MELCHIZEDEK i KUSTODIA (łac. custodies – strzec, pilnować) to naczynia liturgiczne służące do przechowywania Najświętszego Sakramentu wystawianego podczas nabożeństw i procesji w monstrancji.
Nazwa „melchizedek” pochodzi od kapłana, który wyszedł naprzeciw wracającego ze zwycięskiej bitwy Abrama i przyniósł dary ofiarne: chleb i wino (Rdz 14,18). Jest to metalowy uchwyt w kształcie półksiężyca (stąd inna nazwa: luna) podtrzymujący Hostię w monstrancji.
Kustodia to małe naczynie, w którym przechowuje się melchizedek utrzymujący konsekrowaną Hostię. Kustodia ma różne kształty (okrągły, kształt domku), czasami jedna ścianka jest oszklona, co umożliwia adorację Najświętszego Sakramentu po otwarciu tabernakulum, bez konieczności wystawiania w monstrancji.
Warto przypomnieć, że melchizedek i kustodia, jak i inne naczynia liturgiczne przeznaczone do składania w nich hostii, należy wykonywać ze szlachetnego metalu. Jeśli zostały wykonane z metalu ulegającego korozji lub mniej szlachetnego od złota, powinny być wewnątrz pozłocone. Na mocy decyzji Konferencji Episkopatu, zaaprobowanej przez Stolicę Apostolską, naczynia liturgiczne mogą być wykonywane także z innych materiałów trwałych i takich, które w powszechnym przekonaniu danego kraju są materiałami szlachetnymi, np. z kości słoniowej lub z jakiegoś twardego drewna, byleby były stosowne do użytku liturgicznego. W tym przypadku pierwszeństwo należy zawsze przyznawać tworzywom, które się łatwo nie łamią ani nie ulegają zniszczeniu.