Do najważniejszych miejscowości parafii pw. Narodzenia NMP należą niewątpliwie Kołaczkowice, gdzie znajduje się kościół parafialny. Drugą z nich jest Dłoń, gdzie znajduje się kaplica filialna pw. św. Antoniego Padewskiego. Tutaj również mieszka około 2/3 wszystkich parafian.
Pierwsze historyczne wzmianki o tych osadach pochodzą ze średniowiecza: z XIV i początku XV w. W pobliżu Kołaczkowic nad rzeczką Dąbroczną zachowały się podobno pozostałości grodu obronnego z pierwszej połowy XIII w. Wciąż jednak czekają na dokładne zbadanie. Natomiast Dłoń była niegdyś odrębną parafią, posiadającą własny kościół. Jednak w XVI w. fundacja ta upadła i wieś przyłączono do parafii w Kołaczkowicach.
Sanktuarium maryjne
Kiedy jadąc krętymi wiejskimi drogami, zbliżamy się do Kołaczkowic, ponad dachami domów rysuje się już z oddali neoromańska wieża kościelna z czerwonej cegły. Świątynię tę wzniesiono w 1901 r. na miejscu starego drewnianego kościółka. Konsekrował ją bp Edward Likowski w 1907 r. Otacza ją zadbany, obsadzony iglakami teren, na którym, według zapewnień ks. proboszcza Lecha Zeuschnera, zostaną jeszcze rozmieszczone głazy z kolejnymi stacjami Drogi Krzyżowej.
We wnętrzu kościoła po raz kolejny odnajdziemy ślady twórczości Antoniego Procajłowicza, który był autorem polichromii i Drogi Krzyżowej. Niestety, te dzieła sztuki ucierpiały bardzo podczas II wojny światowej, kiedy to kościół zamieniono na magazyn środków chemicznych. Część przedstawień figuralnych, m.in. Chrystusa, Maryi, ewangelistów i świętych, odrestaurowano w latach 70. XX w. W ołtarzu głównym znajduje się obraz Madonny z Dzieciątkiem, kopia wizerunku jasnogórskiego pochodząca zapewne z początków XVII w. Wierni nazywają ją tu Panią Kołaczkowską i za Jej możnym orędownictwem zanoszą swoje modlitwy do Boga. Kult Maryi był w tym miejscu żywy od wieków, a w 1952 r. abp Walenty Dymek ogłosił kościół parafialny sanktuarium maryjnym.
Matka Boża pod dębem
Kołaczkowice i Dłoń łączy dziś kilkukilometrowa asfaltowa szosa oraz... sama Matka Boża. Dawniej jedyna droga pomiędzy tymi wsiami biegła przez las. Tędy właśnie, według legendy, szła Maryja, kiedy opuszczała upadający kościół w Dłoni, aby dotrzeć do świątyni w Kołaczkowicach. Pod dębem, w miejscu, gdzie odpoczywała i ukazała się ludziom, dziś jest maleńka kapliczka, dość często nawiedzana przez okolicznych mieszkańców. Równie zadbane są także inne kapliczki i krzyże, których na terenie parafii nie brakuje. – Przez 20 lat mojej posługi w parafii co roku w maju stawiamy nowe krzyże i figury, przy których odbywają się nabożeństwa, zwłaszcza w miesiącach maryjnych. Ludzie sami gromadzą się przy nich na modlitwie, a ja nawiedzam je po kolei i modlę się razem z nimi. W niektórych wioskach zdarza się, że przychodzą wtedy dosłownie wszyscy ich mieszkańcy. Dlatego tak ważne są te uświęcone miejsca blisko domów i codziennego życia ludzi – stwierdza ks. proboszcz. Jak wyznaje, jego marzeniem jest ustawienie w najbliższym czasie przy tzw. polu proboszczowskim figury św. Idziego, patrona kobiet chcących mieć dziecko, zakochanych i chorych. – Chciałbym również upamiętnić stosownym kamieniem i inskrypcją miejsce, w którym przed wiekami znajdował się kościół w Dłoni. Mam nadzieję, że niebawem uda się zrealizować ten pomysł – dodaje ks. Lech.
Prosimy o powołania
Życie modlitewne i liturgiczne parafii skupia się również wokół kaplicy filialnej w Dłoni. Została poświęcona w 1913 r., a wzniosła ją miejscowa dziedziczka księżna Drucka-Lubecka. Aby dostosować ją do zwiększającej się liczby mieszkańców, poprzedni proboszcz, śp. ks. Zenon Półrolniczak, podjął się w połowie lat 80. dzieła jej rozbudowy. Tu w każdy wtorek odprawiana jest nowenna do jej patrona – św. Antoniego, a 13 czerwca obchodzony jest odpust ku czci tego świętego.
– Na odpustach parafialnych pielgrzymi gromadzą się jeszcze dwa razy w roku: w święto Nawiedzenia NMP, które zgodnie z miejscową tradycją obchodzone jest 2 lipca, oraz podczas odpustu tytularnego kościoła Narodzenia NMP, w drugą niedzielę września – wyjaśnia ks. proboszcz. Natomiast w 1977 r., kiedy to parafię nawiedził obraz jasnogórski, wprowadzona została Nieustająca Nowenna do Matki Bożej Kołaczkowskiej, odprawiana w każdą środę. Wyrazem pobożności maryjnej, oprócz róż Żywego Różańca, jest także Podwórkowe Kółko Różańcowe dzieci, prowadzone przez jedną z rodzin mieszkających w Dłoni.
– Dobrze jest współpracować zarówno w duszpasterstwie, jak i w sprawach gospodarskich, z ludźmi, którzy mają świadomość odpowiedzialności za własny kościół i wspólnotę – stwierdza z zadowoleniem ks. proboszcz. – A czego nam trzeba? Chyba przede wszystkim powołań, gdyż ostatni i jedyny po wojnie kapłan pochodzący z tej parafii to ks. Stanisław Nowicki, wyświęcony w 1965 r. O to także wytrwale prosimy naszą Kołaczkowską Panią.