ANTYFONA – (gr. naprzemienna odpowiedź lub refren) werset zaczerpnięty z Psalmów lub innych ksiąg Pisma Świętego, czasami ułożony przez współczesnego autora. Zawiera myśl religijną, która może pobudzić człowieka do lepszej, głębszej i bardziej pobożnej modlitwy.
Antyfony mają zastosowanie przede wszystkim w liturgii godzin (tzw. brewiarz), gdzie recytuje się je przed i po psalmie. Wspólne dla wszystkich liturgii chrześcijańskich antyfony zwykle podkreślają obchodzone właśnie święto liturgiczne lub bieżące czytania biblijne.
Antyfony występują także w Mszale (antyfona na wejście i na komunię) i odczytywane są podczas Mszy Świętej recytowanej.
Antyfony to także dwa różne typy śpiewu gregoriańskiego, wywodzące się ze śpiewu antyfonalnego (sposób wykonywania pieśni liturgicznych przez dwa recytujące lub śpiewające na przemian chóry). Pierwszy z nich wykonywany jest podczas niektórych świąt przed Mszą Świętą. Ma on zazwyczaj charakter narracyjny, zawiera opisy wydarzeń Nowego Testamentu. Drugi typ tworzą cztery antyfony maryjne (m.in. „Wesel się Królowo miła”).
Inne znane antyfony to: „Boże wejrzyj ku wspomożeniu memu”, „Wspomożenie nasze w imieniu Pana”, „Niech Imię Pańskie będzie błogosławione”. Wyrażają one niezachwianą ufność w pomoc Bożą, niezbędną przy wykonywaniu czynności liturgicznych.