Byłam na Mszy św. pogrzebowej, w której uczestniczyli wierni różnych parafii. Podczas tej liturgii bardzo uwidoczniły się różnice w zajmowaniu przez nas postawy stojącej i klęczącej. Jakie zatem postawy ciała w czasie Mszy św. są właściwe?
Weronika
Uczestnicy Mszy św. winni zachowywać jednolitą postawę ciała, albowiem jest ona znakiem jedności członków chrześcijańskiej wspólnoty zgromadzonej na sprawowanie świętej liturgii. Poza tym wyraża ona i kształtuje duchowe przeżycia uczestniczących.
Zgodnie z przepisami wydanymi przez Konferencję Episkopatu Polski (Wskazania po ogłoszeniu nowego wydania Ogólnego wprowadzenia do Mszału Rzymskiego z dnia 9 marca 2005 r.), w czasie Mszy św. winniśmy zachowywać postawę stojącą w czasie od wejścia kapłana aż do kolekty włącznie, podczas śpiewu przed Ewangelią i w czasie Ewangelii, podczas wyznania wiary i modlitwy powszechnej, od wezwania: Módlcie się, aby... aż do Baranku Boży z wyjątkiem modlitwy epikletycznej i słów przeistoczenia, w czasie modlitwy po Komunii św. i zakończenia Mszy św.
Postawę klęczącą winniśmy zachowywać w czasie modlitwy epikletycznej i przeistoczenia (klękamy na epiklezę, a wstajemy przed aklamacją po przeistoczeniu) oraz na słowa: Oto Baranek Boży; Panie, nie jestem godzien. W czasie przyjmowania Komunii św. możemy klęczeć lub stać. Natomiast siedzieć możemy w czasie: czytań i psalmu responsoryjnego, homilii, przygotowania darów, rozdzielania Komunii św. i milczenia po niej. Oczywiście, osoby w starszym wieku, słabe i chore, mogą siedzieć w czasie całej Mszy św. Znak pokoju przekazujemy osobom znajdującym się obok nas przez skłon głowy. Celebrans może podać rękę osobom znajdującym się w prezbiterium. Przechodząc przed Najświętszym Sakramentem utajonym w tabernakulum, przyklękamy na jedno kolano.
Zasadniczą i dominującą postawą podczas Mszy św. jest postawa stojąca. Do końca XVI wieku wszyscy wierni w kościele stali. Nazywano ich „circumstantes” – „stojący dokoła” ołtarza. Dopiero pod wpływem protestantyzmu także do kościołów katolickich wstawiono ławki. Postawa stojąca jest postawą paschalną – wielkanocną, czyli postawą człowieka wyzwolonego, człowieka, który już nie podlega grzechowi. Jest to także postawa gotowości – człowiek, który stoi, w każdej chwili jest gotowy do podjęcia zadań, jakie Pan Bóg mu wyznacza. Postawa klęcząca występuje dopiero od średniowiecza. Jest to postawa pokuty i pokory. Człowiek pada na kolana przed Wszechmogącym Bogiem, ukrytym w Najświętszym Sakramencie Ołtarza. Postawa siedząca jest postawą odpoczynku.