Koronka do Miłosierdzia Bożego
Dnia 12 stycznia 2002 roku Penitencjaria Apostolska udzieliła odpustu zupełnego pod zwykłymi warunkami wiernym przebywającym w granicach Polski, którzy z duszą całkowicie wolną od przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, pobożnie odmówią Koronkę do Miłosierdzia Bożego w kościele lub w kaplicy wobec Najświętszego Sakramentu Eucharystii publicznie wystawionego lub też przechowywanego w tabernakulum.
Jeśli zaś jacyś wierni z powodu choroby lub innej słusznej racji nie będą mogli wyjść z domu, ale odmówią Koronkę do Miłosierdzia Bożego z ufnością i z pragnieniem miłosierdzia dla siebie oraz gotowością okazania go innym, to pod zwykłymi warunkami również zyskują odpust zupełny, z zachowaniem przepisów co do "mających przeszkodę".
Prawo stanowi, że osobom mającym prawną przeszkodę, i w związku z tym nie są oni w stanie wypełnić tego, co jest określone, spowiednicy mogą dokonać zamiany zarówno przepisanego dzieła pobożnego, jak i warunków przewidzianych do uzyskania odpustu. Ponadto hierarchowie lub ordynariusze miejsca mogą zezwolić wiernym, w stosunku do których posiadają prawnie władzę, a którzy zamieszkują okolice, gdzie nie można w żaden sposób albo jedynie z wielką trudnością wyspowiadać się i przyjąć Komunię świętą, aby mogli uzyskać odpust zupełny bez aktualnej spowiedzi i Komunii świętej, jeśli wzbudziliby żal doskonały i mieli postanowienie przystąpienia do tych sakramentów, skoro tylko nadarzy się stosowna okazja.
Ze względu na coraz częstszą praktykę odmawiania Koronki do Miłosierdzia Bożego wśród naszych wiernych wydaje się, że właśnie ta forma praktykowania pobożności służy coraz liczniejszej rzeszy tworzących Kościół do zdobywania odpustów, a więc uwalniania się od kar doczesnych za popełnione przewinienia, a także uzyskiwania tego daru łaski dla oczekujących w czyśćcu.