1. Wyrażenie emocji. Chusty i większe płachty materiału pozwalają na zróżnicowane wyrażenie praktycznie każdej emocji. Pozbawieni rekwizytów dzieci i dorośli ograniczają się do konwencjonalnych ruchów tanecznych, lub wykonują gesty związane z daną emocją – np. wymachiwanie zaciśniętymi pięściami. Powiewny materiał pozwala na wyrażenie tego samego w metaforyczny, a co za tym idzie – bezpieczniejszy sposób.
2. Podniesienie nastroju. Starannie dobrana radosna muzyka pomaga w „podmianie” trudnych emocji na bardziej pozytywne. Ten sam podnoszący nastrój efekt mają rytmiczne ruchy taneczne.
3. Wrażliwość na cudze emocje. Taniec ilustrujący muzykę wymaga wsłuchania się w emocje sugerowane przez kompozycję, a także (gdy jest to taniec grupowy) wymaga dostosowania się do tego, co robią inni. Kształtuje to pośrednio zdolność empatii.
4. Rozwój wyobraźni i wrażliwości na sztukę. Dzieci różnie reagują na muzykę klasyczną. Niektórym instynktownie się podoba, inne (szczególnie jeśli wykonanie jest słabe) nudzą się nią serdecznie. W sytuacji gdy nie jest się tylko biernym słuchaczem muzyki, lecz można ją także ilustrować ruchem, powoduje, że dzieci bardziej ją lubią, co nie tylko rozwija ich wyobraźnię, lecz kształtuje wrażliwość artystyczną.
Kilka polecanych nagrań:
Do tańca improwizowanego:
CD: Madrigal History Tour – wykonawca King’s Singers, wydawca EMI Classics;
CD: Music from the Renaissance, wydawca RCA Classics
Do tańca będącego ilustracją opowieści:
Błękitna Rapsodia – George Gershwin;
Karnawał zwierząt – Camille Saint-Saens;
Ognisty ptak – Igor Strawiński;
CD: Brendan Voyage – Shaun Davey, wydawca Tara