Poświęcone 15 sierpnia 2004 r., w uroczystość Wniebowzięcia NMP, przez biskupa włocławskiego Wiesława Alojzego Meringa, nowe drzwi do bazyliki katedralnej, stanowią wotum naszego pokolenia na Wielki Jubileusz Odkupienia A.D. 2000, świadcząc o jego wspólnotowym, społecznym rozumieniu i przeżywaniu. Natomiast setną rocznicę nadania przez papieża Piusa X katedrze włocławskiej miana bazyliki mniejszej upamiętniają drzwi nawy południowej katedry, poświęcone przez ks. bp. Meringa w uroczystość Trójcy Przenajświętszej 3 czerwca 2007 r.
Drzwi składają się z dwóch skrzydeł i ozdobione są 12 polami, w układzie: pięć pól na stronie głównej i jedno na stronie odwrotnej każdego skrzydła. Tematem przewodnim ikonografii jest historia Włocławka, wizualizowana w ośmiu scenach. Na stronie głównej pola umieszczone są w układzie wertykalnym. Podkreślają go mocno akcentowane listwy, zamykające pionowe boki pól.
W zwieńczeniach skrzydeł drzwi umieszczono płaskorzeźby przedstawiające herby Włocławka i Kujaw, symbolizujące miasto i związaną z nim krainę historyczno-geograficzną, których ikonografia nawiązuje do motywów heraldycznych, obecnych w zdobnictwie nawy głównej katedry. Scena pierwsza symbolizuje okres dziejów Włocławka od osady otwartej (protomiejskiej) do kreacji jednego z najważniejszych centrów administracyjnych państwa pierwszych Piastów. Scena druga przedstawia proces nadania nowych funkcji ośrodkowi włocławskiemu, siedziby biskupstwa kujawsko-pomorskiego i tworzenia się miasta samorządowego w XIII i XIV w. Scena trzecia ukazuje miasto z zamkiem biskupów kujawsko-pomorskich w XV w., jako ośrodek handlu i port położony na szlaku wiślanym i pograniczu polsko-krzyżackim. Scena czwarta przedstawia rozwój gospodarczy miasta po przyłączeniu Prus krzyżackich do państwa polskiego; piąta wizualizuje proces upadku większości gospodarczych funkcji miejskich Włocławka, zapoczątkowany wojnami polsko-szwedzkimi w XVII w. Scena szósta przedstawia proces rozwoju funkcji miejskich Włocławka w okresie zaborów i wielokulturowość miasta. Scena siódma odwołuje się do dziejów miasta w XX w., poprzez symboliczne przedstawienie epizodu związanego z powstrzymaniem inwazji bolszewickiej w 1920 r. Odwołuje się ona do okresu rządów totalitarnych w dziejach miasta w ubiegłym stuleciu. Scena ósma przedstawia cywilizacyjne osiągnięcia Włocławka ostatniego półwiecza, będące przesłanką jego rozwoju w XXI w.
Poświęcenie drzwi przez biskupa diecezjalnego Wiesława A. Meringa wpisane jest w uroczyste obchody stulecia ogłoszenia katedry włocławskiej bazyliką
W listwach zamykających poszczególne sceny umieszczone zostały nisze z zamkniętymi w nich postaciami, odnoszącymi się do zbiorowości społecznej Włocławka: mieszczan, duchowieństwa i nowych warstw, kreowanych przez proces industrializacji. W drugiej scenie postaci przedstawiają osoby księcia kujawskiego Kazimierza I oraz bp. Macieja z Gołańczy, nadające miastu osobowość prawną. W scenie czwartej postać biskupa symbolizuje osobę bp. Stanisława Karnkowskiego, który dostosował organizację prawną funkcji Włocławka do wymagań rozwoju gospodarki Polski epoki „złotego wieku”. Postaci woja piastowskiego (scena pierwsza), szlachcica z szablą (scena piąta), kosyniera (scena trzecia), żołnierza i młodzieńca – ochotnika z karabinem, symbolizują udział społeczności miasta w procesach tworzenia państwa oraz obrony jego suwerenności na przestrzeni tysiącletnich dziejów Polski.
Na odwrocie skrzydeł drzwi umieszczono symbole fundatora i biskupa posługującego w diecezji w czasie, w którym dokonano instalacji i poświęcenia dzieła. Autorem projektu drzwi i wykonawcą rzeźb jest Stanisław Mystek z Poznania. Odlewy w spiżu wykonano w zakładzie odlewniczym Mikołaja i Tadeusza Skotarczaków z Rokietnicy.
*
Ogarniając retrospektywną obserwacją ponadtysiącletnią panoramę dziejów osadnictwa włocławskiego, należy zadać pytanie, dlaczego okolica zbiegu rzek Zgłowiączki i Wisły stała się zdatnym miejscem do dobrego bytowania? Każdy z okresów dziejów miasta przynosił swoiste uwarunkowania, które włocławska społeczność musiała opanować mądrością i pracą. W wyniku podejmowanego wysiłku dary natury i twory cywilizacji zostały związane z wartościami moralnymi, tworząc z ziemi objętej w posiadanie ojcowiznę.
Plutarch w pierwszych słowach biografii Demostenesa napisał, że pierwszym warunkiem szczęścia jest – urodzić się w sławnym mieście. Czy najmłodsze pokolenie włocławian, dla których XXI w. jest pierwszym stuleciem ich życiowych doświadczeń, będzie pokoleniem szczęśliwym? To w ich ręce przekazane zostanie dziedzictwo wyrosłe z miejsca, gdzie Zgłowiączka wlewa się w nurt Wisły, gdzie ojcowizna spotyka się z ojczyzną. Bije tam serce miasta i rodzi nadzieję, że talenty przodków zostaną pomnożone, stając się fundamentem szczęścia następców.