Św. Bazyli Wielki (+379) o roli Ducha Świętego w planie zbawienia
PK
Fot.
Kto może zaprzeczyć, że plan zbawienia ludzkości przez wielkiego Zbawcę i Boga naszego, Jezusa Chrystusa (Tt 2, 13), spełniony według dobroci Bożej, został wypełniony przez Ducha Świętego? Zechciejmy zbadać dokładnie wydarzenia z przeszłości : błogosławieństwa patriarchów, pomoc otrzymaną przez nadanie Prawa, typy biblijne, proroctwa, wielkie czyny wojenne, znaki dokonane przez...
Kto może zaprzeczyć, że plan zbawienia ludzkości przez wielkiego Zbawcę i Boga naszego, Jezusa Chrystusa (Tt 2, 13), spełniony według dobroci Bożej, został wypełniony przez Ducha Świętego? Zechciejmy zbadać dokładnie wydarzenia z przeszłości : błogosławieństwa patriarchów, pomoc otrzymaną przez nadanie Prawa, typy biblijne, proroctwa, wielkie czyny wojenne, znaki dokonane przez sprawiedliwych, układanie wydarzeń towarzyszących wcieleniu Pana – wszystko to działo się za sprawą Ducha Świętego.
Najpierw był on przy ciele Chrystusa, bo stał się Jego namaszczeniem i był od Niego nieoddzielony, jak napisano: „Na kogo ujrzysz, że zstępuje Duch i że na Nim pozostaje, ten jest Synem Moim umiłowanym” (J 1, 33 i Łk 3, 22) oraz „Jezusa z Nazaretu, którego namaścił Bóg Duchem Świętym” (Dz 10, 38). Następnie cała działalność Chrystusa rozwijała się przy obecności Ducha Świętego: On był przy Nim obecny, gdy Jezus był kuszony przez szatana: „Jezus został zaprowadzony – mówi – na pustynię przez Ducha, aby był kuszony” (Mt 4, 1). Był także przy Nim nierozdzielnie, gdy czynił cuda: „Jeśli ja – mówi – w Duchu Bożym wyrzucam szatany...” (Mt 12, 28). I nie opuścił Go, gdy powstał z martwych. Pan odnowił człowieka i łaskę tchnienia Bożego, którą człowiek utracił; ją właśnie dał mu znowu wtedy, gdy tchnął w twarz uczniom. Cóż bowiem wtedy mówi: „Weźmijcie Ducha Świętego. Komu grzechy odpuścicie, są odpuszczone, komu grzechy zatrzymacie, są zatrzymane” (J 20, 33).
A posługiwanie Kościoła; czyż nie jest rzeczą jasną i bezsprzeczną, że dzieje się ono za sprawą Ducha Świętego? „On bowiem dał – mówi – Kościołowi najpierw apostołów, po drugie – proroków, po trzecie – nauczycieli, dalej moce, następnie dar uzdrawiania, wspierania pomocą, rządzenia, mówienia językami” (I Kor 12, 28). Ten porządek ustanowiony jest według różnorodności darów pochodzących od Ducha Świętego.
Ojcowie żywi t. 1, Kraków 1978