Wciąż jeszcze wydaje się nam, że od organizowania życia parafialnego jest wyłącznie ksiądz i kilka osób z jego najbliższego otoczenia. Takie prowadzenie parafii przeminęło jednak wraz z poprzednim ustrojem. Dziś świeccy muszą aktywnie tworzyć duszpasterstwo. Przykładem takiego działania są parafianie z kościoła pw. św. Michała Archanioła w Poznaniu.
Położona na granicy Łazarza i Jeżyc parafia obejmuje z jednej strony część ul. Głogowskiej, aż po ul. Kolejową, z drugiej sięga aż do ronda Jana Nowaka-Jeziorańskiego. Kościół, choć znajduje się w pobliżu ruchliwego skrzyżowania ulic Grunwaldzkiej i Matejki, jest nieco schowany i trudno go dostrzec. Dopiero wchodząc w ul. Stolarską, zobaczymy olbrzymi gmach świątyni, będący oazą ciszy w środku miasta.
Browar i stolarnia
Po I wojnie światowej w rozrastającym się Poznaniu pojawiła się potrzeba tworzenia nowych parafii. W 1932 r. zakupiono więc budynki po dawnym browarze „Bavaria”, w których później powstała stolarnia. Podziemie budynku zaadaptowano na kościół dolny, poświęcony 11 lipca 1932 r. przez Prymasa Polski kard. Augusta Hlonda. Natomiast górną świątynię poświęcił on sześć lat później. Pierwszym proboszczem nowej parafii został ks. Tadeusz Nowakowski.
W 1952 r. na czele wspólnoty stanął ks. prałat Ludwik Bielerzewski. Kontynuował prace wewnątrz świątyni, powierzając je uznanym artystom. Autorem projektu ołtarza głównego, ambony, konfesjonałów i prawie całego wyposażenia drewnianego jest Kazimierz Bieńkowski. Polichromie, zdobiące ściany świątyni, techniką al fresco wykonali: Józef, Łucja i Michał Oźminowie.
Konsekracji świątyni dokonał 1 października 1960 r. abp Antoni Baraniak. Kolejnym proboszczem (1977-2000) był ks. kan. Zygmunt Thimm. Po nim parafię przejął ks. kan. Grzegorz Szymański (2000-2005). Obecnie tę funkcję sprawuje ks. Roman Poźniak.
Wnętrze górnego kościoła zaprojektowano i wykonano
w latach 50. XX w. W ołtarzu głównym przedstawiony jest patron parafii św. Michał Archanioł – Książę Niebieskiej Armii, który
walczy w imię prawdy i sprawiedliwości, pokonując szatana.
Rzeźba wykonana w 1956 r.
Ksiądz nie jest od wszystkiego
Parafia liczy ok. 9,5 tys. wiernych. Większość z nich to ludzie starsi, wielu to emerytowani pracownicy naukowi, lekarze i rodziny wojskowe. W grupach parafialnych zaangażowanych jest ok. 150 osób, co daje mniej więcej 1,5 procent wszystkich parafian. Większość wiernych swoją formację religijną ogranicza do indywidualnej modlitwy i niedzielnej Mszy św.
Grupy duszpasterskie współorganizują różne wydarzenia parafialne. Aktywnie działają: Wspólnota Żywego Różańca Matek i Ojców, Franciszkański Zakon Świeckich, Akcja Katolicka, Krąg Biblijny, Parafialny Zespół Caritas, Grupa Seniorów, Grupa Anonimowych Alkoholików, Koło Przyjaciół Radia Maryja, schola dziecięca i młodzieżowa oraz Grupa Wychowawców AMICUS. Swoje spotkania mają też ministranci, młodzież i studenci.
Już we wrześniu każdego roku Rada Duszpasterska ustala szczegółowy program duszpasterski dla parafii na najbliższe dwanaście miesięcy. Na tym praca rady się nie kończy. Na comiesięcznych spotkaniach ustalane są szczegółowe zadania dla poszczególnych grup i wiernych.
W podobny sposób organizowane są przez studencką grupę wychowawców Amicus, trwające cały sierpień, półkolonie. Przygotowują oni plany zajęć dla dzieci na każdy dzień i czuwają nad całym przedsięwzięciem. Za swoją pracę podczas trwania półkolonii wychowawcy otrzymują wynagrodzenie.
W pomieszczeniach zajmowanych dziś przez dolny kościół na początku ubiegłego wieku mieścił się browar, a następnie stolarnia
Parafianie dziękują
Efektów zaangażowania świeckich w życie parafii nie sposób nie zauważyć. Np. spora grupa wiernych włączyła się w przygotowanie Wielkiego Tygodnia, co pozwoliło wydać broszurę z komentarzem i planem tych dni. Co tydzień każdy wierny otrzymuje bezpłatne ogłoszenia, które zawierają nie tylko aktualne informacje parafialne i bieżące intencje Mszy św., ale również podziękowanie wszystkim osobom, które zaangażowały się na rzecz dobra parafii.
Dzięki takiemu wspólnemu działaniu grupa osób aktywnie włączających się w duszpasterstwo parafialne powoli, ale skutecznie się poszerza.
Ściany świątyni zdobią bogate polichromie. Po bokach patronowie parafii, błogosławieni Natalia Tułasiewicz i ks. Marian Konopiński
Podobni Bogu
Jak mówi ks. proboszcz, w parafii jest wciąż wiele do zrobienia. Trzeba wyremontować zaniedbany kościół i budynki parafialne zarówno od wewnątrz, jak i z zewnątrz; wybudować podjazd dla osób niepełnosprawnych; na nowo zagospodarować teren przykościelny, który ma stać się miejscem festynów i spotkań rodzinnych.
We wszystkich tych przedsięwzięciach „pomagają” wywodzący się z parafii błogosławieni: Natalia Tułasiewicz oraz ks. Marian Konopiński. 13 czerwca 1999 r. Jan Paweł II wyniósł ich na ołtarze w grupie 106 innych męczenników.
Natalia Tułasiewicz mieszkała przy ul. Śniadeckich 30. Ta pełna miłości i radości życia nauczycielka, świadek Ewangelii w codziennym życiu, została zagazowana w obozie w Ravensbrück, 31 marca 1945 r.
Z kolei ks. Marian Konopiński był w kościele przy Stolarskiej wikariuszem. Zapamiętany jako wspaniały kaznodzieja został zamęczony w obozie w Dachau, gdzie poddano go pseudomedycznym eksperymentom. Ufając w ich wstawiennictwo, ks. proboszcz wierzy, że parafia będzie się zmieniać nie tylko zewnętrznie, ale co najistotniejsze, że jej parafianie będą ciągle wzrastać duchowo.
Ks. Roman Poźniak święcenia kapłańskie przyjął w 1984 r. Proboszczem parafii jest od 1 sierpnia 2005 r.
– Moim wielkim pragnieniem jest, aby nasza wspólnota była rodziną i temu zadaniu chcę poświęcić moją posługę duszpasterską.
Za wszelką pomoc w realizacji tego dzieła, wszystkim serdecznie dziękuję.