1. Nowe treści
W przeszłości działalność Akademii Życia skupiała się zasadniczo na kwestiach medycznych, związanych głównie z ochroną życia dzieci nienarodzonych i eutanazją. Aktualnie silny akcent został położony na obronę życia, które może ktoś utracić lub którego godność może zostać umniejszona z innych społeczno-kulturowych powodów. I to nie tylko w kontekście początku i końca życia, ale w odniesieniu do jego całego trwania i rozwoju. Nie jest to odejście akademii od tych tzw. klasycznych problemów pro-life, ale poszerzenie perspektywy poruszanych przez nią problemów. Co prawda także wcześniej akademia zaznaczała, że o wartości ludzkiego życia należy zawsze mówić w perspektywie całego życia człowieka. W praktyce jednak była bardzo skoncentrowana na zagadnieniach związanych z jego początkiem i końcem.
2. Nowa metoda
Akademia w pewnym stopniu zmienia również metodę oddziaływania społecznego, które ma doprowadzić do wyeliminowania tzw. mentalności aborcyjnej. Dotychczas argumentacja, mająca przekonać osoby będące za aborcją, odnosiła się zasadniczo do badań naukowych. Racjonalne tezy dotyczące początku życia miały stanowić podstawowy punkt odniesienia w debacie społecznej na temat tego, kiedy ma początek życie człowieka, oceniając ten fakt niezależnie od religijnych przekonań. W przeszłości akademia chciała więc pokazać drogę do budowania kultury życia w kontraście do nieracjonalnej, nienaukowej i wymierzonej w godność człowieka „kultury” śmierci. Aktualnie akademia nie odchodzi od tego podstawowego zadania, ale chce wzmocnić ten przekaz przez odwołanie się do ludzkich relacji i odpowiedzialności. Stąd, zgodnie zresztą z nauczaniem papieża Franciszka, wzywa najpierw do budowania kultury spotkania. Jest w tej metodzie ukryte przekonanie, że nie argumenty naukowe, ale właśnie ludzkie relacje braterstwa – w których rodzi się wzajemna współodpowiedzialność za siebie i za każde życie, od poczęcia do naturalnej śmierci – będą wzmacniać mentalność, w której życie dziecka traktowane będzie jako wartość, a nie dodatkowy obowiązek czy ciężar. Nowa metoda edukacji pro-life nie koncentruje się więc na zagadnieniach abstrakcyjnych, ale przesuwa akcent na praktykę życia. Chce swoją działalność jeszcze bardziej połączyć z organizacjami międzynarodowymi. Celem jest uwrażliwienie całych społeczności na godność każdego ludzkiego życia, które poza wymiarem czysto biologicznym wnosi w życie rodzin i całych narodów niepowtarzalną wartość. Bo jest ono ostatecznie zawsze powodem powiększającego się wspólnego dobra i większej radości wszystkich, którzy to życie z miłością przyjmują i chronią. I to tym bardziej, jeśli dotyczy to osób niepełnosprawnych lub uciekających przed wojną i przemocą.
3. Więcej „tak” niż „nie”
Akademia nie chce koncentrować się na ostrzeganiu przed zagrożeniami płynącymi ze współczesnych ideologii wrogich ochronie życia ludzkiego, ale promować pozytywną postawę pro-life.
4. Ochrona jakości i godności życia imigrantów i uchodźców
Obecnie silny akcent został położony na obronę życia, które może ktoś utracić z powodu ucieczki z kraju ogarniętego wojną lub inną potencjalną formą przemocy. Dotyczy to także możliwości utraty życia lub jego jakości i godności w przypadku imigrantów ekonomicznych.
5. Ochrona jakości i godności życia ludzi starszych
Akademia chce zwrócić większą uwagę na troskę o osoby starsze. Nie tylko w kontekście problematyki eutanazji. Jakość ich życia ulega bowiem bardzo często materialnej, fizycznej i moralnej degradacji. Nie tylko przez utratę zdrowia, ale także z powodu opuszczenia i samotności. Paradoksalnie z tym zjawiskiem mamy do czynienia częściej w krajach cywilizacyjnie wysoko rozwiniętych niż w krajach Trzeciego Świata. Na różne więc sposoby zostaje naruszona ludzka godność osób w podeszłym wieku. Chcąc troszczyć się o ich życie, akademia nie tylko chce uchronić tych ludzi przed jego utratą, ale także przed umniejszaniem ich godności przez porzucenie ze strony rodziny i społeczeństwa.
6. Ochrona jakości i godności życia narodów biedniejszych
Akademia chce wywołać dyskusję o potrzebie obrony życia ludzkiego i jego godności w kontekście ekologii. Encyklika Laudato si’, której autorem jest papież Franciszek, podnosi tę kwestię w sposób zasadniczy. Uzasadnia jednak, że ekologii nie należy rozumieć w sposób zawężony do tzw. ochrony środowiska. Jeśli ekologię rozmieć w sposób szeroki i pierwotny dla tego pojęcia, jest ona troską o człowieka, którego życie osadzone jest w przyrodzie. Brak troski o przyrodę z czasem zawsze skutkuje degradacją życia ludzkiego. Niszczenie przyrody rodzi szczególnie negatywne konsekwencje dla jakości życia narodów biedniejszych. Dbałość o ekologię jest więc zawsze troską o jakość życia, a szczególnie dotyczy to godności życia tych, którzy najbardziej ponoszą konsekwencje nieekologicznej polityki państw bogatych. W tym sensie encyklika Laudato si’ jest dokumentem, który należy zakwalifikować do nauki społecznej Kościoła. Nie jest jedynie deklaracją odnoszącą się do ochrony środowiska.
7. Ochrona jakości i godności życia matek spodziewających się potomstwa
Akademia staje wyraźnie przeciwko „kulturze” śmierci, w której dominuje pogląd, że kobieta posiadając prawo do decydowania o własnym ciele, powinna mieć również społeczne przyzwolenie na decydowanie o życiu swojego nienarodzonego dziecka: tak jakby poczęte w niej dziecko było tylko jej własnością i jej ciałem. Osiągnięcia tego celu akademia nie upatruje jedynie w kampaniach wymierzonych przeciwko zwolennikom „kultury” śmierci, ale głównie w promocji nowej mentalności społecznej, w której dominować będzie kultura spotkania. Chce uwrażliwiać rodziny i grupy społeczne do niesienia większej psychologicznej, duchowej i materialnej pomocy matkom spodziewającym się dzieci.