3 października podczas 341. zebrania plenarnego Konferencji Episkopatu Polski zaprezentowano wydanie polskie Dokumentu Teologicznego 49. Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego w Kanadzie.
Kongres odbędzie się w czerwcu 2008 roku w Quebecu z udziałem Ojca Świętego Benedykta XVI. Tytuł dokumentu, a zarazem hasło kongresu brzmi: „Eucharystia Bożym Darem dla życia świata”.
Wydanie w języku polskim niniejszego tekstu ma przyczynić się do duchowego i intelektualnego przygotowania wiernych Kościoła w Polsce na to wielkie zgromadzenie katolików całego świata. Kard. Marc Quellet, prymas Kanady oraz gospodarz kongresu, udzielił specjalnego pozwolenia na polskie tłumaczenie, aby zachęcić i zaprosić Polaków do wzięcia udziału w tym wielkim wydarzeniu, a także, by pobudzić do refleksji i dania świadectwa wiary innym narodom.
Nie bez znaczenia pozostaje też fakt, iż to Papież Polak – Sługa Boży Jan Paweł II – wybrał właśnie Quebec, by stał się miejscem, gdzie odbędzie się Kongres Eucharystyczny.
Czcijmy Dar Najświętszej Eucharystii
Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny odbywający się w Kanadzie będzie tak dla Kościoła lokalnego, jak i powszechnego czasem intensywnej modlitwy i refleksji ukierunkowanej na uczczenie Daru Najświętszej Eucharystii. Stanie się on 49. ogniwem w łańcuchu kongresów wyznaczających życie Kościoła od ponad wieku. Będzie też przypadał w roku 400. rocznicy założenia pierwszego w Ameryce Północnej francuskiego miasta, które stało się w XVII wieku ważnym dla całego kontynentu centrum misyjnym. Dlatego też kard. Quellet we wstępie do omawianego dokumentu napisał: „Aby uaktualnić i podkreślić znaczenie Eucharystii oraz wartość Ewangelii w dzisiejszym świecie, należy ożywić pamięć chrześcijańskich początków naszego kontynentu”.
Przedstawiony dokument rozwija niektóre aspekty nauki o Eucharystii, ze szczególnym akcentem położonym na rozumienie jej jako Wielkanocnej Pamiątki Tajemnicy Chrystusa.
Eucharystia – najwspanialszą tajemnicą wiary
Dokument teologiczny kongresu podzielony jest na trzy zasadnicze części: „Najświętsza Eucharystia – Dar Boga”, „Eucharystia – Nowym Przymierzem” i ostatnia część „Dla życia świata”. Pierwsza z nich podkreśla fakt, że ten największy Dar Bóg przygotowywał długo w historii zbawienia. Najświętsza Eucharystia streszcza bowiem i wieńczy liczne dary, które Bóg ofiarował ludzkości od stworzenia świata.
Pan Bóg w sposób rzeczywisty ustanawia tym sakramentem Nowe Przymierze przypieczętowane Krwią Chrystusa. Jak święto Paschy żydowskiej w czasach Obietnicy, tak Najświętsza Eucharystia towarzyszy ludowi Bożemu w pielgrzymce poprzez historię Nowego Przymierza. Jest ona uobecnieniem Daru Ciała i Krwi Jezusa Chrystusa dla wyzwolenia ludzkości z grzechu i śmierci. Ustanowienie Eucharystii zawiera głęboką tajemnicę wykraczającą poza zdolności naszego rozumu i dostępne nam kategorie myślenia. Jest to najwspanialsza tajemnica wiary. Kościół karmi się nią bezustannie – to ona udziela mu życia i jest podstawą jego istnienia. Podczas Ostatniej Wieczerzy Jezus ofiarował Kościołowi swą obecność sakramentalną, obecność „rzeczywistą i istotową”, chociaż zakrytą pod prostymi znakami chleba i wina.
W drugiej części tego dokumentu akcent położony jest na obraz Kościoła jako ludu Nowego Przymierza, nierozerwalnie związanego z Eucharystią. Kościół, będący dziedzicem i współuczestnikiem tajemnicy eucharystycznej, ożywiony przez Ducha Świętego i kształtowany przez Maryję, uczestniczy w Darze Boga dla świata. Maryja ukazana jest w tym dokumencie jako Niewiasta Eucharystii. Dar Boży dla świata spełnił się dzięki Kobiecie, błogosławionej między niewiastami, która uwierzyła i oddała się bezgranicznie Słowu Pana. Maryja z Nazaretu jest najwspanialszą kobietą, która odpowiedziała „tak” na Boże Przymierze i stała się przez Zwiastowanie spełnieniem córki Syjonu, rodzącym się Kościołem.
Dzień Pański
Dokument podkreśla i akcentuje także znaczenie niedzieli jako Dnia Pańskiego. Czytamy w nim, że Kościół jest wspólnotą uczniów, której znakiem rozpoznawczym jest „życie w Chrystusie” realizowane przez praktykowanie wzajemnej braterskiej miłości ze wszystkimi. Niemożliwym jest kochać tak jak On kocha, nie otrzymując bezustannie tej miłości od Niego. „Nowe przykazanie” nie jest moralnym ideałem podarowanym naszej wolności. Jest to przymierze, miłość dzielona między Chrystusem i Jego uczniami. Miłość, która rośnie i promieniuje na świat, o ile będzie stale czerpana ze źródła niedzielnej Eucharystii. Niedziela jest bowiem dniem, w którym chrześcijanin, bardziej niż kiedykolwiek indziej, powołany jest do wspominania zbawienia, jakie otrzymał w chrzcie świętym.
Trzecia część dokumentu dotyczy roli i znaczenia kultu Eucharystii w życiu wierzących. Zachęca się wiernych do adoracji Najświętszego Sakramentu, a jednocześnie przybliża rolę szafarzy, których posługa jest tak nierozerwalnie z tym sakramentem związana. Podjęty został również temat misji i ewangelicznych przemian zachodzących we współczesnym świecie. Przybliżono temat rodziny jako Domowego Kościoła oraz życia konsekrowanego jako powołania do miłości.
Dokument podkreśla, że akt uwielbienia, jaki Chrystus i Kościół składają w Eucharystii, nie wygasa wraz z zakończeniem liturgii, ale przedłuża się on poprzez stałą obecność Pana pod postacią Najświętszego Sakramentu i prowadzi wiernych do adoracji Najświętszej Eucharystii. Ta adoracja poza Mszą św. kontynuuje uwielbienie, bo zaprasza wiernych, by pozostawali przy Panu obecnym w Najświętszym Sakramencie, zgodnie ze słowami św. Jana: „Nauczyciel tu jest i woła cię” (J 11, 28).