Kto może zostać nadzwyczajnym szafarzem?
– Według postanowienia Episkopatu Polski nadzwyczajnym szafarzem Komunii Świętej może zostać mężczyzna między 35. a 65. rokiem życia, który posiada minimum średnie wykształcenie. Zdarza się, że poszczególni biskupi mianują kobiety. Są to siostry zakonne do posługi w danym zgromadzeniu, lecz jest to tylko wyjątek. Szafarz musi także wyróżniać się pobożnością i cieszyć się dobrą opinią wśród duchownych i oczywiście wiernych. Taki kandydat wskazany przez księdza proboszcza uczęszcza na specjalny kurs, na którym uczy się podstawowych informacji na temat Kościoła, liturgii, a także swojej przyszłej posługi nadzwyczajnego szafarza. Kurs taki kończy się egzaminem i złożeniem przyrzeczenia biskupowi, który powołuje szafarza zazwyczaj na okres jednego roku do posługi w swojej diecezji. Po tym czasie szafarz odbywa rekolekcje, po których jego misja może zostać przedłużona o kolejny rok.
Na czym polega posługa nadzwyczajnego szafarza?
– Szafarze powołani są przede wszystkim do udzielania Komunii Świętej chorym i niepełnosprawnym. Nawiedzamy więc te osoby, które pragną przyjąć Chrystusa w Eucharystii, lecz nie mogą przyjść do kościoła na Mszę Świętą. Pomagamy także w udzielaniu Komunii Świętej podczas Mszy w naszych parafiach. Osobiście pomagam także kapelanowi w szpitalu. W wyjątkowych sytuacjach nadzwyczajny szafarz może poprowadzić nabożeństwo z wystawieniem Najświętszego Sakramentu, przy czym nie może udzielić błogosławieństwa.
Jak wygląda uczestnictwo szafarza podczas Mszy Świętej?
– Szafarz powinien uczestniczyć we Mszy w prezbiterium ubrany w albę. Jeżeli istnieje taka potrzeba, powinien pomóc księdzu w udzielaniu Komunii Świętej. Nadzwyczajny szafarz powinien także przyjąć Komunię Świętą pod dwoma postaciami.
Jak ludzie reagują, gdy Komunii udziela im nadzwyczajny szafarz?
– Bardzo różnie. U mnie w parafii szafarze posługują już 16 lat, dlatego większość osób jest już przyzwyczajona. Zdarzają się jednak jeszcze osoby, które „uciekają do księdza”.