Formacja w seminarium duchownym prowadząca do święceń prezbiteratu ma swoje stopnie. Jednym z nich jest przyjęcie stroju duchownego, czyli sutanny. Kolejnymi stopniami w formacji jest przyjęcie posługi lektoratu na III roku i akolitatu na IV.

Ósmego grudnia 2005 r. w kościele seminaryjnym św. Witalisa, w czasie Mszy św. koncelebrowanej, bp Stanisław Gębicki udzielił czternastu alumnom z trzeciego roku posługi lektoratu, a dziesięciu z czwartego - posługi akolitatu. Zadaniem lektorów jest pomagać prezbiterom, czytać Pismo Święte podczas zgromadzenia liturgicznego. Poprzez swoje życie i słowo mają oni dawać świadectwo wiary. Lektor powinien świadomie i z należytym przygotowaniem czytać Pismo Święte, aby poprzez to słowo przybliżać ludzi do Boga. Akolita zaś jest nadzwyczajnym szafarzem Komunii św. W razie potrzeby ma on pomagać prezbiterom udzielać Komunii św., a także zanosić ją chorym, aby swoje zbolałe ciała mogli pokrzepić Najświętszym Ciałem Pana Jezusa. O ile przyjęcie sutanny (poza wymiarem zewnętrznym) nie zawiera w sobie głębszego sensu teologicznego, o tyle przyjęcie posług ów sens posiada. Będąc lektorem, a następnie akolitą, nieustannie, coraz głębiej, bardziej świadomie i dobrowolnie przylegam do Mistrza z Nazaretu. Chcąc być jego wiernym sługą, dostępuję zaszczytu przyjęcia tych dobrodziejstw, jakie daje mi Matka Kościół.
Wspomnieć należy także o uroczystości, jaką przeżywała wspólnota seminaryjna we wspomnienie św. Barbary, 4 grudnia. Podczas Mszy św. pod przewodnictwem bp. Stanisława Gębickiego, al. Artur Biernat z szóstego roku otrzymał święcenia diakonatu, które są pierwszym stopniem święceń kapłańskich. Tego dnia dk. Artur został włączony do grona diakonów Kościoła włocławskiego. Nowy lektorom, akolitom oraz diakonowi Arturowi życzmy wielu łask Bożych; życzmy, by z odwagą i odpowiedzialnością podążali drogą ku Chrystusowemu kapłaństwu.