Niedziela Palmowa może być jedną z bram wprowadzających w powyższą przestrzeń. A prorok Izajasz określa wielkość i kształt drzwi stanowiących ową bramę. I jak widzimy, jest to brama na miarę Sługi; przez nią łatwo może przechodzić i przenikać do środka misja mesjanistyczna, ale ten, który ma ją wypełniać, winien być doskonałym uczniem i wiernym prorokiem. Przyjmować to, co pochodzi od Boga, i to odważnie, a przede wszystkim wiernie głosić ludowi Bożemu.
Nie trzeba w takim wypadku lękać się kogokolwiek. To właśnie Pan Bóg będzie wspomagał, aby być nieczułym na obelgi, mieć twarz jak głaz, zawsze prawdziwą i nie lękać się zawstydzania. Dzięki też Bożej pomocy łatwiej nam będzie pamiętać o naszym służebnym powołaniu. To jednak nie wyklucza postawy godności.
Mamy tego przykład w osobie Jezusa Chrystusa. Mateusz bez żadnych osłonek ukazuje poniżenie Jezusa w czasie pojmania, sądu, Drogi Krzyżowej i ukrzyżowania. A jednak Syn Boży zachował się z godnością. Był przecież doskonałym uczniem. Udowodnił to mając dopiero dwanaście lat. I zawsze starał się być wiernym prorokiem. Wiedział, co Go czeka. Jako człowiek miał prawo przeżywać dramat. A tymczasem Pan Jezus nie daje się oczarować uroczystym wjazdem do Jerozolimy. Nie poddaje się urokowi palm i zewnętrznemu entuzjazmowi zebranych ludzi, nawet dzieci. Pozostaje sobą, w zgodzie z wolą Ojca. Pamięta o swoim powołaniu.
Benedykt XVI w liście na tegoroczny Wielki Post przypomniał nam sens tego okresu liturgicznego, zakorzeniony w tajemnicy paschalnej, dzięki której dostąpimy odkupienia: „nowego życia w Chrystusie Panu. To właśnie życie zostało nam już przekazane w dniu naszego chrztu, gdy «stając się uczestnikami śmierci i zmartwychwstania Chrystusa», zaczęła się dla nas «radosna i zdumiewająca przygoda ucznia»”.
Nie zapominajmy o tej przygodzie. Powracajmy na lekcje Pisma Świętego. Sięgajmy do podręczników naszego serca i naszej pamięci, gdyż czeka nas wszystkich najważniejsza próba, próba wierności, tej profetycznej, uobecniającej się w dawaniu świadectwa, i tej spełniającej się przy przejściu naszym do wieczności, opartej na odważnym spotkaniu z Jezusem Chrystusem.