Siostry klawerianki można spotkać w parafiach czy szkołach, gdy głoszą katechezy na temat misji oraz rekolekcje misyjne. W Poznaniu od 2007 r. prowadzą Archidiecezjalne Centrum Misyjne, które służy pomocą wszystkim pragnącym w jakikolwiek sposób zaangażować się w misje czy dowiedzieć się więcej na ich temat. Siostry ułatwiają również kontakt i wymianę doświadczeń pomiędzy kołami misyjnymi, które działają przy poszczególnych parafiach oraz organizują i koordynują wspólne akcje na skalę archidiecezji, m.in. Kongresy Misyjne czy Misyjne Dni Dzieci. Udostępniają materiały dotyczące misji, pomagają również osobom, które chcą na misje wyjechać. Przy Centrum Misyjnym znajduje się też muzeum etnograficzne, w którym można zobaczyć wiele bardzo ciekawych eksponatów ze wszystkich kontynentów.
Błogosławiona „Matka Afryki”
Bł. Maria Teresa Ledóchowska, siostra św. Urszuli, urodziła się 29 kwietnia 1863 r. w Loosdorf w Austrii Dolnej jako najstarsze z dziewięciorga dzieci hr. Antoniego i Józefiny Salis-Zizers. Od najmłodszych lat wykazywała wybitne zdolności literackie, muzyczne i malarskie. Wychowywała się w rodzinie katolickiej, ale, jak sama mówiła, o misjach nic nie słyszała. Po śmierci ojca Maria Teresa trafiła jako dama dworu do wielkich książąt toskańskich w Salzburgu. W tym okresie w jej ręce wpadła broszura, w której metropolita Algieru kard. Charles M.A. Lavigerie, prymas Afryki, prosi o pomoc tych, którzy mają zdolności pisarskie, aby wykorzystali je do walki z niewolnictwem, tak bardzo rozpowszechnionym w Afryce. Ten moment stanowił przełom w jej życiu. Skończyła z pisaniem utworów scenicznych na potrzeby dworu, zrezygnowała ze stanowiska damy dworu i poświęciła się pracy na rzecz misji. W 1887 r. spotkała się z kard. Lavigerie, który upoważnił ją do zakładania komitetów antyniewolniczych. Dwa lata później rozpoczęła wydawanie czasopisma „Echo z Afryki”.
29 kwietnia 1894 r. Maria Teresa Ledóchowska, widząc, że dzieło misyjne potrzebuje stałej i trwałej pomocy, zakłada Sodalicję św. Piotra Klawera zatwierdzoną przez papieża Leona XIII. Na jej patrona wybrała wyniesionego na ołtarze w 1888 r. jezuitę, który swoje życie poświęcił pracy wśród afrykańskich niewolników w Kolumbii. W miarę rozwoju sodalicji stało się jasne, że jedynie zgromadzenie zakonne, w którym składa się śluby, może zapewnić trwałość dziełu. Maria Teresa, która do ostatnich chwil niestrudzenie żyła dla Boga i Afryki, zmarła 6 lipca 1922 r. w Domu Generalnym Zgromadzenia w Rzymie. Chociaż nigdy nie odwiedziła Afryki, dzięki ogromnej pracy na rzecz misji zyskała miano „Matki Afryki”. Te zasługi były też podstawą procesu beatyfikacyjnego, który zakończył się 19 października 1975 r. Rok później polscy biskupi uczynili ją patronką współpracy dzieł misyjnych w Polsce.
Z Austrii w świat
Działalność misyjna Marii Teresy Ledóchowskiej miała nowoczesny i zaskakujący, jak na tamte czasy, charakter. Założycielka rozumiała m.in., jak wielkie znaczenie mają środki masowego przekazu. Organizowała więc konferencje i kongresy, otwierała drukarnie, starając się zaangażować wszystkich świeckich na całym świecie do współpracy misyjnej w Kościele. Z racji stale powiększającej się wspólnoty zakonnej, zakupiono w Austrii posiadłość nazwaną „Maria Sorg” –„Dom Matki Bożej Wspomożenia”, która stała się kolebką zgromadzenia. Tam też uruchomiono drukarnię zakonną, w której drukowano m.in. katechizmy, modlitewniki, słowniki w językach afrykańskich, wysyłane następnie do różnych krajów Afryki. Z Austrii młode zgromadzenie bardzo szybko rozprzestrzeniło się na inne kraje Europy. Pierwsze siostry udały się też do Ameryki Północnej w celu przeprowadzenia tam animacji misyjnej i założenia placówki. Z kolei klaweriańska działalność na ziemiach polskich rozwijała się poprzez filie i biura misyjne zakładane w większych miastach i prowadzone przez gorliwych współpracowników świeckich. Pierwsza taka filia powstała w Krakowie, a następne w Warszawie, Poznaniu, Częstochowie, Lwowie i Wilnie. Z kolei pierwszy dom sióstr klawerianek w Polsce został założony w 1930 r. w Krośnie, w diecezji przemyskiej. Dopiero w 1986 r. powstał drugi dom sióstr w Podkowie Leśnej koło Warszawy, w 1992 r. w Krakowie, w 2003 r. w Poznaniu, a w 2007 r. w Świdnicy.
Służba na zapleczu misji
Siostry Misjonarki św. Piotra Klawera kontynuują dzisiaj dzieło rozpoczęte przez matkę założycielkę w wielu krajach świata. Nauczanie Soboru Watykańskiego II pokazało, jak głęboko zakorzenione były intuicje Marii Teresy, i pozwoliło na jeszcze większy rozwój rozpoczętych przez nią dzieł. Z upływem czasu charyzmat zgromadzenia nie stracił na aktualności, lecz przeciwnie, wciąż jest żywy i przynosi owoce. Animacja misyjna od samego początku była głównym celem zgromadzenia. Znajduje ona swój fundament w powołaniu, które każdy chrześcijanin otrzymał na chrzcie świętym, mianowicie w powołaniu do niesienia Ewangelii.
Siostry klawerianki pracują na wszystkich kontynentach, mając świadomość, że możliwości wspierania misji w różnych krajach są bardzo zróżnicowane. Natomiast dla misjonarzy, którzy wciąż potrzebują pomocy, ważne jest to, że mogą ją otrzymywać w sposób ciągły za pośrednictwem sióstr klawerianek. Trzeba przy tym pamiętać, że działalność zgromadzenia jest także owocem wielu ofiar i modlitw tych wszystkich, którzy często bezimiennie wspierają misyjne dzieło Kościoła. Klaweriańska służba na zapleczu misji nie należy do łatwych. To często zwykła praca za biurkiem, prowadzenie korespondencji z misjonarzami i dobroczyńcami, redagowanie czasopism, księgowanie ofiar na misje i ich rozdzielanie potrzebującym. Ten ukryty trud sióstr oraz ich współpracowników przyjmują z wdzięcznością ci, dla których jest on podejmowany. Jeden z biskupów misyjnych z Kamerunu napisał: „Doskonale zdaję sobie sprawę z tego, co Siostry Misjonarki św. Piotra Klawera uczyniły dla mego kraju. Nie ma parafii, która nie zawdzięczałaby czegoś siostrom. Katechizm w języku tubylczym, z którego uczyłem się pierwszych zasad wiary, został wydrukowany przez siostry”. Podobne świadectwa w przeddzień beatyfikacji matki założycielki w 1975 r. napłynęły od biskupów całej Afryki. Tak oto Boża iskra, która wpadła kiedyś w serce bł. Marii Teresy i zrodziła myśl założenia zgromadzenia pomocnic misyjnych, rozpaliła się w ogień, który płonie miłością i zrozumieniem dla misji. Zapala też dzisiaj kolejne serca do podjęcia swojej cząstki odpowiedzialności za Kościół misyjny.
Zgromadzenie Sióstr Misjonarek św. Piotra Klawera (SSPC)
Zgromadzenie w sieci: www.klawerianki.pl, www.centrummisyjne.pl
Archidiecezjalne Centrum Misyjne
ul. Dmowskiego 130
60–124 Poznań
e-mail: misje.poznan@gmail.com
tel. 61 869 95 38