Grzyby nie mają żadnych walorów odżywczych, a jedynie smakowe. Przygotowanie potrawy z grzybów, które sami zebraliśmy, może być niezapomnianą przygodą kulinarną. Trzeba jednak wiedzieć, które grzyby możemy zbierać, a następnie rozkoszować się ich smakiem. Jeśli ktoś ma wątpliwości, czy zebrane okazy są jadalne, może wstąpić do najbliższego leśnictwa i poprosić o fachową ocenę leśników. Na grzybobranie najlepiej jednak wybierać się z kimś doświadczonym, włożyć wygodny strój i dobre, pełne buty.
Kiedy na grzyby?
Najlepszą porą jest wczesny ranek. Jeśli noc była deszczowa, możemy liczyć na dobre zbiory.
Najbardziej obfitujące w popularne borowiki i podgrzybki są lasy sosnowo-dębowe. W sosnowym chętnie rosną maślaki, z kolei koźlarze spotkamy przy osikach, brzozach i młodych topolach.
Rozpoznawanie grzybów musi opierać się na obserwacji i porównaniu z opisem w atlasie. Grzyby zbieramy tylko do łubianek i przewiewnych koszyków. W torebkach, siatkach i plastikowych pojemnikach grzyby łatwo się zaparzają i psują. Nie zbierajmy okazów bardzo młodych, starych i przejrzałych. Wykręcamy grzyb z podłoża, a dołek zasypujemy ziemią i lekko przygniatamy, by w ten sposób zabezpieczyć grzybnię.
Jak rozpoznać jadalne?
Niestety nie ma prostego sposobu na odróżnienie grzybów jadalnych od trujących. Na pewno trzeba bardzo uważać, wkładając do koszyka grzyby, które pod kapeluszem mają spód składający się z blaszek, jak np. gąska zielonka czy pieprznik jadalny (kurka). Nie oceniajmy grzybów nam nieznanych na podstawie smaku, ponieważ ta metoda nie sprawdza się np. w przypadku śmiertelnie trującego muchomora sromotnikowego, który ma łagodny, niczym niewyróżniający się smak.
Cieszmy się samym przebywaniem w lesie i zostawmy w nim wszystkie te grzyby, co do których nie mamy pewności, że są jadalne. Nie niszczmy bezmyślnie grzybów, których nie znamy, zostawmy las takim, jakim go zastaliśmy.
niño