Poniedziałek Wielkanocny, 17 kwietnia
Dz 2,14.22-32; Mt 28,8-15
„Nie bójcie się!”
Fakt pustego grobu wywołał dwie skrajne reakcje. Obie Marie ogarnęła radość. Gdy ukazał im się Zmartwychwstały, nie zadawały zbędnych pytań i bez wahania oddały Mu cześć. Niespodziewana wiadomość dotarła również do arcykapłanów, którzy uknuli kolejny fałsz. Ich zaślepienie niesie ze sobą konsekwencje społeczne, bowiem postanowili oni postawić tamę fali nawróceń. Jednak Chrystus przezwyciężył śmierć, także tę duchową. Dlatego zostaje uwielbiony przez swych wyznawców, którzy niosą radosną nowinę całemu światu. Miłość pokonuje strach i daje nadzieję.
Wtorek w oktawie Wielkanocy, 18 kwietnia
Dz 2,36-41; J 20,11-18
„Czemu płaczesz?”
Człowiek wierzący nie powinien ulegać zwątpieniu czy rozpaczy. Choć wiele trudnych zdarzeń napotykamy w naszym życiu, to jednak mamy dowody na to, że dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych. Zmartwychwstanie jest pokonaniem wszelkich ograniczeń. Chrześcijanin nie może ustawać w podążaniu do wieczności, bowiem wie, że śmierć została pokonana. Zatem niech nasza żywa wiara promieniuje na innych. Nie pozwólmy odebrać sobie nadziei. Bóg uczynił wielkie rzeczy dla nas i każdy, kto w Niego wierzy, nie umrze, lecz będzie żył na wieki. Nawracajmy się!
Środa w oktawie Wielkanocy, 19 kwietnia
Dz 3,1-10; Łk 24,13-35
„Zostań z nami”
Z pewnością wiele razy spotykaliśmy Boga w naszym życiu. Ale czy zawsze nasze serce było na to przygotowane? A może w ogóle nie zauważyliśmy, że to On jest przy nas. Zajęci własnymi sprawami, znużeni codziennością zapominamy o Bożych obietnicach. Podobnie było z uczniami z Emaus. Skupili się oni na wrażeniach i relacjach, zapominając o proroctwach, które przez pokolenia przygotowywały naród izraelski na wielkie dzieło zbawienia. „Czyż Mesjasz nie miał tego cierpieć, aby wejść do swej chwały?”. On otworzył nam bramy niebios.
Czwartek w oktawie Wielkanocy, 20 kwietnia
Dz 3,11-26; Łk 24,35-48
„To Ja jestem”
„Wy jesteście świadkami tego”. Chrystus zwraca się z apelem do swoich wyznawców, by byli apostołami zmartwychwstania. W Jego imię wcielajmy w naszym życiu dobro. Pozwólmy Bogu czynić kolejne cuda. Nie przypisujmy sobie zasług, lecz dziękujmy za wszelkie łaski Dawcy życia. On objawia nam swą miłość. Przyjmijmy ją z radością i dzielmy się wiarą z bliźnimi, byśmy umocnieni szli drogami Pana. Pozbądźmy się balastu grzechu. Przystępujmy ochoczo do stołu Pańskiego. To tu każdego dnia realizuje się nasze zbawienie.
Piątek w oktawie Wielkanocy, 21 kwietnia
Dz 4,1-12; J 21,1-14
„Chodźcie, posilcie się”
Piotr zarzuca sieć. Połów jest bardzo obfity, gdy blisko jest Pan. Z Nim można odważnie głosić prawdę. Nie musimy się jej obawiać, że jest ponad nasze siły. Bóg najlepiej wie, na co nas stać. Nie pytajmy znów Nauczyciela: „Kto Ty jesteś?”. Nośmy Jego imię w swym sercu. Przywołujmy je i uwielbiajmy każdego dnia. Spożywajmy Jego Eucharystyczne Ciało. Dzięki Niemu chorzy odzyskują zdrowie, wątpiący nadzieję, a pogrążeni w grzechu rodzą się na nowo. „On jest kamieniem, który stał się głowicą węgła”. Budujmy rzeczywistość na trwałym fundamencie wiary.
Sobota w oktawie Wielkanocy, 22 kwietnia
Dz 4,13-21; Mk 16,9-15
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu”
Dynamizm chrześcijaństwa ma przede wszystkim charakter misyjny. Wiary nie można ujmować jedynie jako własnego bogactwa duchowego. Ona przemienia człowieka, ale po to, by dzielił się nią z innymi. Zatem na uczniach Chrystusa spoczywa duża odpowiedzialność. Nie traktujmy jej jako obowiązku, lecz jako możliwość osobistego włączenia się w proces uświęcania świata, przybliżania królestwa niebieskiego. Piotr i Jan napełnieni mocą Ducha Świętego, zadziwili swymi słowami członków Sanhedrynu. Prawda objawiona broni się sama, gdyż jest nam dana od samego Boga.
Rozważania na dzień powszedni są przygotowywane wspólnie z miesięcznikiem homiletycznym „Biblioteka Kaznodziejska”, rok założenia 1906