Wielkanoc - cóż dla nas oznacza to najważniejsze dla chrześcijanin święto? Czy potrafimy rozważać tajemnicę śmierci i zmartwychwstania Chrystusa? Śmierci, która jest odkupieniem naszych win i grzechów? Czy mamy świadomość, że jesteśmy zarówno przyczyną, jak i skutkiem krzyżowej śmierci Pana? Przyczyną z racji naszych grzechów, skutkiem - ponieważ śmierć ta ocaliła nasze człowieczeństwo?

Śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa powinny skłaniać nas do przemyśleń i postanowień co do zmiany postaw pomnażających spuściznę grzechów. Samodoskonalenie winno być gestem dziękczynienia za okazaną nam przez Chrystusa miłość, którą objął cały świat. Ta miłość dała nam możliwość życia zgodnego z zasadami naszej wiary. "Chrześcijaństwo pojawiło się jako dobra nowina o zbawieniu dla całego świata - pisał ekumenista Włodzimierz Sołowiow. - Albowiem świat cały pogrążony jest w złu. Drogę wybawienia od tego panującego nad światem zła ukazał Chrystus swoim czynem i swoją nauką. Ludzkość wstąpiła na tę drogę, ale tylko nieliczni przeszli po niej".
Tylko nieliczni... smutna to diagnoza. Słuchamy Ewangelii o męce Chrystusa, uczestniczymy w rekolekcjach, obchodach Triduum Paschalnego uwieńczonych liturgią Wigilii Paschalnej, lecz czy aby na pewno jesteśmy otwarci na duchowe rozważania, refleksyjne przemyślenia? Czy potrafimy i chcemy dostrzec analogię między śmiercią Syna Bożego i Jego zmartwychwstaniem a potrzebą pielęgnacji jakości naszego życia? Wiara w Chrystusa nie uwalnia nas od zachowywania prawa Bożego; czy pamiętamy, że nasze postępowanie pozostaje w bezpośrednim związku z naszym odkupieniem?
Siłą naszej chrześcijańskiej uczciwości jest świadomość możliwości uniknięcia grzechów. Wolna wola umożliwia nam przecież swobodę w dokonywaniu życiowych wyborów, kształtowaniu życiowych postaw i pielęgnacji fundamentów moralnych. Naszym chrześcijańskim obowiązkiem jest nie brać udziału w złu, lecz "zło dobrem zwyciężać". Instynkt walki ze złem, codzienna, wytężona praca duchowa nad sobą, to nasza najwłaściwsza odpowiedź na dar Jezusowej ofiary i wymagany gest ostatecznego pojednania z Bogiem.
"Jeżeli więc ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, przeminęło, a oto [wszystko] stało się nowe" (2 Kor 5,17). Zmartwychwstanie Pańskie niesie radość i nadzieję, że wzrasta w nas człowiek nowy, któremu przeznaczone jest życie wieczne. Myślę, że do tej radości jesteśmy zdolni w takim stopniu, w jakim w nas samych zwycięża Zmartwychwstały Chrystus.