Najważniejsza jest moralna pewność...

Co to jest proces kanonizacyjny? - Proces, czyli postępowanie kanonizacyjne jest stwierdzeniem na podstawie opinii zebranych w danej społeczności (diecezji, klasztorze lub zgromadzeniu zakonnym) o autentycznej świętości osoby i tego, że praktykowała cnoty teologiczne i moralne w stopniu heroicznym. Proces kanonizacyjny jest postępowaniem formalnym, który swe źródło czerpie z przekonania wiernych o wyjątkowości osoby będącej kandydatem do chwały ołtarzy. Postępowanie kanonizacyjne jest postępowaniem ściśle prawnym, podczas którego zbierane są dowody na postawioną tezę, że konkretna osoba może być uznana przez Kościół za osobę świętą. Najważniejszym dowodem są zaprzysiężone świadectwa złożone przed sędzią w obecności notariusza (przesłuchania świadków). Ważne jest również to, co pozostawił po sobie Sługa Boży np. dzienniki, korespondencje, materiały drukowane itd. Proces beatyfikacyjny czy kanonizacyjny, które określenie jest właściwe? - Ojciec Święty Jan Paweł II poprzez swe prawodawstwo wprowadzone w 1983 r. uprościł procedurę, czyniąc ją jaśniejszą i mniej skomplikowaną. Wracając jednak do pytania, odpowiedzieć należy, że ogłaszanie kogoś świętym znane było w Kościele od najdawniejszych czasów. Dopiero po całkowitym zarezerwowaniu Biskupowi Rzymu wpisywania danych osób w katalog Świętych Kościoła (po uprzedniej procedurze kanonizacyjnej) całe postępowanie zaczęło się przeciągać. Decydowały o tym zresztą łaski i cuda przypisywane wstawiennictwu Sługi Bożego. Dlatego została wprowadzona forma pośrednia zwana beatyfikacją. Poprzez nią Kościół stwierdza, że istnieją poważne przesłanki, aby daną osobę ogłosić świętą, a obecnie, aby nie zaginął, ale rozwijał się intensywniej kult prywatny, daną osobę ukazuje się społeczności lokalnej lub diecezji jako błogosławioną. Dawniej mówiło się o postępowaniu kanonizacyjnym i beatyfikacyjnym, dzisiaj mówi się o postępowaniu kanonizacyjnym, ponieważ jego celem jest sam akt kanonizacji. Akt beatyfikacji jest aktem pośrednim między tytułem Sługi Bożego a tytułem Świętego. Pierwszy etap procesu kanonizacyjnego to tzw. etap diecezjalny, co dzieje się po tym etapie? - Po zakończeniu procesu na etapie diecezjalnym należy przekazać całą dokumentację do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie i tam postulator lub jego pełnomocnik, mianowany zostaje współpracownikiem zewnętrznym Kongregacji i z zebranych dokumentów opracowuje dowód na heroiczność cnót Sługi Bożego. Zadanie to, w zależności od osoby i ilości zebranych materiałów, zazwyczaj trwa ok. 10 lat. Po przygotowaniu tego materiału następuje dyskusja wśród teologów i biskupów, a później wydawany jest dekret papieski stwierdzający, że Sługa Boży praktykował cnoty w stopniu heroicznym. Na tym kończy się etap formalny. Etap materialny związany z cudem nie jest już dziełem człowieka, ale samego Boga. To jest jeden wymiar formalny, czyli dochodzenie do prawdy i wykazanie jej w zgromadzonych materiałach i dokumentach, ale jest przecież i drugi wymiar - materialny... - Etap materialny to stwierdzenie cudu dokonanego za przyczyną Sługi Bożego lub błogosławionego. Musimy pamiętać, że cud zawsze jest wynikiem wiary i prośby Kościoła, to jest jakby kielich kwiatu, który wieńczy łodygę odgałęzienia i liście w całość. Mówiąc tym językiem obrazu, można uznać, że łodygą jest pragnienie postulacji, a liśćmi jest sława świętości wśród wiernych. W wymiarze ewangelicznym musimy pamiętać, że choć każdy z nas powołany jest do świętości, to Pan Bóg daje nam przykłady świętości, która ujawnia się wyraźnie w życiu poszczególnych ludzi. Świętość jest wzorem dla innych w ich wyborach, stylu życia i więzi z Bogiem. Na jakim etapie obecnie znajduje się proces kanonizacyjny ks. Ignacego Posadzego? - Proces ten został oficjalnie rozpoczęty 17 lutego 2001 r. przez Arcybiskupa Poznańskiego i etap diecezjalny zostanie zakończony najprawdopodobniej w przyszłym roku. Ale terminy nie są tutaj najistotniejsze. Ważna jest moralna pewność, że obowiązek zbierania dowodów został wypełniony dokładnie. Po zakończeniu tego etapu akta zostaną przekazane do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, gdzie osoba wyznaczona przez postulatora lub on sam pod okiem relatora będzie opracowywał materiał dowodowy na heroiczność cnót praktykowanych przez Sługę Bożego.