Nastał czas sprawdzania wiedzy. Egzaminy wstępne na studia, sesja... Niektórzy nie śpią przed egzaminem, uczą się, dopóki nie padną, a mimo to na egzaminie otrzymują oceny nędzne. Czy jest to tylko kwestia inteligencji i sprawnych technik nauki? Co zrobić, by sobie pomóc?
Skuteczność uczenia się w noc przed egzaminem jest mitem przekazywanym (mimo potwierdzonego braku skuteczności) z pokolenia na pokolenie. Nieskuteczność tej metody wynika z: "inkubacji" - możliwości odtwarzania wiedzy dopiero jakiś czas po zakończeniu nauki, niż bezpośrednio po niej. Wiedza "porządkuje się" w mózgu bez naszej świadomości i wysiłku; ze zmęczenia - istnieje wiele dowodów naukowych na to, że osoba zmęczona wypadnie na egzaminie o wiele gorzej niż wypoczęta. Dlatego dzień przed egzaminem warto spędzić miło i przyjemnie - wyjechać na świeże powietrze, zjeść coś ulubionego, porozmawiać z kimś sympatycznym i dobrze się wyspać. Jeśli ktoś z twoich znajomych uczył się przed egzaminem całą dobę, a na drugi dzień był pełen energii i zapału, zapewne pomagał sobie amfetaminą. Wszelkie zabawy z narkotykami są niebezpieczne. Branie amfetaminy wiąże się z wysokim stopniem tolerancji na nią - z czasem potrzeba jej coraz więcej, by nadal zarywać noce bez odczuwania zmęczenia. Poza tym rozregulowuje działanie organizmu.
Dobre wrażenie
Pierwszy ważny element - eleganckie, "wyjściowe" ubranie pokazuje, że traktujemy egzamin poważnie. Eleganckie, lecz nie wyzywające. Dziewczyna przychodząca na egzamin w mini i z dużym dekoltem automatycznie zarabia minus - u egzaminatora płci męskiej za próbę manipulacji, u kobiety za niestosowność ubrania. Jeśli ktoś jest zbuntowany przeciw konwencjom, twierdząc, że nie będzie się płaszczył i przyjdzie na egzamin w swetrze - też zadziała na swoją niekorzyść. Osoba ubrana w garnitur jest postrzegana jako bardziej kompetentna niż osoba ubrana zwyczajnie. Schludność i "wizytowość" ubioru podniosą naszą wartość w oczach każdego egzaminatora.
Uśmiech i komunikatywność
Wyobraź sobie profesora. Siedzi kilka godzin, a każdy, kto wchodzi, duka coś pod nosem. Potem wchodzisz ty i z uśmiechem na twarzy, pewnym głosem mówisz to, co wiesz. Masz punkt na plus. Lubimy osoby sympatyczne, a dzięki efektowi "halo" (gdy ludzie oceniają inne osoby pod względem różnych cech, np. kompetencji, to ocena ta jest zwykle zgodna z ogólnym wrażeniem - złym lub dobrym) osobę miłą uznajemy za bardziej kompetentną od gburowatej. Uśmiech jednak nie pomoże, gdy nic nie wiemy.
Równie ważna jest jasna struktura wypowiedzi. Odpowiedź zacznij od krótkiego dwuzdaniowego wstępu, wskazującego, że wiesz, jakiego szerszego tematu pytanie dotyczy. Potem odpowiedz krótko i zwięźle, bez lania wody, z pytaniem na końcu: "Przedstawiłem tu sedno problemu, czy mam uszczegółowić któryś z punktów?". Powiedzmy, że zadano ci pytanie: "Jak gry komputerowe mogą służyć rozwojowi człowieka?". Zaczynasz od krótkiego wstępu: "Gry komputerowe można podzielić na kilka ogólnych kategorii: gry przygodowe, zręcznościowe, logiczne, strategiczne..." - przechodzisz płynnie do rozwinięcia, pokazującego, że rozumiesz problem w szerszym kontekście: "Ponieważ najwięcej słyszy się o grach krwawych - zaczął istnieć stereotyp, że gry komputerowe wzbudzają agresję. Lecz co najmniej połowa gier to gry "pokojowe". Jako przykłady chciałbym wskazać: ..." - i tu kontynuujesz. Zakazane zwroty to: "Tak jakby, wydaje mi się, nie jestem pewien, ale". Egzaminujący zwykle wolą, gdy pokażesz, że posiadaną wiedzę rozumiesz. Mechaniczne wyklepanie regułek traktują jako ostatnią deskę ratunku dla beznadziejnie stremowanego.
Człowiek wyspany, odświętnie ubrany, pogodny i w jasny sposób komunikujący swoją wiedzę ma większe szanse na dobrą ocenę, niż osoba, która posiada taki sam zakres wiedzy, ale ubrana jest w rzeczy sportowe, jest zmęczona, ponura i plącze coś pod nosem. Życzę powodzenia!