Metropolita poznański przewodniczył uroczystej Mszy św. sprawowanej 7 listopada w katedrze. Jak co roku tego dnia, w pierwszą niedzielę po uroczystości Wszystkich Świętych, Kościół poznański dziękował Bogu za świętych i błogosławionych pochodzących z terenu archidiecezji poznańskiej. Proszono też, aby kolejni kandydaci na ołtarze „stali się naszymi orędownikami” i wzorami do naśladowania.
Świadkowie miłości
Szczególną uwagę wiernych abp Gądecki zwrócił na męczenników, wspominając zwłaszcza tych pochodzących z naszej archidiecezji, którzy są „wzorem wierności jedynemu Bogu”. Zaznaczył jednocześnie, że zajęli oni szczególne miejsce w XX w., w którym to „chrześcijanie stali się najbardziej prześladowaną grupą religijną na świecie”, podobnie jak to jest obecnie. – Gdzie nienawiść skaziła prawie każdy przejaw życia, męczennicy udowodnili, że miłość jest mocniejsza od śmierci – stwierdził kaznodzieja, dodając, że „misja Kościoła potrzebuje nadal apostołów, zdolnych do wytrwania w wierności aż do końca”.
Ponad przeciętność
Arcybiskup zauważył także, że „greckie słowo martyr, czyli «świadek» nie ogranicza się tylko do męczennika, który poniósł śmierć za wiarę”, ale można je „odnosić do ludzi, którzy w stopniu heroicznym naśladowali Chrystusa również w zwykłych okolicznościach życia”. Takie osoby, wyjaśnił abp Gądecki, charakteryzują dwie ważne, stałe cechy. Po pierwsze, „ich relacja z Bogiem, nawet jeżeli rozwija się w sposób tradycyjny, nigdy nie wykazuje oznak znużenia i monotonii”, bowiem rodzi się ona „z intensywnego i angażującego dialogu z Bogiem”. – Ponadto w życiu tych naszych braci widoczne jest stałe dążenie do ewangelicznej doskonałości, pragnienie wybicia się ponad przeciętność i całkowitego należenia do Chrystusa – przekonywał metropolita.
Przyśpieszmy kroku!
– Takich ludzi wiary nie brakowało także pośród Wielkopolan – podkreślił abp Stanisław Gądecki, dodając, że wszyscy oni „należą do szczególnego dziedzictwa Kościoła, które winniśmy sobie cenić i szanować”. Na koniec pasterz archidiecezji skierował do wszystkich zachętę, abyśmy „umocnieni przez tak licznych, a bliskich nam przez wielkopolskie pochodzenie, świadków Ewangelii”, również przyspieszyli kroku „na drodze do Pana, który nadchodzi”.
Archidiecezja modli się szczególnie...
– o kanonizację błogosławionych z archidiecezji poznańskiej:
bł. Bogumiła (ok. 1187 – ok. 1199); bł. Edmunda Bojanowskiego (1814–1871); bł. siostry Sancji Szymkowiak (1910–1942);
– o kanonizację naszych błogosławionych męczenników z czasu II wojny światowej:
bł. ks. Mariana Konopińskiego (1907–1943), wikariusza parafii pw. św. Michała w Poznaniu; bł. ks. Józefa Kuta (1905–1942), proboszcza z Gościeszyna; bł. ks. Włodzimierza Laskowskiego (1886–1940), dziekana z Lwówka; bł. ks. Narcyza Putza (1877–1942), proboszcza parafii św. Wojciecha w Poznaniu; bł. ks. Ludwika Mzyka (1905–1940), przełożonego domu werbistów w Chludowie; bł. brata Grzegorza Bolesława Frąckowiaka (1911–1943), werbistę z Cerekwicy koło Borku; bł. brata Józefa Zapłatę (1904–1945), ze Zgromadzenia Braci Serca Jezusowego; bł. Natalię Tułasiewicz (1906–1945), wychowankę sióstr urszulanek, poznańską nauczycielkę;
– o kanonizację Poznańskiej Piątki, czyli wychowanków salezjanów poznańskich, którzy zostali zgilotynowani w Dreźnie:
bł. Czesława Jóźwiaka (1919–1942), ucznia gimnazjum św. Jana Kantego; bł. Edwarda Kaźmierskiego (1919–1942), ślusarza mechanika; bł. Franciszka Kęsego (1920–1942), kandydata do salezjanów; bł. Edwarda Klinka (1919–1942), maturzystę Gimnazjum im. Bergera; bł. Jarogniewa Wojciechowskiego (1922–1942), ucznia szkoły handlowej;
– o beatyfikację Sług Bożych:
kard. Augusta Hlonda (1881–1948); ks. Kazimierza Rolewskiego (1887–1936); ks. Aleksandra Żychlińskiego (1889–1945); ks. Stanisława Streicha (1902–1938); ks. Aleksandra Woźnego (1910–1983); ks. Ignacego Posadzego (1898–1984), współzałożyciela zgromadzenia chrystusowców i sióstr misjonarek Chrystusa Króla; ks. Wawrzyńca Kuśniaka (1788–1866), z Kongregacji Oratorium św. Filipa Neri na Świętej Górze; o. Bernarda z Wąbrzeźna (1575–1603), benedyktyna; o. Euzebiusza Chuchrackiego (1885–1942), franciszkanina, gwardiana klasztoru w Miejskiej Górce; kleryka Jana Wojtkowiaka (1917–1940), ze Zgromadzenia Księży Werbistów, z Bruczkowa; kleryka Czesława Golaka (1919–1941), ze Zgromadzenia Księży Werbistów, z Fabianowa; dr. Kazimierza Hołogi (1913–1958), lekarza z Nowego Tomyśla, który poświęcił swoją karierę naukową dla ratowania życia pacjenta.