Od połowy XIV do początku XIX wieku na Kazimierzu istniało swoiste „miasto żydowskie” – enklawa rządzona przez rabinów i żydowską starszyznę. Stopniowo Żydzi zdominowali cały Kazimierz oraz pobliski Stradom, a przed II wojną światową stanowili prawie 25 proc. ludności Krakowa. Kazimierz był ostoją nie tylko życia religijnego krakowskich Żydów, ale również miejscem, gdzie rozwijało się życie społeczne oraz działały organizacje polityczne i różnorakie instytucje.
Żydzi modlili się na Kazimierzu w sześciu wielkich synagogach ortodoksyjnych: Starej, Remuh, Wysokiej, Izaaka, Poppera i Kupa oraz w tzw. synagodze postępowej zwanej Templu. Ponadto spotkali się też w wielu domach modlitwy.
Na Kazimierzu znajduje się również jeden z najstarszych w Europie cmentarzy żydowskich, na którym grzebano Żydów od połowy XVI do połowy XIX wieku. Tekst i fot: dm.
