Ksiądz odpowiada

(...) Jakiś czas temu miałem do załatwienia sprawę w pewnym urzędzie. Trafiłem na znanego mi z widzenia urzędnika. Bardzo często widuję tego człowieka w świątyni, wiem, że jest zaangażowany w sprawy Kościoła. Dlatego byłem wstrząśnięty sposobem, w jaki mnie potraktował. Załatwił mnie tak bezdusznie i bezosobowo, bez odrobiny życzliwości i chęci pomocy, że opuściłem urząd zły i rozgoryczony. Zdaję sobie sprawę, że biurokracja i władza demoralizują, ale chyba inaczej powinno być w wypadku człowieka wierzącego i praktykującego?


Powinno być inaczej! Niestety, bardzo często nie jest. Wielu ludzi nie potrafi dać świadectwa o Chrystusie w swoim miejscu pracy, na ulicy, w sklepie, a nawet w domu. Wielu w kościele jest bardzo pobożnych i gorliwych, a wychodząc z niego, „chowa” swoją wiarę do kieszeni. Może uważają, że w świecie panują inne zasady, inne reguły gry.

Uczniem Chrystusa jest się wszędzie: w pracy, w domu, w kościele, na wczasach, na wycieczce, za granicą. Człowiek, który o tym zapomina, tak jak Twój „znajomy” urzędnik, swoim postępowaniem zaprzecza swojej wierze, daje antyświadectwo. Chyba każdy z nas zetknął się kiedyś z takim przykładem urzędnika, może nawet z księdzem i został potraktowany bezosobowo. Przypomnijmy sobie, jak takie postępowanie boli. A sami starajmy się nigdy nie naśladować takiej postawy.

Doskonale rozumiem Twoje rozżalenie na człowieka, który Cię źle potraktował. Sam też kilkakrotnie spotkałem się w swoim życiu z takimi sytuacjami, gdzie od danego urzędnika spodziewać się mogłem życzliwości i pomocy, a zostałem potraktowany w przykry sposób. Praca w rozmaitych instytucjach potrafi odczłowieczyć. Przepisy, regulacje, zarządzenia, prawo są wygodnym murem, za który zawsze można się schować. Dają władzę nad drugim człowiekiem.

Stare przysłowie mówi: „Władza demoralizuje, władza absolutna demoralizuje absolutnie”. W takiej rozwijającej się dopiero demokracji jak nasza, urzędnik ma niezwykłą władzę, niemal absolutną. Niezbyt jasne prawo, kiepsko egzekwowane i zostawiające wiele furtek pozwala na daleko idące manipulacje. Stwarza poczucie bezkarności i władzy. Petent traktowany jest jak ktoś, kto jest potencjalnym wrogiem ośmielającym się zakłócać spokój i niszczyć dobry humor urzędnika. Obawiam się, że wielu z nich nawet nie dostrzega, że ten petent też jest człowiekiem. Przecież nieraz w urzędach czujemy, że traktuje się nas jak przedmioty. Taka mentalność jest tak silna, że odsuwa na dalszy plan wiarę i szacunek dla drugiego człowieka. W sytuacji, gdzie w ogóle relacje międzyludzkie stają się coraz bardziej powierzchowne, gdzie wielu boi się nawiązania prawdziwie ludzkiej więzi, naprawdę łatwo zostać typem urzędnika. Urzędnikami na przykład był Piłat i żołnierz, którzy ukrzyżowali Chrystusa. Może i Mu współczuli, ale pełnili swoje obowiązki, nie zważając na wyrządzaną krzywdę.

Nie pozwól, by rozżalenie i gorycz powstałe na skutek takiego antyświadectwa, oddaliły Cię od Chrystusa. Wszyscy jesteśmy ludźmi, popełniamy błędy, czasem krzywdzimy się nawzajem. Jezus na krzyżu pokazał nam, jak przebaczyć nawet największą krzywdę.