1829 r. Zgodnie z wolą swego twórcy miała charakter publiczny – jak zaznaczono w Statucie: „Przeznaczeniem Biblioteki Raczyńskich jest aby w czytelni, która w tejże będzie urządzoną, każdy bez różnicy osób w dniach i godzinach oznaczonych miał prawo z niej korzystać”.
Jak wygląda struktura biblioteki?
- Zbiory Biblioteki Raczyńskich podzielone zostały na trzy zespoły: księgozbiór podstawowy wraz z Centralną Wypożyczalnią, zbiory specjalne oraz księgozbiory filii. Księgozbiór podstawowy, zlokalizowany w budynku przy ul. Św. Marcin 65, tworzą książki i czasopisma o charakterze naukowym, głównie z zakresu nauk humanistycznych, udostępniane na miejscu w czytelni. Centralna Wypożyczalnia stanowi częściową replikę księgozbioru podstawowego, a jej zbiory udostępniane są na zewnątrz. Zbiory specjalne mieszczą się z kolei w zabytkowym gmachu przy pl. Wolności 19. Biblioteka to także sieć 49 filii rozmieszczonych we wszystkich dzielnicach Poznania. Są to placówki z księgozbiorami dla dzieci i dorosłych, oferujące literaturę piękną, popularnonaukową i naukową. Biblioteka ma również filie specjalistyczne: techniczną, sztuki, muzyki oraz dla osób niewidomych i niedowidzących.
Czym są zbiory specjalne i co wchodzi w ich skład?
- Zbiory specjalne stanowią najcenniejszą, pod względem naukowym i zabytkowym, część zbiorów Biblioteki Raczyńskich. Składają się na nie rękopisy, stare druki, mapy i atlasy, grafika, fotografie, nagrania wideo, druki bibliofilskie oraz mikrofilmy. Udostępniane są głównie dla celów naukowych.