PALKA – kwadratowe, sztywne płócienko (w środku zwykle umieszczona jest tektura), które służy jako nakrycie, wieczko dla kielicha. Podczas Mszy Świętej od przygotowania darów do puryfikacji, kielich jest odkryty i narażony na kontakt z owadami lub pyłem (np. z sufitu). Palkę przed Mszą Świętą umieszcza się na kielichu razem z bielizną kielichową i nakrywa welonem. Tak przygotowane umieszcza się na stoliku – kredensji. Wprowadzenie do Mszału stwierdza, że kapłan po nalaniu do kielicha wina i kropli wody, po odmówieniu modlitwy błogosławieństwa nakrywa kielich palką tylko wtedy, gdy jest taka potrzeba, a zatem, gdy występuje realne zagrożenie wyżej wymienionymi zanieczyszczeniami. Z punktu widzenia sztuki sakralnej odrzucić należy palki wykonane z plastiku – jak przy innych paramentach, także i tutaj preferuje się materiały naturalne, a zatem białe, nakrochmalone płótno. Palka obszyta jest koronką, co oprócz względów estetycznych ułatwia również podniesienie jej z ołtarza. Niekiedy dla potrzeb Mszy Świętych celebrowanych w plenerze do palki wkłada się odpowiednio przycięty kawałek metalu, aby zapewnić jej stabilność także podczas silnego wiatru. Palkę wraz z korporałem i puryfikaterzem pierze się w specjalny sposób, najpierw zamaczając w wodzie w celu usunięcia cząstek Najświętszego Sakramentu. Wodę należy wylać w osobne, przygotowane do tego miejsce (nigdy do kanalizacji).