W latach 50. i 60. XX w. kobiety z asysty pełniły posługę w ciemnych sukniach bądź w białych bluzkach i ciemnych spódnicach. Dopiero ks. Stanisław Napierała, proboszcz w latach 1970-1988, ufundował jednolite kujawskie stroje. Niestety, z upływem lat lista członków stawała się coraz krótsza, a zleżałe ubiory straciły urok. Grupę reaktywował w 2000 r. proboszcz ks. Henryk Chabasiński. Stroje, które ufundował, uszyła Maria Kaniuka z Wagańca.
Strój kobiecy stanowi: biała bluzka i kryza, szeroko plisowana czerwona spódnica lamowana złotą tasiemką, granatowy, czerwono lamowany kabacik z pelerynką i baskinką, zielony fartuch wiązany w pasie. Do tego – biały czepek i korale. Strój męski składa się z białej koszuli, granatowych spodni wpuszczanych w długie buty i z niebieskiego, dwurzędowego kaftana z rękawami. Przewiązuje się go szerokim czerwonym pasem.
Asystę tworzy 20 kobiet i dziewięciu mężczyzn. Seniorką jest Stefania Kotrych, a Katarzyna Szczęsna i Arleta Łopatowska należą do najmłodszych. Słowo asysta (z łac. assistere, stać przy, służyć, towarzyszyć) oznacza eskortę, otoczenie. Zatem biorąc udział w procesjach mężczyźni niosą krzyż, baldachim i chorągwie, a kobiety (zawsze czwórkami) figury, m.in. Matki Bożej Skępskiej, oraz feretrony, czyli obustronnie namalowane obrazy w ozdobnych ramach. Wśród wizerunków jest przedstawienie Wniebowstąpienia Pana Jezusa, św. Józefa z Dzieciątkiem i św. Agaty. Chorągiew ze św. Wojciechem, patronem parafii Zbrachlin, pochodzi z 1955 r., ze św. Józefem, patronem dobrej śmierci, z 1954 r. Na bławacie chorągwi z 1949 r. umieszczony jest wizerunek Matki Bożej Różańcowej. Są jeszcze chorągwie ze św. Krzysztofem i ze św. Judą Tadeuszem.
Dzięki zachętom starszych, do posługi przyłącza się młode pokolenie. Dziewczęta obnoszą w procesjach różaniec, obraz Jezusa Miłosiernego, figurę Maki Bożej Fatimskiej i haftowane poduszki. Najmłodsze dzieci, w strojach od Pierwszej Komunii św., sypią kwiaty bądź trzymają wstążki od chorągwi.
Dziś trudno wyobrazić sobie odpusty parafialne (ku czci św. Wojciecha 23 kwietnia i ku czci Matki Bożej Częstochowskiej 26 sierpnia) bez udziału asysty. Księdza proboszcza cieszy dbałość jej członków o to, aby każda uroczystość była wyjątkowym przeżyciem, troska o zachowanie i przekazywanie katolickich tradycji. Asysta uczestniczy w procesjach eucharystycznych podczas uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej i w oktawie Bożego Ciała oraz w procesji rezurekcyjnej w uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego. Przygotowuje też oprawę liturgiczną Mszy św. Dla Anny Paszkiewicz, która udzieliła mi informacji koniecznych do napisania tego artykułu, członkostwo w asyście jest wyróżnieniem, zaszczytem i ważnym zobowiązaniem. Wierzę, że tak samo myślą koleżanki i koledzy pani Anny.