Pod opieką św. Katarzyny

Zdarza się nam niejednokrotnie, że słysząc po raz pierwszy nazwę jakiejś miejscowości, usiłujemy – za sprawą naszej wyobraźni – domyśleć się szczegółów związanych z jej położeniem, historią lub znakomitymi postaciami, które tam niegdyś żyły. Do najczęściej spotykanych elementów identyfikacji czy charakterystyki różnych miejscowości, które zostały zawarte już w ich nazwie, należą znajdujące się tam kościoły. Dlatego też jest tak wiele, najczęściej małych miejscowości, które w swojej nazwie mają przymiotnik „kościelny”.

Nie inaczej jest w przypadku Cienina Kościelnego, małej miejscowości położonej w powiecie słupeckim, która wraz z Cieninem Zabornym, Cieninem Kolonią i pięcioma innymi wsiami tworzy parafię pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej.

Parafia w Cieninie Kościelnym została erygowana w 1390 roku. Przez kilka wieków stał tam drewniany kościół, który na przełomie XVIII i XIX wieku został zastąpiony murowaną świątynią, wzniesioną w stylu barokowo-klasycystycznym. W 1912 roku dobudowano do niej dwukondygnacyjną wieżę z hełmem. W przestronnym wnętrzu kościoła, obok ołtarza głównego, ustawione zostały dwa ołtarze boczne. Z jednego z nich spogląda na wiernych patronka świątyni św. Katarzyna Aleksandryjska. Ta średniowieczna święta zaliczana jest do czternastu Świętych Wspomożycieli. Jest patronką nauki, a za jej wstawiennictwem o łaski proszą także: adwokaci, notariusze, garbarze, młynarze, piekarze, prządki i szwaczki.

Klaryska z Rokoszy
W parafii pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Cieninie Kościelnym żywa jest wciąż pamięć o pochodzącej stąd fundatorce polskiej gałęzi Zakonu Sióstr Klarysek od Wieczystej Adoracji, Słudze Bożej Matce Marii od Krzyża (Ludwice Morawskiej). Urodziła się ona 22 sierpnia 1842 roku, nieopodal Cienina – w Rokoszu. Wcześnie osierocona przez rodziców, w wieku 15 lat wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Felicjanek w Warszawie. Wkrótce po tym wyjechała do Francji i tam wstąpiła do franciszkanek Najświętszego Sakramentu (późniejszych ss. klarysek od Wiecznej Adoracji). Charyzmatem tej wspólnoty jest trwająca dzień i noc adoracja Najświętszego Sakramentu.

W 1871 roku siedem sióstr, na czele z 29-letnią wówczas Matką Marią od Krzyża, przyjechało do Polski w celu utworzenia nowej fundacji. Pierwszym miejscem ich działalności był Lwów, a w krótkim czasie powstały kolejne klasztory w Mariborze i Wiedniu. Jej praca została przerwana nagłą śmiercią, 26 stycznia 1906 r. Proces beatyfikacyjny Matki Marii od Krzyża na szczeblu diecezjalnym został uroczyście otwarty we Lwowie 25 października 2002 r., a zakończony 15 czerwca 2005 r. Pamięć o Matce Teresie od Krzyża trwa do dziś w jej rodzinnej parafii, a w miejscu, gdzie znajdował się kiedyś jej dom rodzinny stoi pamiątkowy krzyż.

W labiryncie ludzkich spraw
Proboszczem parafii pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Cieninie Kościelnym jest od sześciu lat ks. Marian Skibiński. Cienińska parafia jest jego drugą samodzielną placówką. Poprzednio, przez dwa lata, był proboszczem parafii pw. św. Andrzeja Apostoła w Woli Pierowej (diec. włocławska). Funkcję proboszcza parafii w Cieninie objął po ks. Kazimierzu Kwiatkowskim, który duszpasterzował tej wspólnocie przez dwadzieścia sześć lat. Jak sam mówi, praca duszpasterska w Cieninie sprawia mu sporo satysfakcji. – Mieszkańcy parafii w przeważającej części żyją z pracy na roli. I choć nie jest im lekko, to chętnie biorą na swoje barki współodpowiedzialność za sprawy swojej parafii i miejscowego kościoła.

W każdej wiosce działają kółka różańcowe, a cała Wspólnota Żywego Różańca liczy ponad sto osób. Na modlitwie do Miłosierdzia Bożego spotyka się raz w miesiącu również ponad setka wiernych. Dołącza do nich także modlitewna grupa czcicieli Najświętszego Serca Pana Jezusa. Każdego roku kilkadziesiąt osób podejmuje dzieło duchowej adopcji dzieci poczętych; ukonstytuował się także parafialny zespół Caritas. Dzięki ich pracy przygotowywane są paczki dla najuboższych na święta Bożego Narodzenia i Wielkanoc. Często udzielana jest także pomoc doraźna. Fundusze na organizację tej pomocy zbierane są podczas dorocznych festynów integracyjnych tzw. Caritasówek. – To doskonała okazja do integracji naszej niewielkiej społeczności – przekonuje ks. Skibiński.

Ta więź i umiejętność solidarnego działania jest czymś bezcennym również w wymiarze wspólnych inicjatyw podejmowanych na rzecz tutejszego kościoła. W ostatnich latach pojawiły się w nim nowe witraże przedstawiające świadków wiary, którzy wskazują drogę ku świętości, m.in.: św. Matkę Teresę z Kalkuty, Matkę Marię od Krzyża oraz Ojca Świętego Jana Pawła II. Również w ostatnich latach w kościele wymieniono instalację elektryczną i burzową. Świątynia zyskała też nowe oświetlenie. Trwa remont plebanii. – Wszystkie te prace były możliwe dzięki zaangażowaniu parafian zatroskanych o to, aby miejsce modlitwy było piękne i czyste. Ogromną pomocą w realizacji wspomnianych przedsięwzięć służyły też rada duszpasterska oraz i ekonomiczna, które złożone są z osób odpowiedzialnych i chętnych do współpracy – zapewnia proboszcz, który z optymizmem patrzy w przyszłość. – Chciałbym, aby ta nasza wspólna praca na rzecz parafii procentowała jeszcze większym uczestnictwem wiernych w życiu Kościoła i ich pogłębionym życiem duchowym…

W kolejnej prezentacji przedstawiona zostanie parafia pw. św. Bartłomieja w Koszutach Małych