Imię: Łukasz, nazwisko: Furmanowicz, data urodzenia: 21 sierpnia 1989 r., data chrztu:? Moja data chrztu? – Często, gdy pada to pytanie, zapada głuche milczenie. Dlaczego?
Rzadko kto przykłada wagę do tak odległych zdarzeń jak sakrament chrztu. To było tak dawno, byliśmy mali, bardzo mali. Nie możemy tego pamiętać, bo nie mieliśmy jeszcze świadomości. Trochę to przykre, ponieważ to był najważniejszy dzień w naszym życiu, kiedy rozpoczęliśmy „przygodę” z Panem Bogiem. Przypomnijmy sobie zatem, czym jest sakrament chrztu.
Istota chrztu
W pierwszych wiekach chrześcijaństwa chrztu udzielano osobom dorosłym. Ich przygotowanie do przyjęcia tego sakramentu trwało nawet kilka lat. Okres ten nazywamy katechumenatem. Osoba pragnąca przyjąć chrzest, wcześniej poznawała prawdy wiary, uczestniczyła w katechezach i nabożeństwach. Dopiero po wydaniu pozytywnej opinii przez biskupa w Wielką Sobotę uroczyście udzielano chrztu. W ten sposób do sakramentu nie przystępowali ludzie przypadkowi, ale w pełni świadomi, wybierając Chrystusa na Pana swojego życia. Obecnie chrztu udziela się dzieciom, pod warunkiem, że ich rodzice są osobami wierzącymi i wychowają dziecko zgodnie z zasadami wiary katolickiej. Do dzisiaj udziela się chrztu dorosłym, które, z różnych powodów, nie były ochrzczone w dzieciństwie albo nawracają się na chrześcijaństwo z innych religii.
Chrzest wraz z bierzmowaniem i Eucharystią należy do sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego, które zapoczątkowują nasze życie wiary. Po przyjęciu chrztu zostajemy włączeni do wspólnoty ludzi wierzących, czyli do Kościoła. Sam Chrystus uwalnia nas od grzechu pierworodnego oraz mocy szatana i stajemy się Jego ukochanymi dziećmi Bożymi. Od tej chwili już na zawsze należymy do Chrystusa. Katechizm przypomina: „Chrzest święty jest fundamentem całego życia chrześcijańskiego, bramą życia w Duchu (…) i bramą otwierającą dostęp do innych sakramentów. Przez chrzest zostajemy wyzwoleni od grzechu i odrodzeni jako synowie Boży, stajemy się członkami Chrystusa oraz zostajemy wszczepieni w Kościół (…)” (KKK 1213). Chrzest daje nam udział w zbawczej śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa. Tę prawdę doskonale obrazowała ceremonia udzielania chrztu w tzw. basenie chrzcielnym, kiedy osoba chrzczona wchodziła z jednej strony zanurzając się w wodzie, aby po chwili wyjść z drugiej już jako nowe stworzenie, odrodzone przez wodę i Ducha Świętego.
Chrzest – dobry początek
Chrzest – czy to wystarczy? Absolutnie nie! To dopiero początek. Wiara człowieka przez sakrament zostaje umocniona, ale jest ciągle w fazie początkowej. Otrzymujemy małe ziarenko, które zostaje zasiane w naszym sercu. Od naszego wysiłku zależy, czy owo ziarenko zakiełkuje i wyrośnie na potężne drzewo, czy zostanie karłowatą roślinką. Musimy je pielęgnować przez modlitwę, przyjmowanie sakramentów, umacnianie wiary. Ma nam w tym pomóc wspólnota Kościoła, do której przez chrzest zostaliśmy włączeni. Przykład innych, nasze zaangażowanie w grupy duszpasterskie i dzieła charytatywne mają pomóc nam w kształtowaniu dojrzałej religijności.
Przyjmując chrzest, człowiek dokonuje wyboru. Jakiego? Opowiada się za Bogiem i zasadami wiary. Bóg mówi do nas: „Patrz! Kładę dziś przed tobą życie i szczęście, śmierć i nieszczęście” (Pwt 30, 15). Mamy do wyboru dwie drogi: błogosławieństwo lub przekleństwo. Chrzest postawił nas na początku drogi błogosławieństwa. Nie oznacza to jednak, że z niej nie zboczymy. Każdego dnia musimy dokonywać wyboru. Ciągle jesteśmy poddawani próbie wyrzekania się zła i opowiadania się za dobrem. Jedno jest pewne, że przez chrzest tak jak Chrystus powstaliśmy do nowego życia i z Jego pomocą możemy dokonywać słusznych wyborów.
Odpowiedzialność
W okresie katechumenatu osoba dorosła otrzymywała opiekuna, który był odpowiedzialny za przygotowanie jej do sakramentu chrztu. Dzisiaj tę rolę spełniają chrzestni, którzy obiecują pomagać naturalnym rodzicom wychować dziecko w wierze katolickiej i zgodnie z jej zasadami. Dlatego wybór rodziców chrzestnych powinien być przemyślany.
Niedawno młody człowiek zapytał mnie: „Czy może być chrzestnym dziecka swojego brata?”. Miał świadomość, że nie spełnia warunków dobrego chrześcijanina. Żyje bowiem w związku bez sakramentu małżeństwa, choć sam jest religijny, niestety partnerka wybrała styl życia koleżanek, zgodnie z panującą modą bez zobowiązań, jak się wyraziła. Nie może on zostać chrzestnym, dopóki sam nie zatroszczy się o swoje chrześcijańskie życie. Wiele młodych osób ma podobne sytuacje
Innym problemem jest odpowiedzialność samych rodziców, którzy często proszą o chrzest swojej pociechy, a sami łamią podstawowe zasady współżycia małżeńskiego, a raczej jego brak. Co z obietnicą wychowania dziecka w wierze? Wydaje się, że chrzest coraz częściej staje się chrzcinami, czyli imprezą w domu z okazji narodzin dziecka, niemającą nic wspólnego z sakramentem inicjacji chrześcijańskiej. Może lepiej wtedy poczekać, aż dziecko samo świadomie podejmie decyzje o wyborze Chrystusa na swego Pana i Zbawiciela.
Jaka jest twoja data chrztu? Już sprawdziłeś? Warto ją zapamiętać i każdego roku przy zapalonej świecy chrzcielnej ponowić swój wybór Chrystusa, przypomnieć sobie swój cel, którym jest podążanie drogą szczęścia i błogosławieństwa aż po bramę nieba.
|
Oczyszczająca moc wody
Woda – bez niej życie nie istnieje, dlatego nie bez powodu stała się materią sakramentu chrztu. Nawet niedawno Ministerstwo Środowiska upowszechniało reklamę oszczędzania zużycia wody. To dobry pomysł, szkoda jednak, że w spocie nie obyło się bez erotycznego wątku.
Woda i chrzest. Już w Starym Testamencie woda była zapowiedzią chrztu. Na początku świata Duch unosił się nad wodami i w ten sposób nabrała ona mocy uświęcania (por. Rdz 1, 2). Przez wodę, w wydarzeniach potopu, która dla grzechu przyniosła śmierć, dla Noego i jego rodziny stała się ocaleniem. Przejście przez Morze Czerwone zapowiada wyzwolenie, które dokonuje chrzest. „Woda źródlana symbolizuje życie, a woda morska jest symbolem śmierci, dlatego mogła być zapowiedzią misterium Krzyża. Ze względu na tę symbolikę chrzest oznacza udział w śmierci Chrystusa” (KKK 1220). Ostatnią zapowiedzią chrztu jest przejście Izraelitów przez Jordan do Ziemi Obiecanej. W tym wydarzeniu dostrzegamy wyzwolenie każdego człowieka z niewoli grzechu i powołanie go do życia wiecznego. Wszystko to zapowiadało mękę Chrystusa. Krew i woda, które wypłynęły z przebitego boku Jezusa, stały się źródłem chrztu i Eucharystii, sakramentów życia prowadzących do Królestwa Bożego.
MK |
Słowniczek chrzcielny
chrzest – pochodzi od greckiego baptizein, zanurzać, obmywać
baptysterium – sadzawka, basen chrzcielny z przepływającą wodą, używany do chrztu dorosłych w pierwszych wiekach chrześcijaństwa
szafarz chrztu – osoba udzielająca sakramentu, zwyczajnie diakon, kapłan, biskup, w sytuacjach nadzwyczajnych, w zagrożeniu życia, każdy człowiek mający intencję ochrzczenia
materia chrztu – woda, którą szafarz polewa głowę osoby chrzczonej
forma chrztu – słowa wypowiadane przez szafarza: „Ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”
krzyżmo – olej z oliwek z dodatkiem wonnego balsamu, używany do namaszczeń w sakramencie chrztu, bierzmowania, kapłaństwa oraz podczas poświęcenia kościoła i ołtarza
biała szata – symbol czystości, przyobleczenia w Chrystusa
świeca – odpalana od Paschału, oznacza początek nowego życia w Chrystusie
katechumenat – okres przygotowania do chrztu osób dorosłych
obrzędy chrztu – przyjęcie dziecka (prośba rodziców o chrzest, obietnica wychowania dziecka w wierze, znak krzyża na czole dziecka), liturgia słowa wraz z krótką Litanią do Wszystkich Świętych, udzielenie chrztu (błogosławieństwo wody, wyrzeczenie się zła, wyznanie wiary, chrzest), obrzędy dopełniające (namaszczenie krzyżmem, nałożenie białej szaty, zapalenie świecy), błogosławieństwo
| „Kto uwierzy i przyjmie chrzest, ten będzie zbawiony” (Mk 16, 16) |