Piętnaście lat temu, 6 października 1996 r., bł. Jan Paweł II beatyfikował – zmarłą przed stu laty - Marcelinę Kotowiczówną-Darowską, współzałożycielkę Zgromadzenia Sióstr Niepokalanego Poczęcia NMP. 17 września w Domu Generalnym Zgromadzenia w Szymanowie odbędzie się sympozjum pod hasłem: „Jakie kobiety zmienią świat?
Bł. Marcelina Darowska o geniuszu kobiety”. Otworzy je wystąpienie przełożonej generalnej m. Wawrzyny Chwedoruk, po którym głos zabierze s. Daniela Myszka z referatem „Kobiety dla kobiet, Zgromadzenie Sióstr Niepokalanek w służbie kobietom”. A oto tematy kolejnych wystąpień: „Jak zmieniałyśmy świat? - czyli wychowanki o sobie” - dr Gabriela Matuszkiewicz; „Wychować myślącą kobietę - wyzwanie każdych czasów” - s. Benedykta Filipek; „Kto pierwszy: mąż czy dziecko? - Marcelina Darowska i magisterium Kościoła o roli kobiety w małżeństwie” - dr Monika Waluś; „Macierzyństwo jest potęgą - Jak kochać dziecko i rosnąć razem z nim?” - dr Barbara Smolińska; „Żebyście nie były w społeczeństwie zerem - Kobieta na ścieżkach zaangażowania społecznego” - mgr Maria Rogaczewska. Sympozjum zakończy Msza św., której przewodniczyć będzie arcybiskup Celestino Migliore, nuncjusz apostolski w Polsce. Po niej odbędzie się spektakl teatralny Niebieska Sieć. Krótka rzecz o niebie i ziemi.
Marcelina Darowska była wielkim pedagogiem, a tworzone przez nią placówki oświatowe miały zahamować emigrację młodych Polaków. Pochodziła z Podola, gdzie przyszła na świat 16 stycznia 1827 r. w Szulakach, w rodzinie ziemiańskiej. Od najmłodszych lat uczyła rówieśników sztuki czytania i pisania. Kiedy dorosła, zgodnie z wolą ojca, poślubiła Karola Darowskiego, któremu urodziła dwoje dzieci. Trzy lata później mąż zmarł na tyfus, a rok później umarł jej synek. Wkrótce wyjechała do Francji, a potem do Rzymu. Jej opiekunem duchowym został o. Hieronim Kajsiewicz, zmartwychwstaniec, dzięki któremu poznała Józefę Karską i odkryła powołanie do życia zakonnego. Razem z Karską i dwoma towarzyszkami założyły wspólnotę niepokalanek, której charyzmatem miała być praca nad duchowym odrodzeniem świata i ojczyzny przez wychowanie kobiet i odnowę moralną rodzin. Po śmierci Karskiej została przełożoną zgromadzenia i przeniosła je do Jazłowca na Podolu. Tworzyła kolejne szkoły i pensjonaty dla dziewcząt, które przygotowywane były do podjęcia roli matki Polki i nauczycielki wiary. Zmarła 5 stycznia w 1911 r. w Jazłowcu. Pozostała po niej olbrzymia spuścizna literacka, w której zawarła m.in. swoje przeżycia mistyczne i pouczenia ascetyczne.