Raz do roku cała diecezja spogląda ku kościołowi katedralnemu, aby w znaku, którym jest świątynia zbudowana ludzkimi rękami, odczytywać prawdę o Kościele zbudowanym z żywych kamieni, którymi są wszyscy wierzący. 12 października obchodzone jest liturgiczne święto Kościoła Poznańskiego - Rocznica Poświęcenia Poznańskiej Bazyliki Metropolitalnej, czyli Katedry.
Salomon, którego słów słuchamy dziś w pierwszym czytaniu mszalnym, pyta Boga: "Czy jednak naprawdę zamieszka Bóg na ziemi? Przecież niebo i niebiosa najwyższe nie mogą Cię objąć, a tym mniej ta świątynia, którą zbudowałem". Zrozumiały jest niepokój Salomona. Jest zrozumiały przynajmniej tak długo, jak długo myślimy o świątyni zbudowanej ludzkimi rękami. Gdy jednak odkryjemy, że jest inny Kościół - ten, który sam Chrystus buduje na Opoce, zaczynamy odkrywać, że "naprawdę Bóg zamieszka na ziemi".
Ewangelia stawia nam dziś przed oczy dobrze znany obraz. Chrystus wybiera słabego człowieka, Piotra, tego który trzy razy się Go zaprze. Jakby na przekór wszystkiemu, co ma się jeszcze wydarzyć, Pan Jezus mówi do niego: na tobie "zbuduję Mój Kościół" - Ja zbuduję.
W tym właśnie miejscu znajduje się sens całej sceny, którą ukazuje nam dziś Ewangelia. Czasami skupiamy nasze myśli na Piotrze, na jego zdolnościach i słabościach, a zapominamy, że to nie on jest budowniczym, ale że na nim buduje sam Chrystus - "Ty jesteś Piotr - Opoka, i na tej opoce zbuduję Mój Kościół" - Ja zbuduję.
Ani Salomon, ani Piotr nie mogliby nic zbudować, gdyby sam Bóg nie przygotował sobie mieszkania w sercu człowieka. Gdy spoglądamy na katedrę, która jest kościołem biskupa i miejscem, w którym jednoczą się wierni całej diecezji, warto przypomnieć sobie, że tak człowiek, jak i cały jego wysiłek, na nic się zdadzą, jeśli zapomnimy, kto jest prawdziwym Budowniczym żywego Kościoła.
Niech święto Katedry Poznańskiej, obchodzone we wszystkich parafiach Archidiecezji, przypomni nam o modlitwie za cały Lud Boży Kościoła poznańskiego i za jego Pasterzy. Niech Chrystus, który jest Głową Kościoła, zbuduje z nas żywą świątynię ku swojej chwale.