Proboszcz w Konarzewie, notariusz dekanalny i dziekan, podskarbi i hojny darczyńca Towarzystwa Naukowego im. K. Marcinkowskiego. Jeden z dzielnych polskich kapłanów XIX wieku.
Urodził się 29 stycznia 1839 r. w Buku, w rodzinie mieszczańskiej jako syn Kaspra i Amelii z Gendralów. Maturę uzyskał w 1859 r. w Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu. Już w latach szkolnych należał do tajnego kółka „Kościuszko” Towarzystwa Tomasza Zana. Oskarżony został nawet o konspirację, sądzony przez Prusaków w procesie w 1863 r. Studia teologiczne odbył w Seminarium Duchownym w Poznaniu i w Gnieźnie. Wyświęcony na kapłana w 1863 r., był kolejno wikariuszem w Koźminie (od 1 I 1864 r.), w Głuszynie i przy archikatedrze poznańskiej (od 1865 r.). Z dniem 19 IX 1866 r. został proboszczem w Konarzewie (dek. bukowski), gdzie pracował do śmierci, czyli prawie 41 lat! Był też notariuszem dekanalnym i – krótko – dziekanem dekanatu bukowskiego.
W okresie tzw. kulturkampfu, jako proboszcz, bezwzględnie odmawiał korespondowania z pruskim komisarzem ds. majątku kościelnego, nie uznając demonstracyjnie jego kompetencji. Dlatego nałożono nań administracyjne kary pieniężne, łącznie na sumę około 2000 marek. Ponieważ kar nie płacił, komornik zajmował mu stopniowo mienie. W styczniu 1878 r. wstąpił do Towarzystwa Piusa, którego zadaniem było wspieranie księży pozbawionych przez zaborcę środków do życia. Tegoż roku zwołał wiec w sprawie ucisku narodowego i prześladowania duchowieństwa, a w swoim wystąpieniu wskazał na prawo do wiecowania.
W latach 80. wieku XIX aktywnie uczestniczył w polskim ruchu wyborczym i zabierał głos na zebraniach powiatu poznańskiego. W 1893 r. wybrano go do Komitetu Wyborczego powiatu zachodnio-poznańskiego, w którym reprezentował obwód komornicki.
Co ciekawe, aktywnie włączał się do wielkopolskiej akcji przeciwko pijaństwu i hazardowi karcianemu (w Towarzystwie Antyhazardowym od 1900 r.). Nie żałował czasu i energii pracując w Towarzystwie Pomocy Naukowej im. K. Marcinkowskiego, zasilając jego fundusz hojnymi datkami – przez 35 lat „z niezrównaną sumiennością i młodzieńczym zapałem pełnił urząd podskarbiego Towarzystwa w powiecie poznańskim”.
Chorował na cukrzycę, jednak pracował do ostatnich dni życia. Zmarł 19 X 1901 r.
Autor jest kustoszem Archiwum Archidiecezjalnego w Poznaniu, doktorem teologii, adiunktem w Zakładzie Historii Kościoła Wydziału Teologicznego UAM.