Św. Melchior Grodziecki - 7 września

Biblijne imię Melchior kojarzymy z malowniczą opowieścią o hołdzie Trzech Króli, bo miał je nosić jeden z tajemniczych Mędrców ze Wschodu. W kalendarzach wspominani są jednak także inni chrześcijanie noszący owo imię, a jest wśród nich także nasz rodak, syn szlacheckiego rodu herbu Radwan.
Melchior urodził się w 1584 r. w śląskiej wsi Grodziec, niedaleko Cieszyna, a wykształcenie zdobywał u wiedeńskich jezuitów. W 1603 r. wstąpił do klasztoru w Brnie, którego fundatorami byli jego stryjowie Jan oraz Wacław, a dwa lata później złożył profesję zakonną. Praktyki pedagogiczne odbywał w kolegiach jezuickich w Brnie i Kłodzku, a później został wysłany do seminarium nauczycielskiego w Budziejowicach. W 1614 r., po studiach filozoficznych i teologicznych w Pradze, przyjął święcenia kapłańskie i został prefektem oraz kaznodzieją w praskim Kolegium św. Wacława. Był duszpasterzem we wsi Kopanina, a kiedy w 1618 r. jezuitów usunięto z Czech to początek wojny trzydziestoletniej z katolikami ponownie znalazł się w Brnie. Po wygnaniu jezuitów z Moraw trafił do Humennem, skąd wysłano go do węgierskich Koszyc, gdzie został kapelanem wojsk polskich i czeskich, podporządkowanych cesarzowi Ferdynandowi II. W sierpniu 1619 r., kiedy nadciągnęli hajducy magnata węgierskiego Jerzego Rakoczego, rajcy miejscy zdominowani przez kalwińskich heretyków otworzyli bramy miasta. Po zdobyciu zamku w nocy z 7 na 8 września kapłanów uwięziono i poddano torturom, a potem zamordowano. Zginęli o. Stefan Pongracz, kanonik Marek Kriź i nasz Melchior Grodziecki; dwu ostatnim ścięto głowy toporem.
Relikwie męczenników złożono w okolicy Koszyc, a w 1636 r. zostały przeniesione do Tyrnawy. Męczenników koszyckich beatyfikował w 1905 r. Pius X, a dziewięćdziesiąt lat później kanonizował Jan Paweł II.