W uznaniu zasług
Barbara Sawic
22 grudnia 1956 r. rektorem kościoła św. Marcina w Warszawie został ks. Bronisław Dembowski. W tym czasie powstawał warszawski Klub Inteligencji Katolickiej; ks. Dembowski, jako asystent duszpasterski, od początku towarzyszył jego życiu i działaniu.
W ciągu 50 lat w kościele św. Marcina zaistniało kilka spraw, w których ks. Dembowski wykazał się spokojem, rozwagą, zdolnością...
22 grudnia 1956 r. rektorem kościoła św. Marcina w Warszawie został ks. Bronisław Dembowski. W tym czasie powstawał warszawski Klub Inteligencji Katolickiej; ks. Dembowski, jako asystent duszpasterski, od początku towarzyszył jego życiu i działaniu.
W ciągu 50 lat w kościele św. Marcina zaistniało kilka spraw, w których ks. Dembowski wykazał się spokojem, rozwagą, zdolnością do dialogu i duszpasterską troską. Takim trudnym wydarzeniem był pierwszy w Polsce strajk głodowy w obronie robotników z Radomia; trwał od 24 do 31 maja 1977 r. Wkrótce po wprowadzeniu w Polsce stanu wojennego, 13 grudnia 1981 r., w Duszpasterstwie Akademickim i Środowisk Twórczych przy kościele św. Anny oraz w klasztorze Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża przy kościele św. Marcina zaczęli się gromadzić ludzie pragnący pomagać internowanym. Już 17 grudnia 1981 r. Prymas Polski kard. Józef Glemp wydał dekret, którym powołał do istnienia Komitet Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i ich Rodzinom. Przewodniczącym komitetu mianował bp. Władysława Miziołka, a jego zastępcą ks. Bronisława Dembowskiego.
W związku z jubileuszem półwiecza istnienia, Klub Inteligencji Katolickiej w Warszawie wystąpił do Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z wnioskiem o odznaczenie swojego duszpasterza, a obecnie biskupa seniora diecezji włocławskiej. Postanowieniem prezydenta Lecha Kaczyńskiego z 24 października 2006 r., ks. bp. Bronisławowi Janowi Dembowskiemu został nadany Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, w uznaniu jego zasług dla rozwoju polskiej demokracji oraz działalność na rzecz dialogu i dobra wspólnego. 12 grudnia 2006 r. ksiądz biskup odebrał order z rąk sekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta Ewy Junczyk-Ziomeckiej. Ceremonia odbyła się w Belwederze podczas uroczystej konferencji prasowej „Przywracanie pamięci”, poświęconej 25. rocznicy wprowadzenia stanu wojennego.
Wśród osób gratulujących bp. Dembowskiemu przyznania tak wysokiego odznaczenia był biskup włocławski Wiesław Alojzy Mering, liczni duchowni i mieszkańcy diecezji włocławskiej. Serdeczne gratulacje składa również redakcja „Ładu Bożego”. Wiemy, że order został nadany osobie najbardziej godnej i zasłużonej. Cieszymy się, że Prezydent RP niezwykle wysoko ocenił dokonania ks. bp. Dembowskiego i lata jego pracy dla dobra ojczyzny.
* * *
Order Odrodzenia Polski (Polonia Restituta) jest po Orderze Orła Białego drugim w hierarchii najwyższym cywilnym odznaczeniem polskim. Ustanowiony został przez Sejm RP 4 lutego 1921 r., jako symbol odzyskania przez Polskę niepodległości i suwerenności w 1918 r. Orderem tym mieli być odznaczani obywatele, którzy przysłużyli się ojczyźnie wybitną twórczością na polu nauki, wynalazczości, kultury i sztuki, wyjątkową sumiennością w pracy, ofiarnością i poświęceniem, działalnością filantropijną i działaniami na rzecz rozwoju kraju. Początkowo order miał cztery klasy, a od kwietnia 1922 r., mocą ustawy sejmowej, pięć: Krzyż Wielki – I klasa; Krzyż Komandorski z Gwiazdą – II; Krzyż Komandorski – III; Krzyż Oficerski – IV; Krzyż Kawalerski – V klasa.
Po II wojnie światowej, na mocy uchwały PKWN z grudnia 1944 r., wznowiono przyznawanie orderu, zmieniony został jednak jego wygląd: orzeł na awersie został pozbawiony korony, a umieszczony na rewersie rok 1918 zamieniono na 1944. W swej pierwotnej formie był on nadawany równolegle przez polski rząd na uchodźstwie.
16 października 1992 r., uchwałą Sejmu III RP, nastąpiła ponowna restytucja orderu, któremu przywrócono wizerunek i klasy obowiązujące w 1922 r.
Odznaką orderu jest krzyż zakończony na rogach ramion kulkami; na awersie obramowane złotem ramiona pokrywa biała emalia; pośrodku znajduje się okrągła, czerwono emaliowana tarcza. Na niej – biało emaliowany orzeł w koronie, umieszczony w niebiesko emaliowanym otoku, na którym widnieje złocony napis: Polonia Restituta. Na rewersie ramiona krzyża bez emalii, złociste; w środkowej tarczy, na czerwono emaliowanym tle złocista data 1918. Odznaką orderu I i II klasy jest ponadto gwiazda orderowa srebrna, złożona z ośmiu pęków promieni, z nałożoną pośrodku okrągłą tarczą ze złoconymi literami RP; na tarczy emaliowany szafirowo otok ze złoconym obramowaniem, na otoku napis złoconymi literami: Polonia Restituta. Krzyż Orderu Odrodzenia Polski klasy I, II i III zawieszany jest na czerwonej wstędze z białymi paskami po bokach (szerokość wstęgi i pasków jest różna w zależności od klasy). Na wstędze orderu kl. IV dodatkowo umieszczona jest rozetka.