Zwyciężony przez kobietę

Mimo że wiedział, iż jest człowiekiem poświęconym Bogu po to, by wyzwolić swój lud spod panowania filistyńskiego, całe swe dotychczasowe życie poświęcał przyjemnościom i zemście. Kobiety z łatwością go uwodziły.

Sędziowie
Izraelici, Naród Wybrany, wkroczyli pod wodzą Jozuego do Ziemi Obiecanej, czyli Kanaanu, przypuszczalnie pod koniec XIII w.p.Chr. Mimo wielu walk nie zdobyli całego terytorium Kanaanu, lecz osiedlili się wśród tubylczej ludności. Po śmierci Jozuego nie posiadali władzy centralnej, lecz każdy szczep izraelski był niezależny. Ten okres istnienia Izraela w wieku XII i pierwszej połowie XI w.p.Chr. nazywany jest okresem sędziów. Byli to dani przez Boga przywódcy, którzy stawali na jego czele w walce o wolność narodu gnębionego przez rozlicznych wrogów: Kananejczyków, Aramejczyków, Madianitów, Ammonitów, ale przede wszystkim Filistynów.

Filistyni – lud, który przybył na wybrzeże Kanaanu z wysp greckich w XII w.p.Chr. – zajął tereny wybrzeża, tzw. Szefeli. Stamtąd atakował i podporządkował sobie szczepy Dana i Judy. Samson stał się sławny dzięki swej niespotykanej sile i wytrwałej, samotnej walce z Filistynami.

Powołanie Samsona
Obudził się w lochu. Codziennie, od świtu do zmroku, pozbawiony przez Filistynów wzroku, zakuty w podwójne łańcuchy spiżowe, obracał ciężkie żarna, mieląc zboże. W wiecznym mroku żył tylko nadzieją, że Bóg przebaczy mu jego niewierność i pozwoli jeszcze raz wystąpić w roli obrońcy i mściciela krzywd Izraela.

Matka opowiadała mu o jego narodzinach. Przez wiele lat nie mieli dzieci, gdy pewnego dnia pojawił się jej Anioł Boży i powiedział: Niepłodna jesteś i nie rodziłaś dotąd. Ale poczniesz i urodzisz syna [...], a nożyce nie dotkną jego głowy, gdyż chłopię to będzie poświęcone Bogu od łona matki. On zapoczątkuje wyzwolenie Izraela z mocy Filistynów.

Nożyce nigdy nie dotknęły jego głowy, a Samson upatrywał w tym źródło swej nadzwyczajnej siły. Nie było człowieka od niego silniejszego. Gdy zastawiono na niego zasadzkę w Gazie, o północy opuścił miasto wynosząc jego bramę. Żadne zakusy jego wrogów nie zdołałyby go zwyciężyć, gdyby nie jego lekkomyślność, słabość do kobiet. Mimo że wiedział, iż jest człowiekiem poświęconym Bogu po to, by wyzwolić swój lud spod filistyńskiego panowania, całe swe dotychczasowe życie poświęcał przyjemnościom i zemście. Kobiety z łatwością go uwodziły. Taki silny wobec mężczyzn okazywał się bezwolnym wobec kobiet.

Małżeństwo
Pierwszą kobietą była Filistynka z Timny. Nieprzytomnie zakochany postanowił ją poślubić, nie słuchając rodziców, nie zważając na to, że ten czyn będzie sprzeczny z jego powołaniem. Rodzice próbowali go przekonać, że takie małżeństwo przyniesie tylko nieszczęście. Czyż nie ma już kobiety wśród cór twoich braci, ani między całym twoim ludem, że idziesz wziąć sobie żonę spośród Filistynów? Wtedy rzekł do ojca: Weź mi ją za żonę, bo ją sobie upodobałem.

Wesele trwało siedem  dni. Filistyńskim drużbom Samson zadał zagadkę, jak to było w zwyczaju na weselach. Brzmiała ona następująco: Z tego, który pożera, wyszło pożywienie, a z mocnego wyszła słodycz. Pomysł takiej właśnie niecodziennej zagadki podsunęło mu wydarzenie z ostatnich dni. Kiedy bowiem po raz pierwszy udawał się z rodzicami do Timny, by poprosić o rękę ukochanej, zabił gołymi rękami młodego lwa, który go zaatakował. Gdy po okresie narzeczeństwa szedł ponownie do Timny, już na swoje wesele, zobaczył padlinę zabitego przez siebie lwa, w którego paszczy pszczoły założyły rój i wybrał sobie z niej miód.

Stawką zakładu było trzydzieści kompletów szat. Nie chcąc wypłacić mu wygranej – ponieważ nie mogli odgadnąć rozwiązania zagadki – drużbowie zwrócili się do jego żony, grożąc: Namów swego męża, by zdradził nam rozwiązanie zagadki, inaczej ogniem spalimy ciebie i dom twego ojca. Czy po to zaprosiliście nas, aby nas ograbić? Zmuszony płaczem żony podał jej rozwiązanie zagadki: Cóż jest słodszego nad miód i co mocniejsze od lwa. Ona z kolei podpowiedziała rozwiązanie zagadki drużbom-Filistynom i Samson przegrał zakład.

Prywatna wojna
Odtąd zaczęła się prywatna wojna Samsona z Filistynami. Wpierw zabił i ograbił trzydziestu Filistynów i podarował ich szaty zwycięzcom zakładu. Zrażony do żony, która zdradziła rozwiązanie zagadki, przyczyniając się tym samym do jego przegranej, opuścił ją i wrócił do rodzinnego domu. Po tym wydarzeniu teść wydał ją za mąż za jednego z drużbów, ale Samson o tym nie wiedział. Gdy emocje opadły, udał się do swej żony z podarkiem. Wtedy teść mu wyjaśnił: Byłem przekonany, żeś ją do cna znienawidził, więc dałem ją jednemu z twoich przyjaciół. Ale czyż jej młodsza siostra nie jest lepsza od niej? Niech ona zastąpi ci tamtą. Odpowiedział: Tym razem będę bez winy wobec Filistynów, gdy uczynię im co złego. Pałając żądzą zemsty, złapał trzysta lisów, powiązał po dwa ogonami, umieścił płonące pochodnie między ogonami i puścił na filistyńskie pola, niszcząc całkowicie pożarem plony zbóż, winnic i gajów oliwnych. W odwecie Filistyni zamordowali rodzinę jego byłej żony. Samson zamieszkał w grocie skalnej i jak rozbójnik napadał i zabijał Filistynów.

Słabość do kobiet
Byłby niezwyciężony, gdyż wszelkie próby pojmania go i związania nie przynosiły efektu, gdyby nie jego nieszczęsna słabość do kobiet. Pierwszy raz przezwyciężył samego siebie. Przybywszy do filistyńskiej prostytutki w Gazie, uciekł w nocy, wynosząc, dzięki swej sile, bramę miejską. Zakochał się jednak w Dalili, pięknej Filistynce z doliny Sorek. Miłość ta, niestety, stała się przyczyną jego nieszczęścia. Dalila, przekupiona przez filistyńskich książąt ogromną sumą kilku tysięcy syklów srebra, postanowiła go zdradzić. Długo wypytywała go o źródło jego mocy, dowodząc, że skoro nie chce jej wyjawić tej tajemnicy, to jej nie kocha. Jak możesz mówić: «Kocham cię»” – kiedy serce twoje nie jest przy mnie? Już trzy razy zwiodłeś i nie wyznałeś, w czym tkwi twoja niezwykła siła. Ale, gdy tak całymi dniami naprzykrzała mu się słowami i nalegała, zniecierpliwił się na śmierć, tak że otworzył wreszcie przed nią całe swe serce i wyjawił jej sekret swej mocy, a zarazem swego powołania. Dalila obcięła mu włosy, gdy spoczywał na jej łonie, wierząc, że jest to łono ukochanej kobiety. Wydała go żołnierzom filistyńskim, którzy mu wyłupili oczy i wrzucili do lochu.

W niewoli filistyńskiej
Przyszedł dzień, gdy czas pokuty się skończył. Bóg się ulitował nad niewiernym sługą. Filistyni z okazji święta swego boga Dagona, którego czcili, urządzili wielką zabawę. Chcąc nacieszyć się z pohańbienia swego wroga, wywlekli Samsona z lochu, aby ich zabawiał. Na prośbę Samsona chłopiec, który go prowadził za rękę, podprowadził go do dwóch kolumn, na których wspierał się cały ten dom, pełen rozbawionych Filistynów. Wówczas Samson wezwał Boga na pomoc: Panie, mój Boże! Wspomnij na mnie, błagam, i przywróć mi siły przynajmniej na ten jeden raz. Boże niech pomszczę na raz jeden na Filistynach moje oczy. Uchwycił Samson obie kolumny i przesunął do siebie, co spowodowało zawalenie się całego domu. I runął dom na książąt i na wszystkich ludzi, którzy w nim byli. A tych, których zabił ginąc było więcej, niż tych, których wygubił za swego życia.

Św. Ambroży tak pisał o Samsonie: „Silny i mocny Samson zadusił lwa, swych namiętności jednak nie potrafił zadusić. Rozerwał więzy swych wrogów, ale więzów swej pożądliwości nie potrafił rozerwać. Obce plony podpalił, ale rozpalony ogień złej miłości strawił żniwo jego cnoty” (Apol. Dawid.2,3).