Pod pewnymi względami w ostatnich dziesięcioleciach tak źle jak dziś jednak nie było. Jak pokazują badania przeprowadzone przez amerykański instytut Pew Research Center, kontrast między religijnością dwóch generacji (przed i po czterdziestce) jest w Polsce największy w Europie. Sekularyzacja przyspiesza (więcej na ten temat w rozmowie z dyrektorem Instytutu Statystyki Kościoła Katolickiego ks. Wojciechem Sadłoniem na s. 22). Ale problemy młodych dotyczą nie tylko religijności.
Z badań wynika, że dzisiejsza młodzież ma problemy z empatią i wyrażaniem emocji w relacjach międzyludzkich (w ankiecie CBOS prawie 70 proc. uczniów szkół ponadgimnazjalnych przyznało, że zdarzyło im się nie wyjść z przyjaciółmi, bo… surfowali po internecie). Młodym ludziom regularnie zadawano też pytanie, czy uważają, że mają lepiej niż ich rodzice. Regułą była twierdząca odpowiedź na to pytanie. Do teraz, bo przedstawiciele „pokolenia Z”, czyli najmłodszej generacji, odpowiedzieli, że to ich rodzice mieli lepiej.
Najbardziej uderza jednak co innego. Młodzi ludzie widzą, że ich rodzice mieli mało możliwości, więc wykorzystywali każdą nadarzającą się okazję – oni sami mają nieograniczone możliwości, ale przyznają, że brakuje im pomysłu na siebie.
W tym miejscu dochodzimy do sedna sprawy – większości z nich nie przyjdzie do głowy, by tego pomysłu na siebie poszukać w Kościele. Dlatego dobrze, że w październiku w Watykanie spotkają się biskupi z całego świata, by o młodzieży – i z młodzieżą – rozmawiać. W ramach przygotowań do spotkania sporządzono raport o młodej generacji (pisze o nim Tomasz Królak na s. 20). Wynika z niego, że młodym nie wystarczają propozycje zsekularyzowanego świata i że jest w nich tęsknota za rozmaicie rozumianą duchowością. Co więcej, oczekują, że to właśnie Kościół pomoże im znaleźć na siebie pomysł. Wyzwanie jest więc duże, ale jest też ono dla Kościoła szansą, bo młodzież rzeczywiście szuka autorytetów.