Zasadnicza treść Konkordatu polskiego

Umowa ta składa się z dwóch zasadniczych części, tzn. preambuły, określającej podstawowe cele i założenia, jakimi kierowali się autorzy, i 28 artykułów mających w przeważającej części charakter normatywny. Ich treść stanowią gwarancje wolności religijnej i klauzule końcowe. Gwarancje wolności religijnej są uszczegółowieniem gwarancji zawartych w art. 53 Konstytucji RP, gdzie zapisano:
1. Każdemu zapewnia się wolność sumienia i religii.
2. Wolność religii obejmuje wolność wyznawania lub przyjmowania religii według własnego wyboru oraz uzewnętrzniania indywidualnie lub z innymi, publicznie lub prywatnie, swojej religii przez uprawianie kultu, modlitwę, uczestniczenie w obrzędach, praktykowanie i nauczanie. Wolność religii obejmuje także posiadanie świątyń i innych miejsc kultu w zależności od potrzeb ludzi wierzących oraz prawo osób do korzystania z pomocy religijnej tam, gdzie się znajdują.
3. Rodzice mają prawo do zapewnienia dzieciom wychowania i nauczania moralnego i religijnego zgodnie ze swoimi przekonaniami.
4. Religia Kościoła lub innego związku wyznaniowego o uregulowanej sytuacji prawnej może być przedmiotem nauczania w szkole, przy czym nie może być naruszona wolność sumienia i religii innych osób.
5. Wolność uzewnętrzniania religii może być ograniczona jedynie w drodze ustawy i tylko wtedy, gdy jest to konieczne do ochrony bezpieczeństwa państwa, porządku publicznego, zdrowia, moralności lub wolności i praw innych osób.
6. Nikt nie może być zmuszany do uczestniczenia ani do nieuczestniczenia w praktykach religijnych.
7. Nikt nie może być obowiązany przez organy władzy publicznej do ujawnienia swojego światopoglądu, przekonań religijnych lub wyznania.
Przedmiotem poszczególnych artykułów Konkordatu polskiego jest uzewnętrznienie przekonań religijnych w życiu publicznym, a więc: uprawianie kultu publicznego, nauczania religii w szkołach publicznych, spełniania praktyk religijnych w państwowych zakładach zamkniętych.
Można ogólnie stwierdzić, że gwarancje konkordatowe są realizacją gwarancji konstytucyjnych. Zapewniają one możliwość uzewnętrzniania przez jednostkę swoich przekonań religijnych nie tylko w wymiarze indywidualnym, ale także wspólnotowym i instytucjonalnym.